از ضرورت به رسمیت شناختن تنوع اندیشه‌های دانشجویان تا ترسیم مسیری برای تحقق مطالبات
گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا: دانشگاه و فضای کالبدی آن، دارای هویت و فضایی متفاوت از بیرون است و اصولاً سنخیتی با فضای هیجان‌زده و به‌دوراز عقلانیت ندارد. ضمن اینکه خانه گفتگوی دانشجویان و محلی برای شکل‌گیری هویت اجتماعی سیاسی و تغییرات در هویت فردی و نیز تبادل نظرات علمی، سیاسی، اعتقادی و نیز ایده پردازی‌های اجتماعی، است و هرگونه اقدامی خارج از دایره شاخص‌های مطرح‌شده شأنیت دانشجو را با چالش روبه‌رو کرده و توهین به جایگاه مقدس اندیشه و تفکر محسوب می‌شود.
دانشجو نیز به‌عنوان قشر فرهیخته و مؤذن جامعه باید بتواند در چارچوب قانون، اخلاق و آداب نقد و نیز اعتراض در شکل سالم، انتظارات خود را بدون نگرانی از داشتن تبعات حقوقی، مطرح کند. همچنان که فضای نقد و اظهارنظر دانشجویان از تفکرات و دیدگاه‌های سیاسی مختلف در چارچوب‌های قانونی فراهم شود.
البته بر کسی پوشیده نیست که در عین اینکه شعارها، نوع و روش اعتراضی از سوی دانشجویان باید حاوی ملاک‌های حقوقی و اخلاقی باشد، صبوری و گشودن باب گفتگو از سوی مسئولان دانشگاهی و انعکاس انتظارات آنان به مراجع ذی‌ربط از ضروریات کار در حوادث حساس جامعه است.
لذا دانشجویان و فعالان تشکل‌های دانشجویی در میزگرد آنا از ضرورت به رسمیت شناخته شدن تنوع اندیشه‌های دانشجویان و ترسیم مسیری برای تحقق مطالبات دانشجویی و نیز لزوم ترک صحنه سیاست توسط دانشگاه‌ها، سخن گفتند.
**قلی پور: تنوع اندیشه‌ها و رویکرد‌های سیاسی- اجتماعی دانشجویان به رسمیت شناخته شود
دانشگاه به مثابه خانه گفت‌وگویی است که باید از خشونت‌ورزی کلامی، رفتاری و فیزیکی، توهین و هتاکی، تمسخر، هتک حرمت یا تهدید از سوی هر فرد یا گروه دانشگاهی دور باشد. همه افراد و تشکل‌ها نیز باید این‌گونه اقدامات را محکوم و از آن پرهیزکرده و به‌حق آزادی اندیشه و حق اظهارنظر سایرین احترام بگذارند. لاله قلی پور، عضو اسبق بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی و دانشجوی دکتری سیاست‌گذاری عمومی واحد علوم و تحقیقات در این باره می‌گوید: «تنوع اندیشه‌ها و رویکرد‌های سیاسی- اجتماعی باید به رسمیت شناخته شود و دانشجویان جز در فضای گفتگو و اندیشه‌ورزی با یکدیگر تقابل نکنند، زیرا دانشگاه مکانی برای دیالوگ (گفتگو) محسوب می‌شود و مونولوگ (تک‌صدایی) در آن جایی ندارد و هر اقدامی خارج از فضای گفتگو و ایده پردازی به تعبیری توهین به جایگاه مقدس اندیشه است.»
یکی از پتانسیل‌های موجود در دانشگاه‌ها، از نظر وی تشکل‌های دانشجویی هستند که به دلیل حضور در دانشگاه و نیز به‌واسطه ارتباط وثیق با جامعه، می‌توانند باب این گفتگو‌ها را بگشایند. این دانشجو در این باره می افزاید: «در مواقع بحرانی حلقه واسط بیان اعتراضات دانشجویان به مسئولان باشند زیرا اعضای این تشکل‌ها، وقایع و پدیده‌های اجتماعی را با دقت زیر نظر دارند و فهم می‌کنند.»
بعضی از دانشجویان امیدواری شان نسبت به اصلاح کمرنگ شده است
از سوی دیگر، کرسی‌های آزاداندیشی، نقد و نظریه‌پردازی به تمرین قواعد نقد و اعتراض کمک خواهد کرد. قلی پور با بیان اینکه گویی برگزاری این کرسی ها از سوی دانشگاه‌ها به بوته فراموشی سپرده‌شده‌اند، خاطر نشان می کند: «ضرورت دارد مجدداً محفلی برای اندیشه ورزی و تضارب آرا شود؛ لذا باید امکان قانونی برگزاری تجمعات و نشست‌های نظام‌مند و اخلاقمدار و کرسی‌های آزاداندیشی برای گروه‌های دانشجویی فراهم‌شده و مانع از ایجاد دوقطبی شدن فضا شود.»
