چاپ الگوهای منحنی روی موی انسان به کمک آب‌نبات!
به گزارش خبرنگار گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا، به طور معمول، الگوهای ریز مدار مورد استفاده در ریزتراشه ها بر روی ویفرهای سیلیکونی تخت چاپ می شوند که به طور بالقوه کاربرد تراشه ها را محدود می کند. با این حال، یک تکنیک جدید این امکان را فراهم می‌کند که چنین الگوهایی به راحتی روی سطوح منحنی اعمال شوند و برای انجام این کار از "آب نبات" استفاده می کند.
به صورت کلی چند روش برای اعمال ریز الگوها روی سطوح نامنظم وجود دارد، اما هر دوی آنها محدودیت‌های خود را دارند.
در یک روش، ابتدا یک الگو بر روی یک بستر صاف چاپ می‌شود، سپس با استفاده از یک تکه نوار چسب انعطاف‌پذیر از روی آن بلند می‌شود. آن نوار متعاقباً روی سطح هدف منحنی فشار داده می‌شود و سپس دوباره کنده می‌شود و در این فرآیند الگوی بلند شده به آن سطح منتقل می‌شود. با این حال، متأسفانه، نوار همیشه نمی تواند به گوشه های سطح برسد، به علاوه ممکن است پس از برداشتن آن، چسب بر روی سطح هدف باقی بماند.
روش دیگر شامل شناور کردن ریز الگو بر روی سطح مقداری آب، سپس پایین آوردن آرام سطح هدف به صورت رو به پایین در آن آب است. در این حالت ریزالگوها از سطح آب عبور می کند و به سطح هدف می چسبد. با این حال، با این تکنیک، قرار دادن دقیق الگو بر روی سطح هدف می تواند دشوار باشد.
این فرآیند جدید مبتنی بر آب نبات چنین کاستی هایی را برطرف می کند و با نام REFLEX شناخته می شود که در موسسه ملی استانداردها و فناوری ایالات متحده (NIST) توسط تیمی به سرپرستی دکتر گری زابو توسعه داده شد.
همانند تکنیک نوار، اولین مرحله شامل چاپ ریز الگو بر روی یک بستر صاف است. سپس مخلوطی از شکر کاراملی، شربت ذرت و آب را روی الگو ریخته و در جای خود می گذاریم تا آب تبخیر شود. هنگامی که شکر و شربت به "آب نبات" که اکنون سفت شده است تبدیل شد، متعاقباً کنده می شود و الگوی نهایی ایجادمی‌شود.
سپس، آب نبات روی سطح هدف منحنی قرار می گیرد و گرم می شود. این باعث ذوب شدن و چسبناک شدن آن می شود و به ریز الگوی بلند شده اجازه می دهد تا دقیقاً در تمام گوشه ها و سوراخ های سطح جریان یابد. در مرحله آخر، از آب برای شستن شکر و شربت مذاب استفاده می شود و الگوی آن به طور ایمن در جای خود باقی می ماند.
در آزمایش‌هایی که تاکنون انجام شده است، از تکنیک REFLEX برای انتقال حروف طلایی (املای مخفف "NIST") بر روی موی انسان، و اعمال شبکه‌ای از دیسک‌های مغناطیسی با عرض 1 میکرون بر روی هر دو انتهای تیز یک مو استفاده شده است. امید است که پس از توسعه بیشتر، این فناوری بتواند قابلیت‌های جدیدی را در دستگاه‌های زیست پزشکی یا میکرورباتیک ایجاد کند.
زابو سرپست این تیم پژوهشی می‌گوید: صنعت نیمه هادی میلیاردها دلار برای تکمیل تکنیک های چاپ برای ایجاد تراشه هایی که ما به آنها متکی هستیم هزینه کرده است. آیا خوب نیست که بتوانیم از برخی از آن فناوری‌ها استفاده کنیم و با چیزی ساده و ارزان مانند یک تکه آب نبات، دامنه آن چاپ‌ها را افزایش دهیم؟
این مقاله اخیراً در مجله Science منتشر شده است.
انتهای پیام/