محققان بین‌المللی اولین نشانه‌های «بارور کردن اقیانوس‌ها» را کشف کردند

به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از وبگاه (سای تک دیلی)، کود مبتنی بر آهن به شکل نانوذرات، پتانسیل ذخیره دی اکسید کربن اضافی در اقیانوس را دارد.

یک تیم بین‌المللی از محققان به رهبری مایکل هوچلا از آزمایشگاه ملی شمال غرب اقیانوس آرام پیشنهاد می‌کند که استفاده از موجودات کوچک می‌تواند راه حلی برای رفع نیاز مبرم به حذف دی اکسید کربن اضافی از محیط زیست زمین باشد.

این تیم تجزیه و تحلیلی را که در مجله Nature Nanotechnology منتشر شد، در مورد امکان بذرکاری اقیانوس‌ها با ذرات کود مهندسی شده غنی از آهن در نزدیکی پلانکتون‌های اقیانوس، گیاهان میکروسکوپی حیاتی در اکوسیستم اقیانوس، برای تقویت رشد و جذب دی اکسید کربن فیتوپلانکتون‌ها انجام دادند.

هوچلا، یکی از همکاران آزمایشگاه در آزمایشگاه ملی شمال غرب اقیانوس آرام، گفت: ایده این است که فرآیند‌های موجود را تقویت کنیم. انسان‌ها برای قرن‌ها زمین را بارور کرده اند تا محصولات کشاورزی کنند. ما می‌توانیم یاد بگیریم که اقیانوس‌ها را مسئولانه بارور کنیم.

در طبیعت، مواد مغذی از خشکی از طریق رودخانه‌ها و دمیدن گرد و غبار به اقیانوس‌ها می‌رسد تا پلانکتون‌ها را بارور کنند. تیم تحقیقاتی پیشنهاد می‌کند که این فرآیند طبیعی را یک قدم جلوتر ببریم تا به حذف CO۲ اضافی از طریق اقیانوس کمک کند. آن‌ها شواهدی را مطالعه کردند که نشان می‌دهد افزودن ترکیب‌های خاصی از مواد با مهندسی دقیق می‌تواند به طور موثر اقیانوس‌ها را بارور کند و فیتوپلانکتون‌ها را تشویق کند تا به عنوان یک مخزن کربن عمل کنند.

ارگانیسم‌ها کربن را در مقادیر زیادی جذب می‌کنند. سپس با مرگ، در اعماق اقیانوس فرو می‌رفتند و کربن اضافی را با خود می‌بردند. دانشمندان می‌گویند که این لقاح پیشنهادی به سادگی یک فرآیند طبیعی را تسریع می‌بخشد که در حال حاضر به طور ایمن کربن را به شکلی که می‌تواند آن را برای هزاران سال از اتمسفر حذف کند، جذب می‌کند.

هوچلا گفت: در این مرحله، زمان بسیار مهم است. برای مبارزه با افزایش دما، باید سطح CO۲ را در مقیاس جهانی کاهش دهیم. بررسی همه گزینه‌های ما، از جمله استفاده از اقیانوس‌ها به‌عنوان مخزن CO۲، بهترین شانس را برای خنک کردن سیاره به ما می‌دهد.

برداشت بینش از ادبیات

در تجزیه و تحلیل خود، محققان استدلال می‌کنند که نانوذرات مهندسی شده چندین ویژگی جذاب را ارائه می‌دهند. آن‌ها را می‌توان به شدت کنترل کرد و به طور خاص برای محیط‌های مختلف اقیانوس تنظیم کرد. پوشش‌های سطحی می‌توانند به چسبیدن ذرات به پلانکتون کمک کنند. برخی از ذرات همچنین دارای خواص جذب نور هستند و به پلانکتون اجازه می‌دهند تا CO۲ بیشتری مصرف کرده و استفاده کنند. رویکرد کلی همچنین می‌تواند برای پاسخگویی به نیاز‌های محیط‌های اقیانوسی خاص تنظیم شود. به عنوان مثال، یک منطقه ممکن است بیشترین سود را از ذرات مبتنی بر آهن داشته باشد، در حالی که ذرات مبتنی بر سیلیکون ممکن است در جا‌های دیگر موثرترین باشند.

تجزیه و تحلیل محققان از ۱۲۳ مطالعه منتشر شده نشان داد که مواد فلزی-اکسیژنی غیر سمی متعددی می‌توانند رشد پلانکتون را به طور ایمن افزایش دهند. آن‌ها استدلال می‌کنند که ثبات، فراوانی زمین و سهولت ایجاد این مواد آن‌ها را به عنوان کود‌های پلانکتون گزینه‌های مناسبی می‌سازد.

این تیم همچنین هزینه ایجاد و توزیع ذرات مختلف را تجزیه و تحلیل کرد. در حالی که این فرآیند به طور قابل توجهی گران‌تر از افزودن مواد غیر مهندسی خواهد بود، همچنین به طور قابل توجهی موثرتر خواهد بود.