بیشتر بخوانید:
- از نقد نسبت به نبود خلاقیت در تشکل‌های دانشجویی تا لزوم تولید نظام معنایی خاص در دانشگاه‌ها
- برای دانشگاهی که باید خانه گفت‌وگوی دانشجویان باشد
وی در این راستا اندیشه و تفکر، گفتگو و استدلال را تنها مسیری می داند که باید تمام‌قد از آن دفاع شود و می گوید: «برای تحقق آن همکاری و هم گامی تمامی دانشگاهیان در نهادینه و فرهنگ‌سازی آن لازم و ضروری است.»
**خالق پور: دانشگاه باید صحنه سیاست را ترک کند
«دانشگاه باید یک نهاد واسط و میان دار باشد که اساسا مسائل اجتماعی را صورتبندی کند، این نهاد علمی باید هر امر اجتماعی را به یک مطالبه عمومی تبدیل کند تا در فرایند سیاست‌گذاری اثرگذار باشد.» مصطفی خالق پور، دانشجوی دکتری اندیشه سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی و عضو انجمن علوم سیاسی ایران با تاکید بر این امر، خاطرنشان می‌کند: «وقتی در رابطه با بحث مطالبه گری صحبت می‌کنیم در بستری شکل می‌گیرد که این بستر رابطه بین ساحت سیاست جامعه و دانشگاه است اگر بخواهیم تجویز کنیم و بپرسیم در سطح هنجاری باید به چه شکل باشد باید بگوییم که دانشگاه باید بازگشتی به امر اجتماعی داشته باشد و صحنه سیاست را باید ترک کند.»
به باور وی؛ «دانشگاه اساساً بازیگر نبود بازی از قبل طراحی‌شده و اصول و قواعد از قبل طراحی‌شده است. برنده و بازندگی معنا ندارد. درحالی‌که دانشگاه‌ها با ترکیب قومیت‌های مختلف، امکانی برای خلق افق‌های جدید ایجاد خواهند کرد لذا ضروری است که این نهاد تغییر پارادایم داشته باشد و به امر اجتماعی بازگردد و صحنه امر سیاسی را ترک کند.»
نوع و روش اعتراضی از سوی دانشجویان باید حاوی ملاک‌های حقوقی و اخلاقی باشد
شکل گیری اعتراضات از نظر این دانشجو، بحث حاشیه‌ای است و می افزاید:« اینکه در اعتراضات مطالبات را با ادبیات خاصی مطرح کنیم خیلی امر اصالت داری نیست. دانشگاه می‌تواند نظام معنایی خود را داشته باشد قرار نیست مصادره مطلوب برای سیاست یا دشمن شود و درنهایت سیاست باید بداند که دست‌اندازی به ساحت دانشگاه با هزینه‌هایی همراه است. تا زمانی که ظرفیت‌سازی در قلمرو‌های اجتماعی برای ما آشکار نشود و گفتگو شکل نگیرد و تا زمانی که به این نتیجه نرسیم که هر قلمرویی کارکرد خاص خود را دارد و منطق قلمرو‌های مختلف را شکوفا کنیم تا بتواند صدا تولید کند توفیقی در این زمینه حاصل نمی‌شود.»
**اسکندری: مسئولان مسیری را برای تحقق مطالبات دانشجویی مشخص کنند
«بعضی از دانشجویان امیدواری شان نسبت به اصلاح کمرنگ شده است.» محمد اسکندری، عضو شورای مرکزی جنبش عدالتخواه دانشجویی ضمن تاکید بر این موضوع، می‌گوید: « در راستای پاسخ به مطالبات، مسئولان باید به میدان بیایند و ضمن پاسخ، مسیری را برای تحقق مطالبات دانشجویی مشخص کنند.»
عضو شورای مرکزی جنبش عدالتخواه دانشجویی با اشاره به اینکه بحث از امکان پذیری یا عدم امکان پذیری براندازی نیست، می افزاید: «تصویری که می‌داد، براندازی بود. باید ریشه یابی شود که چه مولفه هایی باعث ایجاد این تصویر شده است و ریشه یابی شود و روی آن دست بگذاریم. دانشجویان معترض نسبت و رابطه‌ای با گروه‌های برانداز ندارند هر چند با اقدامات ناخواسته پازل براندازان را تکمیل می‌کنند. سوال اینجاست که چرا اینها خود را در موقعیت براندازی قرار می‌دهند.»
گفتنی است، مطالبه‌گری حساب شده دانشجویان برای پویایی جامعه و نظام اسلامی ضرورت دارد. زیرا موهبت نیروی فکر و توان علمی جامعه دانشگاهی در اصلاح رویه‌ها و طرح ریزی سخت و نرم افزاری کشور بسیار راهگشا است، بارها به اثبات رسیده و مسئولان نیز به ان اذعان دارند.
انتهای پیام/