مشکلاتم با کی روش را فراموش کردم/علیه من به فیفا ایمیل زدند؛ شاید از ایران بروم+فیلم

گروه ورزشی خبرگزاری آنا، مهستا اخباری-  زهره هراتیان چندین سال است که در بخش پزشکی فوتبال توانسته اسم و رسمی برای خود دست و پا کند. او اولین پزشک زن ایرانی است که توانسته در فیفا به جایگاهی برسد که در کمیته پزشکی فدراسیون جهانی فوتبال در جام جهانی حضور داشته باشد. قطعا هراتیان برای رسیدن به چنین جایگاهی روزهای سخت و دشواری را سپری کرده است.

وی در گفت و گوی مفصل خود به بالا و پایین هایی که در دوران حرفه ای خود داشته اشاره کرده و البته تاکید کرده در این راه سختی های زیادی را متحمل شده است. هراتیان البته مدعی است مشکلات گذشته با کی روش را به دست فراموشی سپرده و نگاهش آندر رو به جلو است که شاید بعد از جام جهانی برای پیشرفت بیشتر کشورمان را ترک کرد.

در زیر می توانید صحبت های قابل توجه این بانوی پزشک را با خبرگزاری آنا بخوانید:


* به اصلاح فوتبالی ها گاهی فکر می کنم چقدر پررو بودم که تا اینجا آمدم

* در سال 2019 بهترین پزشک جوان آسیا شدم اما از طرف فدراسیون کاندیدا نشدم

* وزارت ورزش نمی تواند ادعا کند که از من حمایت کرده است

* برخی از همکارانم علیه من به فیفا ایمیل زده بودند

* اشک در چشمانم جمع می شود که چرا برخی از مسئولان ما جاده را برای بانوان هموار نمی کنند

*کسی نمی تواند من را از وطنم زده کند

*شاید بعد از جام جهانی از ایران بروم

*هر جا می خواستند آقای افاضلی را بزنند من را می زدند

* در ماجرای اختلاف با کی روش برخی ها شیطنت کردند

* کی روش تریبون داشت اما من نداشتم

*من و همسرم توافق کردیم در کار ورود نکنیم

*ایفمارک مثل بچه من است

*عاشق دیدن بیماران بودم اما فرصتی برای این کار ندارم

*مهم این است که بچه این مملکتم و ایرانی هستم

* باشگاه گل گهر علمی ترین باشگاه لیگ برتر است

مشروح صحبت های زهره هراتیان را در زیر بخوانید:

آنا: قبل از هر چیز از این بگویید که چطور شد شما را به عنوان پزشک برای مسابقات جام جهانی انتخاب کردند؟

به نوعی برای خود من هم تعجب بر انگیز بود. در این 10 سالی که با فیفا کار می کنم جام جهانی بزرگسالان برای پزشکان خاص بود. پزشکانی که سابقه فعالیت زیاد داشتند یا رئیس کمیته پزشکی یک فدراسیون هستند و من چون این سابقه را نداشتم بعید می دانستم که بروم و بیشتر برای جام جهانی زنان و یا رده های سنی انتخاب می شدم اما اتفاقی که در کمیته پزشکی فیفا در دو سال اخیر افتاد این بود که کمیته دوپینگ به زیر مجموعه حقوقی رفت و رئیس دپارتمان پزشکی کسی شد که پزشک باشگاه لیورپول بود.
یک بانک پزشکی ایجاد کرد و باید بگویم 95 درصد پزشکانی که قبلا بودند دیگر در این بانک نیستند. از قدیمی هایی که با فیفا کار می کردند فقط من ماندم. او شروع به استفاده از پزشکانی را کرد که در تیم هایی مثل لیورپول و منچسترسیتتی کار می کردند. خروجی این کار این شد که در جام جهانی امسال برای پوشش هر دو استادیوم کلا تا فینال 8 پزشک حضور دارند که از بین این 8 نفر من به عنوان تنها خانم هستم. در استادیوم الثمامه حضور خواهم داشت و در روزهایی که نظارت ندارم به استادیوم های تعیین شده می روم و به همکارانم کمک می کنم.

آنا: قرار است شما کنار زمین باشید؟

بله، استراتژی جدید فیفا این است که کار ما از نظارت به آموزش رفته است. کنار تیم پزشکی قرار می گیریم و از او می پرسیم که می خواهید همه پروسه های آسیب را ما پیگیری کنیم یا شما. مثلا یک پزشک می گوید که برای اتفاقاتی مثل حملات قلبی ما ورود کنیم و برای آسیب های دیگر خودشان وارد عمل شوند. در کنار زمین هستیم حتی اگر ضربه به سر بخورد. چون سیستم ما به VAR وصل است کنار زمین و مکانیزم آسیب را پزشک تیم می تواند ببیند یا ممکن است خودمان به برخی مصدومیت ها مشکوک شویم و به نیمکت تیم می گوییم که پزشک تیم در جریان قرار بگیرد. خیلی تفاوت دارد کار ما و وارد زمین می شویم تا به آسیب ها رسیدگی کنیم. تیمی هم که با من کار می کنند در طول مسابقات ثابت هستند. من یک هفته زودتر در قطر هستم  تا این چیزها را تمرین کنیم. ما مدام قبل از مسابقه هم تمرین می کنیم. طبق قوانین جدید فیفا هم تیمی که سمت چپ زمین می نشیند فقط وارد زمین می شود حتی اگر آسیب دیدگی طرف دیگر زمین باشد آنها فقط وارد زمین می شوند. تیم دوم اگر نیاز پیدا کرد وارد زمین می شوند. در کل مدیریت این مسائل به عهده من است.

