مهم‌ترین اقدامات سفارتخانه‌های ایران در جهت توسعه تعاملات تجاری چیست؟
عباس رسولی کارشناس مسائل بین‌الملل در گفتگو با خبرنگار جهان خبرگزاری آنا، در خصوص نقش سفارتخانه‌های ایران در اروپا برای توسعه تعاملات تجاری کشورمان با اروپا باتوجه به وضعیت مناسبات فعلی دو طرف،گفت: پیش از پرداختن به این موضوع که سفارت خانه های ما چگونه می توانند به توسعه تجارت با اروپا کمک کنند باید به یک نکته مهم اشاره کنم و آن اینکه بسیاری از افراد، تصوری که از نقش سفارت خانه ها در توسعه همکاری های اقتصادی دارند، مغایر با شرح وظایف اصلی فعالیت سفارت خانه ها است.
وی افزود: باید دقت داشته باشیم که وظیفه سفارت این نیست که در نقش یک تاجر یا بنگاه اقتصادی وارد موضوعات تجاری شود.
کارشناس مسائل بین‌الملل اظهار کرد: به عبارتی معرفی کالا، بازاریابی و یافتن شریک اقتصادی، برگزاری نمایشگاه، بستن قرارداد تجاری و در یک کلمه انجام امور تجاری جزو وظایف سفارت خانه ها محسوب نمی شود بلکه این امور متولیان خاص خود را در بخش های دولتی و خصوصی دارد.
رسولی بیان کرد: البته بحث وضعیت خاص کشور و لزوم فعالیت فوق برنامه از سوی سفارت خانه‌ها امری علی‌حده است که باید با افتخار بگویم در طی سال های پس از انقلاب، دیپلمات های ما در همه زمینه های فوق، فعال بوده‌اند.
وی وظیفه اصلی سفارت خانه‌ها را ایجاد فضای امن در روابط میان دو کشور و فراهم کردن زیرساخت های حقوقی لازم برای تسهیل فعالیت تجار، شناسایی و معرفی قواعد حقوقی و تجاری کشور میزبان عنوان کرد.
کارشناس مسائل بین‌الملل از دیگر وظایف سفارتخانه‌ها را امضای موافقت نامه های کلی در جهت تسهیل روابط تجاری همچون موافقتنامه تعرفه ترجیحی و اجتناب از اخذ مالیات مضاعف، موافقتنامه های حمل و نقلی، بانکی، گمرکی و ...، شناسایی نیازهای کشور میزبان و در یک جمله ایجاد بستر لازم برای همکاری اقتصادی بین‌المللی دانست.
رسولی در مورد موانعی که بر سر راه توسعه تجارت خارجی ایران وجود دارد،گفت: یک فعالیت تجاری از نقطه تولید کالا تا تحویل آن به مشتری خارجی، امکانات و الزامات بسیاری را می طلبد. تکنولوژی تولید کالا، کیفیت کالا، نوع بسته بندی، قیمت تمام شده، بازاریابی، بیمه کالا، امور بانکی و گشایش ال سی، مقررات گمرکی و تعرفه های مالیاتی در کشور تولید کننده و کشور خریدار و بالاخره حمل و نقل کالا از جمله مسائلی هستند که در فروش کالا تأثیر دارند.
وی افزود: فراهم نبودن هریک از موارد مذکور، مانعی در راه فروش کالا محسوب می شود و سفارت خانه‌ها می توانند با رفع موانعی که به کشور هدف مربوط می باشد، در جهت توسعه تجارت و فعالیت اقتصادی همکاری کنند.
کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: به عنوان مثال سفارت خانه های ما می توانند در جهت رفع مشکلات حمل و نقلی، بانکی، بیمه‌ها، تعرفه های مالیاتی، ایجاد پیمان های پولی و ... با مقامات مسئول در کشور هدف، مذاکره داشته باشند.
رسولی برخی موانع دیگر را مربوط به سیاست‌های کلی داخلی دانست و تاکید کرد: نمی توان از سفارت خانه‌ها انتظار داشت که برای رفع آن معجزه کنند، به عنوان مثال عدم عضویت ایران در نهاد FATF یکی از موانع مهم در امر تبادل پول و توسعه تجارت است.
وی اضافه کرد: اگر چه حتی در این مورد هم سفارت خانه های ما تمام تلاش خود را بکار می گیرند تا با شیوه های متفاوت، انجام امور بانکی میان بنگاه های اقتصادی داخلی و خارجی را تسهیل کنند، اما این شیوه ها نمی تواند جایگزین روابط بانکی معمول باشد که هم اکنون میان کشورها وجود دارد.
کارشناس مسائل بین‌الملل یکی دیگر از موانع را تحریم‌ها دانست و اظهار کرد: عدم دسترسی شرکت‌ها به مواد اولیه و تکنولوژی های جدید، موجب قطع تولید یا کاهش کیفیت کالا شده است. تأثیرات سیاسی و اقتصادی تحریم ها همچنین موجب افزایش هزینه بیمه و حمل و نقل کالا می شود.
رسولی گفت: همه این موارد قیمت تمام شده کالا را افزایش می دهد،از این رو کشورها رغبتی برای خرید کالا از ایران نشان نمی دهند که در نهایت، موجب از دست رفتن بازار و روی آوردن تجار اروپایی به تولید کنندگان دیگر شده است.
وی در پایان خاطر نشان کرد: کسانی که در امر تجارت هستند به خوبی می دانند که از دست رفتن بازار یک کالا چه خسارت جبران ناپذیری است چرا که بسیاری از این بازارها در اختیار رقبا قرار گرفته و دسترسی مجدد به آنها غیر ممکن یا بسیار دشوار خواهد بود.
انتهای پیام/