«لمور میمون» منقرض شده شباهت‌های شگفت انگیزی به انسان‌های فسیلی نشان می‌دهد
به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از وبگاه (سای تک دیلی)، از طریق تجزیه و تحلیل دندان لمور‌های منقرض شده، سرنخ‌های جالبی از تکامل انسان‌ها آشکار شده است. این بر اساس یافته‌های یک مطالعه جدید توسط دانشگاه اوتاگو در نیوزیلند است.
دکتر ایان تاول، نویسنده اصلی این مطالعه، می‌گوید لمور میمون «به‌طور شگفت‌انگیز بزرگ»، آرکائولمور، دارای ویژگی‌های تشریحی جدیدی بود که در لمور‌های زنده دیده نمی‌شد، مانند نداشتن «شانه دندانی» در جلوی دهان برای نظافت. تاول در دانشکده دندانپزشکی موسسه تحقیقاتی سر جان والش در دانشگاه اوتاگو است.
این لمور‌های منقرض شده با آن‌هایی که امروزه زنده هستند بسیار متفاوت هستند. آن‌ها همچنین شباهت‌های شگفت انگیزی به میمون‌ها و میمون‌ها، از جمله انسان‌ها، نشان می‌دهند.
این مطالعه که در ۸ دسامبر در مجله آمریکایی انسان شناسی بیولوژیکی منتشر شد، با هدف ارزیابی رژیم غذایی آرکائولمور با تجزیه و تحلیل براده زدن در ۴۴۷ دندان و مقایسه فرکانس خرد شدن با سایر نخستی‌ها انجام شد.
نتایج شگفت‌انگیز بود - با این لمور‌های منقرض شده قابل توجه با دندانه‌هایی شبیه بابون‌ها. اما الگو‌های تراشیدن دندان مشابه انسان‌های فسیلی مانند نئاندرتال‌ها را ارائه می‌دهد.
الگو‌های تراشیدن دندان آرکائئولمور شبیه هیچ پستاندار زنده‌ای نیست، با دندان‌های جلویی آن‌ها شکستگی‌های قابل‌توجهی نشان می‌دهد، اغلب با بریدگی‌های دندانی متعدد روی یک دندان، در عین حال بریدگی بسیار کمی روی دندان‌های عقبی آن‌ها وجود دارد.
الگو‌های شکستگی دندان مشابهی در انسان‌های فسیلی مانند نئاندرتال‌ها مشاهده می‌شود. به طور معمول، در نئاندرتال‌ها تصور می‌شود که این الگو‌های شکستگی به رفتار‌های استفاده از ابزار مربوط می‌شود.
نتایج به‌ویژه با تحقیقات قبلی روی آرکائولمور مطابقت دارد، شواهدی که نشان می‌دهد دندان‌های جلویی بزرگ و محکم آن‌ها ممکن است برای پردازش رژیم غذایی حاوی غذا‌های سفت و سخت استفاده شده باشد.
دکتر تاول فکر می‌کند که این مطالعه «احتمال شگفت‌انگیزی» را افزایش می‌دهد که ابزار‌های سنگی لزوماً میزان بالای شکستگی روی دندان‌های نئاندرتال را توضیح نمی‌دهند.
آرکائئولمور الگو‌های تراشیدن دندان مشابهی را نشان می‌دهد، با این حال هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد آن‌ها قادر به چنین ابزاری بوده یا از آن‌ها استفاده می‌کردند.
مطالعه پستانداران منقرض شده نه تنها بینش مهمی در مورد رژیم غذایی و رفتار آن‌ها ارائه می‌دهد، بلکه تاریخچه تکاملی ما را نیز روشن می‌کند.
با توجه به همپوشانی شکل جمجمه و دندان و شباهت‌های بالقوه در رژیم غذایی و رفتار، شاید تعجب آور نباشد که آرکائئولمور زمانی که بیش از ۱۰۰ سال پیش برای اولین بار در ماداگاسکار کشف شد، یک میمون است.
آرکائولمور نمونه‌ای درخشان از تکامل همگرا است که شباهت‌های قابل‌توجهی به میمون‌ها و میمون‌ها نشان می‌دهد. این گونه همچنین نشان می‌دهد که لمور‌ها در ماداگاسکار تا چه حد به انواع توله‌های زیست‌محیطی تنوع پیدا کرده‌اند.
انتهای پیام/