آنا: این حساسیت های جدید فیفا در عرصه پزشکی برای این بوده که در چند سال اخیر حملات قلبی در بازیکنان زیاد شده است؟

بله در چند سال اخیر شاهد برخی موارد بوده ایم. آسیب  های جدی داشته ایم. زمان خیلی مهم است و اینکه اطلاعات خوبی هم داشته باشی. مصدومیت ها در ناحیه قلب و ستون فقرات اطلاعات خیلی مهم است. سالانه در فیفا در این باره دوره می بینیم و مدام دوران باز آموزی داریم.

آنا: این اتفاقات پزشکی که فیفا در جام جهانی قطر در نظر گرفته باعث می شود که در آینده ادامه دار باشد؟

طبق تجربه 10 سال فعالیتی که با فیفا داشتم فکر می کنم تمام اتفاقات خوب ادامه دار بوده است. مثلا از سال 2014 در فینال که مولر ضربه به سر و مورات فورات پزشک وارد زمین شد و بعد مولر بازی را ادامه داد و  حالش بد شد، الان شاهد قوانین سخت گیرانه تر هستیم. این تغییرات فکر می کنم ادامه دار باشد.

آنا: این موضوع برای فوتبال ایران زنگ خطر نیست؟ چون به نظر ما تجهیزات خوبی نداشته باشیم؟

چون من مسئول بخش حرفه ای ایران هستم سعی می کنم تمام چیزهایی که قابل اجرا است را اجرایی کنم و اتفاقا این اتفاق خوبی برای فوتبال ایران است. ما مدام در حال برگزاری کارگاه های آموزشی هم در این زمینه هستیم. در مسابقات جام جهانی زیر 17 سال زنان هم این چیزها اجرا شده و الان هم که لیگ تعطیل شده نامه به باشگاه ها زده ایم که این افراد بیمار بر را به کارگاه های آموزشی بفرستند تا بتوانیم به آنها آموزش بدهیم.دسترسی به مکانیزم VAR نداریم اما به چیزهای دیگر دسترسی داریم و این نکته مثبت برای لیگ حرفه ای فوتبال ما هست.

آنا: این موضوع فقط برای لیگ برتر است یا برای دسته جات هم رعایت می شود؟

من فکر می کنم تمام تلاش خود را می کنیم که از سیستم های آفلاین استفاده کنیم چون امکان اینکه همه در کلاس ها شرکت کنند را نداریم اما از این طریق می توانیم آموزش بدهیم. این موضوع زمان می برد و نمی خواهم دروغ بگویم. فعلا لیگ حرفه ای را انجام می دهیم و به لیگ های دیگر هم می رسیم. اتفاق خوبی که امسال افتاد این بود که ما با هیات فوتبال تهران تفاهم نامه نوشتیم و 10 هزار فوتبالیست تهرانی در ایفمارک معاینات خود را انجام دادند.

آنا: اتفاقا در مورد این موضوع برخی از تیم های تهرانی به خصوص در رده های پایه به این موضوع انتقاد داشتند و معتقد بودند که این کار به خاطر سلامتی نبوده و پای منفعت ایفمارک و هیات فوتبال وسط بوده است. به هزینه هایی هم که انجام شده هم نقد داشتند.

از هزینه ای که دادند برای معاینه و ویزیت قلب توسط متخصص قلب، ویزیت تغذیه و گزارشاتی که باید از آنها گرفته می شد، همه و همه 200 هزار تومان شد که تازه سازمان لیگ روی این هزینه سوبسید گذاشت چون برای انجام کارهای هر تیم افراد مختلفی درگیر می شدند. وقتی طبق مصوبه وزارت بهداشت و درمان ویزیت متخصص قلب 104 هزار تومان ، نوار قلب 80 هزار تومان، ویزیت دکتر تغذیه 80 هزار تومان است، همه این پیکج ها فقط 200 هزار تومان از هر نفر شده است. من فکر می کنم بعضی ها کم لطفی می کنند. مدام منتظریم یک اتفاق بد بیفتد. 200 هزار تومان که هزینه شده و سوبسید آن را هم سازمان لیگ داده چه هزینه گزافی هست که برخی انتقاد می کنند؟

آنا: اتفاقا سوالی که در این بین به وجود می آید این است که تست قلب برای رده های سنی پایین به چه کار می آید؟

از 10 هزار نفر باید تست گرفته می شد که 8 هزار آزمایش انجام شده و از همین تعداد 10 نفر به اتاق عمل رسید. آنها آریتمی داشتند و مجبور به عمل شدند. اگر این 10 نفر ایست قلبی می کردند ارزش این را نداشته که 200 هزار تومان پول ویزیت بدهند. آنهایی که چنین انتقادهایی می کنند فکر می کنم خود مردم هم متوجه می شوند که انصاف ندارند و اطلاعی از حوزه فوتبال ندارند.

