به گزارش خبرنگار
گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا، خورشید تنها ستاره منظومه خورشیدی است که در مرکز آن جای دارد. خورشید کُره کاملی است که از پلاسمای داغ ساخته شده که درمیانه آن میدان مغناطیسی قرار دارد. این ستاره که قطری نزدیک به ۱٬۳۹۲٬۰۰۰ کیلومتر دارد، سرچشمه اصلی نور، انرژی، گرما و زندگی بر روی زمین محسوب می‌شود. این ستاره اولین جسم در منظومه خورشیدی بر پایه جرم و حجم بوده که قطری نزدیک به ۱۰۹ برابر قطر زمین و جرمی برابر ۳۳۰ هزار برابر جرم زمین برابر با ۲×۱۰۳۰ کیلوگرم است. این مقدار ۹۹٫۸۶٪ کل جرم منظومه خورشیدی است. از نظر شیمیایی سه-چهارم جرم خورشید را هیدروژن و باقی‌ماندهٔ آن را هلیم می‌سازد. پس از هیدروژن و هلیم، دیگر عنصر‌های سازنده خورشید عبارتند از: اکسیژن، کربن، نئون و آهن و غیره، این عنصر‌ها سازندهٔ ۱٫۶۹٪ از جرم خورشید هستند که این مقدار خود ۵٬۶۲۸ برابر جرم زمین است.
**مشاهده ساختار شبه مار برروی سطح خورشید
آژانس فضایی اروپا توسط مدارگرد خورشیدی که ماهواره برنامه‌ریزی شده برای رصد خورشید است، یک رشته عجیب شبیه به مار را روی خورشید مشاهده کرده و ویدیوی کوتاهی از آن به اشتراک گذاشته است. ساختار شبه مار بر روی سطح خورشید، یک پدیده خورشیدی است که ممکن است با فوران‌های عظیم یک خورشید بی قرار مرتبط باشد.
مدارگرد در ۵ سپتامبر، یک خط موج دار را به تصویر کشید که یک مسیر طولانی را در سرتاسر خورشید می‌پیمود. دانشمندان معتقدند این ساختار، یک لوله خنک‌تر از پلاسما در پلاسمای داغ اطراف جو خورشید، محصور شده توسط میدان‌های مغناطیسی است. درحقیقت تصاویر مخابره شده نشان می‌دهد پلاسما، یک مسیر مارپیچی را از یک سمت به سمت دیگر خورشید به دنبال رشته‌ای از میدان مغناطیسی خورشید طی می‌کند.
** افزایش فعالیت لکه‌های خورشیدی
میدان‌های مغناطیسی خورشیدی بسیار پیچیده هستند و تلاش برای درک رفتار آن‌ها به صورت مداوم درحال انجام است. جو خورشید شامل پلاسمای متشکل از ذرات باردار است که به راحتی توسط میدان‌های مغناطیسی محدود می‌شوند. به همین دلیل است که ژنراتور‌های همجوشی همچون توکامک‌ها برای محصور شدن پلاسما به میدان‌های مغناطیسی متکی هستند. بدین معنی که اگر شما بتوانید ساختار‌ها را در پلاسما دنبال کنید، می‌توانید اطلاعات مفیدی در مورد سازوکار میدان‌های مغناطیسی بدست آورید. ساختار متحرک نشان داده شده در این ویدیو به دانشمندان این امکان را می‌دهد که میدان مغناطیسی در حال حرکت را ببینند.
مدت کوتاهی پس از اینکه این رشته، مسیر خود را در عرض خورشید طی کرد، یک پرتاب جرم تاجی از نقطه شروع آن فوران کرد. این فوران‌ها معمولا همراه با ظهور لکه‌های خورشیدی هستند. خطوط میدان مغناطیسی در هم می‌پیچند و مجددا به یکدیگر متصل می‌شوند و باعث خروج جرم تاجی و گاهی اوقات شراره‌های خورشیدی می‌شوند. این احتمال وجود دارد که این ساختار رصد شده، به طریقی در ارتباط با یکی از قدرتمندترین پرتابه‌های جرم تاجی آشکارسازی شده توسط مدارگرد خورشید پس از پرتاب آن در سال ۲۰۲۰ باشد. حضیض بعدی مدارگرد خورشیدی در آوریل سال آینده رخ می‌دهد. فعالیت لکه‌های خورشیدی در حال افزایش است و در حال رسیدن به اوج چرخه فعالیت ۱۱ ساله است؛ بنابراین ما بی صبرانه منتظر اخذ تصاویر جدید توسط این کاوشگر هستیم.