برای دانشگاهی که باید خانه گفت‌وگوی دانشجویان باشد
گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا، لاله قلی پور: دانشگاه و فضای کالبدی آن، دارای هویت و فضایی متفاوت از بیرون است و اصولاً سنخیتی با فضای هیجان‌زده و به‌دوراز عقلانیت ندارد. ضمن اینکه خانه گفتگوی دانشجویان و محلی برای شکل‌گیری هویت اجتماعی سیاسی و تغییرات در هویت فردی و نیز تبادل نظرات علمی، سیاسی، اعتقادی و نیز ایده پردازی‌های اجتماعی، است و هرگونه اقدامی خارج از دایره شاخص‌های مطرح‌شده شأنیت دانشجو را با چالش روبه‌رو کرده و توهین به جایگاه مقدس اندیشه و تفکر محسوب می‌شود.
دانشجو نیز به‌عنوان قشر فرهیخته و مؤذن جامعه باید بتواند در چارچوب قانون، اخلاق و آداب نقد و نیز اعتراض در شکل سالم، انتظارات خود را بدون نگرانی از داشتن تبعات حقوقی، مطرح کند. همچنان که فضای نقد و اظهارنظر دانشجویان از تفکرات و دیدگاه‌های سیاسی مختلف در چارچوب‌های قانونی فراهم شود.
مونولوگ در دانشگاه جایی ندارد
البته بر کسی پوشیده نیست که در عین اینکه شعارها، نوع و روش اعتراضی از سوی دانشجویان باید حاوی ملاک‌های حقوقی و اخلاقی باشد، صبوری و گشودن باب گفتگو از سوی مسئولان دانشگاهی و انعکاس انتظارات آنان به مراجع ذی‌ربط از ضروریات کار در حوادث حساس جامعه است.
**تنوع اندیشه‌ها و رویکرد‌های سیاسی- اجتماعی دانشجویان به رسمیت شناخته شود
این خانه باید از خشونت‌ورزی کلامی، رفتاری و فیزیکی، توهین و هتاکی، تمسخر، هتک حرمت یا تهدید از سوی هر فرد یا گروه دانشگاهی دور باشد و همه افراد و تشکل‌ها باید این‌گونه اقدامات را محکوم و از آن پرهیزکرده و به‌حق آزادی اندیشه و حق اظهارنظر سایرین احترام بگذارند.
بیشتر بخوانید:
- مناظره جنجالی علی خضریان با مسعود پزشکیان در دانشگاه صنعتی شریف
- از حوادث خرابکارانه دومینو وار در دانشگاه شریف تا درخواست از وزارت علوم برای برخورد با خاطیان
تنوع اندیشه‌ها و رویکرد‌های سیاسی- اجتماعی به رسمیت شناخته شود و دانشجویان جز در فضای گفتگو و اندیشه‌ورزی با یکدیگر تقابل نکنند، زیرا دانشگاه مکانی برای دیالوگ (گفتگو) محسوب می‌شود و مونولوگ (تک‌صدایی) در آن جایی ندارد و هر اقدامی خارج از فضای گفتگو و ایده پردازی به تعبیری توهین به جایگاه مقدس اندیشه است.
ضرورت جلوگیری از ایجاد دوقطبی شدن فضای دانشگاه‌ها
در این راستا یکی از پتانسیل‌های موجود در دانشگاه‌ها، تشکل‌های دانشجویی هستند که به دلیل حضور در دانشگاه و نیز به‌واسطه ارتباط وثیق با جامعه، می‌توانند باب این گفتگو‌ها را بگشایند و در مواقع بحرانی حلقه واسط بیان اعتراضات دانشجویان به مسئولان باشند زیرا اعضای این تشکل‌ها، وقایع و پدیده‌های اجتماعی را با دقت زیر نظر دارند و فهم می‌کنند.
**برگزاری کرسی‌های آزاداندیشی از سوی دانشگاه‌ها به بوته فراموشی سپرده شده‌اند
در کنار آن کرسی‌های آزاداندیشی، نقد و نظریه‌پردازی نیز به تمرین قواعد نقد و اعتراض کمک خواهد کرد. کرسی‌هایی که گویی برگزاری آن از سوی دانشگاه‌ها به بوته فراموشی سپرده‌شده‌اند و ضرورت دارد مجدداً محفلی برای اندیشه ورزی و تضارب آرا شود؛ لذا باید امکان قانونی برگزاری تجمعات و نشست‌های نظام‌مند و اخلاقمدار و کرسی‌های آزاداندیشی برای گروه‌های دانشجویی فراهم‌شده و مانع از ایجاد دوقطبی شدن فضا شود.
در این راستا اندیشه و تفکر، گفتگو و استدلال تنها مسیری است که باید تمام‌قد از آن دفاع شود و برای تحقق آن همکاری و هم گامی تمامی دانشگاهیان در نهادینه و فرهنگ‌سازی آن لازم و ضروری است.
*لاله قلی پور، دانشجوی دکتری سیاست‌گذاری عمومی واحد علوم و تحقیقات
انتهای پیام/۴۱۶۷/
انتهای پیام/