آنا: شما یک پیکج کامل از امکاناتی که فیفا می خواهد را در اختیار دارید اما چرا در لیگ های پایین تر ما هنوز برخی از تیم ها پزشک ندارند و هیچ کسی هم به این موضوع ایراد نمی گیرد؟

هزینه داشتن یک پزشک خیلی بالاست. پزشک یک تیم بودن کار دائم است. وقتی پزشک به مطب می رود، احترام دارد و کارش مشخص است اما وقتی پزشک کنار تیم قرار می گیرد باید 9 ماه وقت بگذارد و همین مربیانی که انتقاد می کنند چرا باید برای ویزیت 200 هزار تومان پول داده شود، اصلا اعتقاد ندارند باید به آن پزشک حق الزحمه ای داده شود که مناسب باشد. این هم بگویم فقط ایران نیست، همه دنیا همین طور است. ما مسئولان به عنوان سیاست گذار باید  فکری کنیم و همین الان برای از بین رفتن دغدغه با معاون آموزشی وزارت بهداشت جلسه متعدد داشتیم که پزشکیار ورزشی تربیت کنیم که حداقل آموزشی و علمی داشته باشد و لزوما پزشک یا فیزیوتراپ نباشند. دوره های 100 ساعته داشته باشند، مدرک بگیرند و بتوانند کنار تیم های ورزشی باشند.

آنا: بگذریم، شما به عنوان یک خانم برای رسیدن به این جایگاه حتما سختی هایی کشیده اید. در فوتبال و این سمت را داشتن کار راحتی نیست. چقدر  رسیدن به این عنوان روی توانایی های خودتان بوده و چقدر مسئولان به شما کمک کرده اند؟

سوال جالبی پرسیدید خودم خیلی وقت ها به آن فکر می کنم. با اصطلاح فوتبالی بخواهم بگویم این است که گاهی فکر می کنم چقدر پرو بودم که تا اینجا آمدم اما خوشحالم. خیلی مسیر سختی بود. همیشه می گویم اگر من به اینجا رسیدم بقیه هم می توانند برسند کار نشد، ندارد. لطف خداوند را بیشتر می بینم. هر موقع مسابقه بین المللی می رفتم این قدر تمرکز داشتم و ایده می دادم الان در بانک فیفا به عنوان تنها خانمی که در جام جهانی حضور دارد من هستم. رزومه پزشکانی که حضور دارند را نگاه می کردم سطح بسیار بالایی دارند. پزشک منچسترسیتی سر دسته پزشکان است.

اینکه شما عملکردت به عنوان یک خانم ایرانی هم لول آنها است، جای خوشحالی دارد. وقتی دعوتنامه فیفا آمد این نبود که خوشحال باش ما از تو دعوت کردیم بلکه دعوتنامه این طور است که این قدر تجربه ات ارزشمند است به جام جهانی دعوت شدی. دوست دارم این متن را به مسئولان کشورم نشان دهم که ببینید چطور یک ارگان بین اللملی قدر دان زحمات است. در واقع نوشته اند این لطف را می کنی که در این جام جهانی به ما کمک می کنی. این چیزها آموزشی است. اگر مدیران ما هم وارد جام جهانی می شوند باید آموزش ببینند و یاد بگیرند و اینکه چطور ارزش نیروهای انسانی را بدانند. با یک جمله همه جسم و روح خودت را در اختیار آن هدف قرار می دهی که شبانه روز به آن برسی.

آنا: اتفاقات دست و پاگیر هم در این مسیر داشتید؟

خیلی زیاد. من حمایت از سوی همکارانم داشتم نه از مسئولان یا ارگان خاصی. کسی نمی تواند ادعا کند به من لطفی بالاتر از آنچه لایقش بودم کرده است. همیشه اثبات کردم در حرکتی که در یک رقابت انجام می دهم کسی بهتر از من نیست. دلخوری هایی هم وجود دارد اما یاد گرفتم که ذهنم را درگیر آن نکنم. من در سال 2019 بهترین پزشک جوان آسیا شدم که در یک دوره 4 ساله این اتفاق افتاد اما از طرف فدراسیون کاندیدا نشدم. این انتخاب از سوی AFC انجام شد.

آنا: از طرف وزارت ورزش هم حمایت نشدید؟

اصلا. خوشبختانه وزارت ورزش در هیچ دوره ای نمی تواند ادعا کند که از من حمایت کرده باشد.

آنا: حتی در این چند وقت که مشخص شد به عنوان اولین خانم و اولین ایرانی به کمیته پزشکی فیفا راه پیدا کردید؟

نه اصلا. صادقانه بگویم هیچ بازخوردی از کسی نگرفتم و دنبالش هم نیستم.

آنا: شما دنبال این موضوع نیستید اما به عنوان یک خانم دغدغه های زیادی دارید. واقعا چطور توانستید با این شرایط دوام بیاورید؟ فکر می کنم ماجراهای عجیبی هم داشتید که شاید بد نباشد به آنها اشاره کنید.

بله اتفاقات زیادی رخ داد. مثلا در یک دوره ای برخی از همکارانم علیه من به فیفا ایمیل زده بودند. این قدر ایمیل ها غیر مستند بود که خود فیفا به من می گفت ما آنها را به تو نشان نمی دهم که ناراحت نشوی.

آنا: این ایمیل ها از طرف همکاران مرد شما زده می شد؟

بله برخی از آقایان این کار را کرده بودند. همه این ایمیل ها را دارم. فیفا نگران من بود. حتی کار به جایی رسیده بود که فیفا در نامه ای به من گفت که تو برای ما کار می کنی و لزوما نیاز نیست که با فدراسیون فوتبال ایران کار کنی که به آنها گفتم مشکلی نیست و از پسش بر می آیم. چیزی که برای من انگیزه است مردم و جامعه بانوان خودمان است.

همیشه به این فکر می کنم که برای  دختر 5 ساله ام یک الگوی خوب به عنوان یک جنگنده باشم. می دانید که نسل جدید سوالات عجیب و غریب و خیلی تخصصی زیاد می پرسند. من دلم می خواهد یکسری اشتباهاتی که من داشتم را او دیگر انجام ندهد و یکسری از حمایت هایی که نیاز دارد را برایش انجام دهم. چون معتقدم زن باهوش ایرانی با توانمندی که دارد اگر مسیر برایش فراهم باشد می تواند خیلی کارها انجام دهد.

برای من مسیر هموارنبود. خیلی انرژی از دست دادم. اگر من بتوانم مسیر فراهم کنم و دغدغه های دخترم را برطرف کنم خیلی بهتر از من می تواند بدرخشد. از همین جا دوست دارم زنان ایرانی بدانند اگر من در هر مسابقه جام جهانی هستم حس می کنم روح زن ایرانی با من است. یعنی شما بدانید اگر من لایق آنجا هستم شما هم هستی و من نماینده شما هستم. با همه سختی هایی که وجود دارد توانستیم به جامعه بین المللی فوتبال اثبات کنیم که می توانیم حضور داشته باشیم. این حرف ها شعار نیست. زن های ما خیلی توانمند هستند. گاهی اشک در چشمانم جمع می شود که چرا برخی از مسئولان ما جاده را برای بانوان هموار نمی کنند. این همه کشور رفتم وقتی مقایسه می کنم این سختی هایی که بچه های ما می کشند باعث شده بیشتر فکر کنند و نخبه شده اند. وظیفه مسئولان این است که راه را هموار کنند.

آنا: در این مدت که سختی های مختلفی کشیدید به این فکر کردید از ایران بروید یا کشوری بوده که بخواهد شما تغییر تابعیت بدهید و یا شما را از ایران زده کند؟

کسی نمی تواند من را از وطنم زده کند. همین الان پیشنهاد از دو جا دارم که بروم و همین کارهایی که در ایران کردم انجام دهم.

آنا: تصمیم دارید که بروید؟

بعد از جام جهانی در موردش فکر می کنم اما اگر بروم ربطی به خسته شدنم از ایران ندارد. روحیه من اصلا این مدلی نیست. می خواهم تجربه جدید کسب کنم و اگر هم بروم که چیزی یاد بگیرم ذهنم اینجاست که باید در ایران هم پیاده شود. در این 10 سال از 2012 که اولین جام جهانی را تجربه کردم از همان موقع 3 کیلو اطلاعات برای فدراسیون آوردم. فقط هم نگاهم پزشکی نیست و دوست دارم هر چیزی که باعث پیشرفت ایران شود را منتقل کنم.

آدم 43 ساله ای مثل من دیگر نمی تواند ذهنش را تغییر دهد و بگوید خب من خیلی سختی کشیدم و می خواهم بروم چون خسته شدم پس خداحافظ. من اگر هم تصمیم به رفتن بگیرم به خاطر این هست که می خواهم تجربه بیشتری کسب کنم و پیشنهاداتم خیلی محکم است. چون نمی خواهم تصمیم احساسی بگیرم گذاشته ام بعد از جام جهانی در موردش فکر کنم.

آنا:شما از دخترتان گفتید. همیشه برای خود من سوال بوده شما با این همه مشغله و سفرهایی که دارید و البته با توجه به اینکه همسر شما آقای هومن افاضلی مربی فوتبال است، چطور برای بزرگ کردنش وقت می گذارید؟

می توانم بگویم بزرگترین  اضطراب و دغدغه من دخترم است. من یک همسر خوب و یک خانواده خیلی خوب دارم. از وقتی ازدواج کردم اصلا حس تغییر نکردم. خیلی جاها همسرم آسسیب دید اما نگذاشت من آسیب ببینم. یکی از سوالاتی که در ذهنم بود در رشته خودمان سلبریتی حساب می شویم و همه جا این شرایط را الگو می کنند. من خودم هم سابقه بازی فوتبال را دارم. هر جا می خواستند آقای افاضلی را بزنند من را می زدند و هر جا به من می خواستند انتقاد کنند او را می زدند. البته کسی را نمی خواهم متهم کنم اما این استنباط من است.

این را هم بگویم که ما خانواده های خیلی خوبی داریم. پدر و مادرهای ما خیلی خوب درک می کردند. رکسانا 4 ماهه بود که یک دعوتنامه از فدراسیون جهانی بدمینتون داشتم. این را هم بگویم که من با فدراسیون بدمینتون هم کار می کنم. من تا دو سالگی رکسانا هر جا دعوت می شدم پدر و مادرم را با خودم می بردم تا از دخترم نگهداری کنند. قرقیزستان، اردن کشورهایی بود که با من بودند. بعد به شرایط سخت خوردم. مثلا ماموریت اروگوئه به من خورد که باید 17 ساعت در پرواز قرار می گرفتم و دیگر نمی توانستم خانواده ام را ببرم. این اولین تجربه من برای دوری از دخترم بود. در این ماموریت خیلی اذیت شدم درحالی که می دانستم والدین همسرم هم به او می رسند. کم کم دخترم با این شرایط عادت کرد. خیالم راحت بود که هم از طرف خانواده خودم و هم همسرم به او می رسند. گاهی پیش می آمد که خودم در ماموریت بودم و اقای افاضلی هم خارج از تهران تیم داشته و بچه دوساله پیش پدربزرگ و مادربزرگش بود. گاهی اذیت می شدم و فکر می کردم نکند که من در حال اشتباه باشم.


آنا: پس با همه این شرایط تحت فشار نرفتید که دست از کار بکشید؟

نه اصلا. اتفاقا خانواده نگران این بودند که من غصه نخورم. به هیچ وجه تحت فشار نرفتم و اتفاقا حمایت هم شدم. الان هم که دخترم 5 ساله شده و می تواند مسائل را به زبان بیاورد تحت فشار نیستم. الان تا بیدار می شوم از من می پرسد کجا می روی؟ ماموریت می روی؟ الان که مهد کودک می رود احساس می کنم نگران این هست که می خواهم دوباره به سفر بروم. مدام با او در حال صحبت هستم. خیلی سخت هست این شرایط اما از این روحیه ها ندارم که بگویم حالا خانه نشین شوم.


آنا: در این شرایط خیلی از خانم ها خسته می شوند و ناامیدانه کار را کنار می گذارند.

نه من این طور فکر نمی کنم. دیدم این هست که تلاش کنم برای شرایط دخترم همه چیز فراهم باشد و بیشتر با صحبت کردن متوجه اش کنم که اهمیت شغلم جدا از خودم برای خودش و نسل خودش مهم است. ایرانی بودنمان هم کنار بگذاریم همین که دربین 8 پزشک آقا یک خانم توانسته به جام جهانی برود خودش ارزشمند است. دوست دارم وقتی بزرگ شد با همین روحیه این جایگاه هایی که حق مان است و به خاطر ترس سراغشان نرفتیم و مسیر را هموار کند. برایم مهم این است وقتی مسیر هموار شود خیلی از افرادی که می خواهند در این راه باشند مشکلی نداشته باشند و بتوانم کمکی به بقیه کرده باشم.


آنا: در مورد رفتارهای بدی که با شما شد هم صحبت می کنید؟

بله خیلی رفتارها با من شد. مثلا همین معاینات پیش از فصل یکی از آن موارد است. جالب است که باشگاه نامه به سازمان لیگ می زند که این کار انجام شود اما پولش را از حساب ما کسر کنید. یعنی کاملا مشخص هست که پولی این وسط ردوبدل نمی شود. در لیگ یک هم هر پولی واریز می شود به حساب هیات فوتبال و سازمان لیگ می رود. در واقع یک چیزی هم از جیب می دهیم.

من از اعتبار خودم پزشکان را برای ویزیت کردن تیم ها می آورم. پزشکان را قانع می کنم که پول نگیرند با یک پنجم قیمت بگیرند. بعد جالب است که با نوشته های غیر مستند علیه من مطلب می نویسند درحالی که من از اعتبارم استفاده می کنم و به دوستان پزشکم می گویم که بیاید به فوتبال کمک کنید. آدم دلش می شکند. من گفتم خیلی پرو هستم اما می گویم اشکالی ندارد مهم است کارم را درست انجام دهم و زیر ساخت ها را فراهم کنم. در کل خیلی به من بی مهری شد.

آنا: یادم است که یکی از بی مهری هایی که به شما شد درست در شرایطی بود که دختر شما تازه به دنیا آمده بود و همان موقع در اوج دعوای کی روش و برانکو در پرسپولیس ترکش این اختلافات به شما هم خورد و با سرمربی تیم ملی در آن زمان دچار چالش های شدیدی شدید.

در آن زمان چند عامل باعث شده بود تا چنین شرایطی پیش بیاید. برانکو برایش مهم بود که پرسپولیس را قهرمان کند و مشکل با او داشت. ارتباط ما با برانکو چندین ساله بود و هیچ ربطی به این ماجراها نداشت و متاسفانه برخی شیطنت می کردند و اطلاعات غلط به کی روش می دادند. او هم بدون اینکه صحبت کند قبول می کرد. یکی از مشکلات ما این بود که صحبت نمی کردیم و خیلی حواشی و اتفاقاتی افتاد که می توانست هیچ کدام از اینها اتفاق نیفتد.

آنا: جالب این جا بود که درست در روزهایی که دختر شما به دنیا آمده بود وارد این چالش ها شدید.

دقیقا همین طور است. جالب است بگویم روزی که دخترم به دنیا آمد صبح سرکار بودم و کمی حالم بد شد. به پزشکم که از دوستانم بود در تمام این مدت برای اینکه نگرانم نشود وزنم را بالاتر از حدی که بودم می گفتم تا نگران نشود اما او اصرار کرد که باید به دیدنش بروم و وقتی من را معاینه کرد گفت باید به بیمارستان بروی.  به همسرم که در راه سفر با تیمش بود زنگ زدم که دکتر می گوید باید تا دو ساعت دیگر بچه به دنیا بیاید. گاهی تعجب می کنم کسانی که بچه دار می شوند 9 ماه به مرخصی می روند. من یادم است وقتی دخترم به دنیا آمد دقیقه 5 روز بعد چون سمینار مهمی داشتم سرکار رفتم. اولین کنگره ام بود. مادرم به من خیلی کمک کرد. بدون خانواده ام این کارها را نمی توانستم انجام دهم. بچه من از همان اول بچه خوبی بود واذیتم نکرد.

آنا: از ماجراهای آن سالها هنوز ناراحت هستید؟

راستش الان فراموش کردم اما یکی دوسال خیلی ناراحت بودم چون قضاوت های بدی شدم. وقتی مردم اطلاعات داشته باشند فکر می کنند اما وقتی اطلاعاتی ندارند روی آن قضاوت می کنند. در هر صورت در آن دوران کی روش تریبون داشت اما من نداشتم. هر اتفاقی رخ می داد و او هر حرفی علیه من می زد از صد جا به من زنگ می زدند که جوابش را نده و این من را خیلی عصبانی می کرد. وقتی مردم بی طرف نشسته اند و قضاوت می کنند اجازه بدهید که من هم حرف هایم را بزنم و این من را خیلی خیلی اذیت کرد.

آنا: آن زمان هم مهدی تاج رئیس فدراسیون فوتبال بود.

بله. آن زمان آقای تاج دغدغه های خودش را داشت و تیم ملی برایش مهم تر بود. سر جا به جایی ساختمان ها خیلی بحث ها پیش آمد.

آنا: هیچ وقت هم در فدراسیون کسی نخواست بین شما و کی روش جلسه ای برگزار کند؟

نه، هیچ وقت این اتفاق نیفتاد و دلیلش را هم نمی دانم.

آنا: حرف کی روش این بود که شما ایفمارک را به انحصار خودتان در آوردید و دنبال درامدزایی هستید.

بله، اما هدف ایفمارک همین بود. فیفا به ما پول داد که ایفمارک درآمدزایی داشته باشد و پولش هم برای من نبود قرار بود به فدراسیون برسد. اصلا پروژه همین بود. صرفا برای ساختن یک ساختمان نیست.نماینده فیفا وقتی به ایران آمد نامه بیزینسی کردن ساختمان را امضا کرد تا به ما پول بدهند. در واقع پول را هم در قالب تجهیزات دادند. آن زمان آقای کفاشیان هم بود.

یک بار او من و کی روش را صدا کرد و گفت با توجه به شرایطی که داریم این ساختمان ایفمارک است اما وقتی تیم ملی در اردو هست از من خواسته شد ساختمان را در اختیار تیم ملی قرار دهم. کی روش موافقت کرد. کفاشیان شاهد است. تا زمانی که او رئیس فدراسیون بود دیگر هیچ صحبتی در این باره بین من و کی روش نشد و همه چیز طبق روال پیش می رفت. زمانی که تاج آمد، کی روش  یک نامه 11 بندی نوشت. من با این موضوعات هم مشکلی نداشتم اما مشکل این بود که اگر ساختمان را به شما بدهم درجایی که تعهد به فیفا دادیم وهمچنین با کشورهایی مثل امارات در رقابت بودیم نتوانیم به تعهدات عمل کنیم من به فیفا چه جوابی بدهم؟ اعتبار بین المللی مان دوست نداشتم خراب شود.هدفم این بود که تیم ملی از آن استفاده کند.

آنا: با بازگشت کی روش با او روبرو شدید؟ از او هنوز ناراحت هستید؟

این قدر سفرهای امسالم سنگین بود دیگر صحبتی نداشتم. این ساختمان هم اسمش شده پک و اصلا دیگر بحثی ندارم. من حرفه ای هستم، گذشته ها گذشته نمی گویم آن حرف ها را پذیرفتم اما همه ما باید یاد بگیریم و البته مسئولان ما هم یاد بگیرند که همه حرف هایی که یک نفر می زند لزوما درست نیست و اگر الان این اتفاقات رخ می داد شاید آن همه حرصی که خوردم و ناراحت شدم، نمی شدم. این هم یک تجربه است. حداقلش این تجربه را برایم داشت که اگر کسی به این مشکلات خورد به او کمک کنم که مسیر درست شود.

آنا: همان موقع ها به شما می گفتند چون خانم هستید حساس شدید وگرنه اگر یک مرد چنین مسئولیتی داشت این اتفاقات رخ نمی داد.

این جملات خوبی بود اما الان کلا دغدغه ام این بود با توجه به مجوزی که فیفا داده تغییر آن باعث نشود مجوز را از دست بدهیم.

آنا: در این همه تنشی که داشتید برخورد آقای افضلی چطور بود؟ نشد یک بار به شما بگوید که کوتاه بیاید و دچار این مباحث نشوید؟

تنها توصیه ای که من و آقای افاضلی از اول به هم داشتیم این بود که او هیچ ورودی به کار من نکند و من هم همچنین در کار او. یادم است برخی در همان شرایط به آقای افاضلی می گفتند چرا وقتی خانمت این همه تحت فشار است ورودی نمی کنی و او همیشه جواب می داد که از نظر حرفه ای این کار درست نیست و معتقد بود اگر او دخالت کند وجه حرفه ای من از بین می رود. این قراری بود که هر دو با هم گذاشته بودیم. او بیشتر ناراحت این بود که اتفاقی افتاده که هر دو ناراحتیم. همه از ما می پرسیدند که چه اتفاقی افتاده است.

خانواده من فوتبالی نیستند و یک باره خبرها را می شنیدند. مثلا برادرم در کشور دیگری دکتر است و گاهی به من زنگ می زد که چه اتفاقی افتاده و نگران بود. من هم می گفتم شماها نگران نباشید این کار حرفه ای من است. اصرار داشتند که در فوتبال داخلی فعالیت کنم. در هر صورت ایفمارک مثل بچه من است. مثل بچه دوم من . چیزی که خودم بزرگش کردم. نزدیک 30 نفر در ایفمارک مشغول به کار هستند و در معاینات پیش از فصل 40 نفر به این 30 نفر اضافه می شوند. همه خوشحال هستند، روزمه ای که اینجا کسب می کنند بین المللی است.

آنا: پس در حال تربیت نیرو برای جایگزینی خودتان هم هستید.

دقیقا همین طور است. ایفمارک چیز شخصی من نیست. برای مملکت ماست. فلسفه اش را می گویم. خیلی ها فکر می کنند ایفمارک را فیفا به ما داده است درحالی که ایفمارک مرکز پزشکی عالی فیفا است. هر کشوری یک اسم است. داستان دارد چرا ایفمارک گذاشتم. یک کمیته پزشکی در زمان بلاتر کار می کرد به اسم افمارک که در آخرش حرف انگلیسی C داشت، بعد از اینکه اینفانتینو آمد فعالیت های افمارک تغییر کرد و من به وسط آن I انگلیسی اضافه کردم و شد ایفمارک که فیفا هم با این اسم موافقت کرد.

زمانی که سیستم تغییر کرد ما این را ثبت نکردیم و بعد C آخر را K کردیم. تغییر دیگری که اتفاق افتاد و برای اینکه به فیفا بگوییم صادقانه رفتار می کنیم و از آنجایی که برای فیفا مهم بود مجوزهای خود را از وزارت بهداشت بگیریم، با کمک دکتر پورباقری فرد معاونت علمی و پزشکی وزارت بهداشت که آن موقع رئیس بیمارستان شفا بود، توانستیم این مجوز را بگیریم. خود ایشان هم فوتبالی هستند و حتی یک دوره ای هم برای تخصص زانو در بارسلونا رفتند. حتی پای مهدی ترابی را او عمل کره است. او خیلی کمک کرد. ما به فیفا تعهد داده بودیم که به مردم عادی هم خدمات می دهیم. خدمات به مردم هم باید زیر نظر وزارت بهداشت باشد. خدا را شکر که توانستیم این کار را انجام دهیم.

آنا، خانم دکتر شما الان طبابت هم می کنید؟

زمانی که دانشجو بودم مریض خیلی می دیدم. عاشق مریض دیدن بودم اما الان متاسفانه وقت نمی کنم. برای داشتن مطلب باید مدام باشی و نمی توانی بیماران را معطل کنی و یک وقت هایی باشی و یک زمان هایی نباشی الان شرایط طوری است که فقط به جام جهانی فکر می کنم اما من قطعا به این حرفه برمی گردم. به این نتیجه برسم که حضورم در فوتبال چیز جدیدی به من اضافه نمی کند برمی گردم. علاقه برای من خیلی مهم است. الان فدراسیون بدمینتون را با رودبایستی می روم. کارم را حرفه ای انجام می دهم اما به فکر این هستم از آنجا بیرون بیایم و بیشتر در فوتبال باشم. جام جهانی پازل فعالیت های بین المللی من را کامل می کند. این جام جهانی روی تفکرات من خیلی مهم است. در المپیک در اسم رزرو بودم اما نرفتم.

آنا: چه توصیه ای برای بانوان کشورمان و همچنین مسئولان دارید، شاید برای خیلی ها مهم نباشد یک خانم برای اولین بار در چنین سمتی حضور دارد؟

اصلا جام جهانی همین است و نه فقط ایران بلکه برای همه تیم ها. من از چند ماه قبل به کشورهای دیگر می رفتم می دیدم همه دوست دارند که برنده باشند اما برای فدراسیون فوتبال ما باید دستاوردهای اجتماعی مهم باشد، اینکه روی چه چیزهایی می تواند مانور کند و چه چیزی به عنوان تجربه کسب می کند. من به شخصه می گویم اصلا برای من مهم نیست که حضور من در جام جهانی برای مسئولان مهم است یا نیست و می خواهند تقدیر کنند یا نه. این را از صمیم قلبم می گویم. چون تجربه زیادی داشتم که برایشان مهم نبوده و این داستان در ذهنم مانده برای همیشه.

حداقل اینکه در فاصله یک هفته مانده به جام جهانی برای هیچ مسئولی مهم نبوده که من به جام جهانی می روم. حتی اگر مردم هم ندانند اما برای من مهم این است که بچه این مملکتم و ایرانی هستم. وقتی کنار زمین هستم و همه دنیا انجا می ایند من به آنجا رسیدم و همه احساس و قلب و وجودم پر از زنان ایرانی است. خوشحالم که نماینده لایقی برای کشورم بوده ام. شخص برای من مهم نیست. من خیلی خوشحال می شوم که شرایط برای زنان کشورم بهتر شود اما من در همه شرایطی که تحریم بودیم 500 هزار دلار تجهیزات وارد کشور کردم. با سختی های زیاد این کار را کردم. یکی از نمایندگان فیفا می گفت این قدر تجربیات خوبی کسب کردی که فدراسیونت اگر پول خواست از تو استفاده کند.

با چند نهاد دانش بنیان شروع به کار کرده ام. همه این شرکت ها تاییده اروپا را گرفته اند. قبل از بازی ایران و امارات سرپرست امارات ایفمارک را بازدید کرد و گفت چنین چیزی در دبی نداریم. او تحت تاثیر قرار گرفته بود و واقعیت هم بود. الان دو سه تیم لیگ برتری ریکاوری اینجا می آیند.

پروژه ای که من دوست دارم این است که هر باشگاهی این شرایط را داشته باشد. چرا نباید پرسپولیس و استقلال این شرایط را داشته باشند؟  چرا باید دنبال مکان هایی باشند که رایگان این کارها را برایشان انجام دهند؟ این نشان می دهد که باشگاه های ما استرتژی ندارند. من قبل از ساخت ایفمارک کلینیک بایرن مونیخ را دیدم. یک در بازیکنان می آمدند واز در دیگر مردم عادی و از این طریق درامدزایی هم می کرد. خود دو باشگاه استقلال و پرسپولیس با سهامداری خود پزشکان این تیم ها می توانند چنین برنامه ای را پیاده کنند. پولش هم برای خود باشگاه می شود. من برای این داستانها رایگان حاضر به همکاری هستم تا ایده بدهم. همین الان گل گهر با ما پروژه خودش را جلو می برد.

آنا: کدام تیم در لیگ برتر علمی تر از بقیه است؟

باشگاه گل گهر، حتی مجوز از وزارت بهداشت هم گرفتند.  از من برنامه خواستند. توصیه هایی به آنها کردم و خود باشگاه کارشان را جلو می برد. تنها خواهشی که دارم این است که برنامه را بهم نریزند و همه اصول را رعایت کنند. حتی به آنها می گویم که چطور درآمدزایی کنند و کار به مرحله سود برسد. من اصلا هدفم برای ماندن در لیگ  همین است که همه باشگاه ها درمانگاهی داشته باشند که همه را در برگیرد. پس من دنبال انحصار نیستیم و حتی لاینس ایفمارک هم به آنها می دهیم.