دانشمندان یک مکانیسم ضد پیری کشف کردند

به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از وبگاه (سای تک دیلی)، یک تیم چندملیتی به سرپرستی دانشمندان دانشگاه کالج لندن، مکانیسم جدیدی را کشف کرده‌اند که از پیری طبیعی سلول‌های ایمنی، یکی از ۹ نشانه پیری، کند می‌کند و شاید حتی از آن جلوگیری می‌کند.

به گفته محققان، به گفته محققان، کشف آزمایشگاهی (سلول‌ها) و تایید شده در موش‌ها غیرمنتظره بود و معتقدند استفاده از این مکانیسم ممکن است عمر سیستم ایمنی بدن را افزایش دهد و افراد را قادر به زندگی سالم‌تر و طولانی‌تر کند، و همچنین می‌تواند درمانی داشته باشد. برای بیماری‌هایی مانند سرطان و زوال عقل استفاده می‌شود.

دکتر السیو لانا، استاد افتخاری بخش پزشکی UCL، نویسنده اصلی این مطالعه، در توضیح این مطالعه گفت: سلول‌های ایمنی همیشه در حالت آماده‌باش بالا هستند و همیشه آماده مبارزه با عوامل بیماری‌زا هستند. برای موثر بودن، آن‌ها همچنین باید برای چندین دهه در بدن باقی بمانند -، اما استراتژی‌های به کار گرفته شده برای اجرای این محافظت مادام العمر تا حد زیادی ناشناخته هستند.

در این تحقیق، ما به دنبال یافتن مکانیسم‌هایی برای اعطای طول عمر به سلول‌های سیستم ایمنی، معروف به سلول‌های T، در شروع پاسخ ایمنی در برابر یک آنتی ژن - یک ماده خارجی بودیم که توسط مکانیسم‌های نظارت ایمنی دفاعی شناسایی می‌شود. بدن.

چرا سیستم ایمنی پیر می‌شود

هر کروموزوم دارای یک کلاه محافظ به نام تلومر است که یک توالی DNA خاص است که هزاران بار تکرار می‌شود. این توالی دو کارکرد دارد: اول اینکه از نواحی کد کننده کروموزوم‌ها در برابر آسیب محافظت می‌کند و دوم اینکه به عنوان یک ساعت پیری عمل می‌کند که تعداد تکرار‌ها (همچنین به عنوان تقسیم شناخته می‌شود) که یک سلول می‌تواند انجام دهد را تنظیم می‌کند.

سلول‌های T (نوعی از خون سفید یا سلول‌های ایمنی)، مانند سایر سلول ها، تلومر‌هایی دارند که با هر تقسیم سلولی کوتاه می‌شوند (ساییدگی تلومر).

وقتی تلومر‌ها به طول بحرانی می‌رسند، تقسیم سلول متوقف می‌شود و وارد پیری می‌شود، که فرآیندی است که توسط سیستم ایمنی دفع می‌شود یا در شرایطی تغییر یافته و ناکارآمد باقی می‌ماند.

از آنجایی که سیستم ایمنی دیگر به طور موثر عمل نمی‌کند، این منجر به شروع عفونت‌های مزمن، بیماری‌های سرطانی و مرگ می‌شود. ساییدگی تلومر به عنوان یکی از "علائم بارز پیری" توصیف شده است.

یافته‌های مطالعه

در این مطالعه، در شرایط آزمایشگاهی، محققان پاسخ ایمنی لنفوسیت‌های T را در برابر یک میکروب (عفونت خارجی) آغاز کردند. به طور غیر منتظره ای، آن‌ها واکنش انتقال تلومر را بین دو نوع گلبول سفید، در "وزیکول‌های خارج سلولی" (ذرات کوچکی که ارتباط بین سلولی را تسهیل می‌کنند) مشاهده کردند.

یک سلول ارائه دهنده آنتی ژن (APC)، متشکل از سلول‌های B، سلول‌های دندریتیک یا ماکروفاژها، به عنوان یک "اهداکننده تلومر" به لنفوسیت T - سلول گیرنده تلومر عمل می‌کند.

با انتقال تلومرها، سلول T گیرنده عمر طولانی داشت و دارای ویژگی‌های حافظه و سلول‌های بنیادی بود و سلول T را قادر می‌ساخت تا در دراز مدت از میزبان در برابر عفونت کشنده محافظت کند.

واکنش انتقال تلومر، تلومر‌های خاصی را حدود ۳۰ برابر بیشتر از گسترش اعمال شده توسط تلومراز گسترش داد. تلومراز تنها آنزیم سنتز DNA است که به حفظ تلومر در سلول‌های بنیادی، سلول‌های سیستم ایمنی بدن اختصاص دارد و در بافت جنین، سلول‌های تولید مثل و اسپرم یافت می‌شود.

با این حال، این عملکرد را در سلول‌های دیگر ارائه نمی‌دهد و منجر به ساییدگی تلومر می‌شود. حتی در سلول‌های ایمنی که آنزیم به طور طبیعی فعال است، واکنش‌های ایمنی مداوم باعث غیرفعال شدن تلومراز پیشرونده می‌شود که منجر به کوتاه شدن تلومر می‌شود، زمانی که سلول‌ها تقسیم نمی‌شوند و پیری همانندسازی رخ می‌دهد.

پروفسور لانا افزود: واکنش انتقال تلومر بین سلول‌های ایمنی به کشف تلومراز برنده جایزه نوبل می‌افزاید و نشان می‌دهد که سلول‌ها قادر به تبادل تلومر‌ها به عنوان راهی برای تنظیم طول کروموزوم قبل از شروع فعالیت تلومراز هستند. این امکان وجود دارد که پیری به سادگی با انتقال تلومر‌ها کند شود یا درمان شود.

استفاده از مکانیزم جدید

با کشف مکانیسم جدید «ضد پیری»، همان تیم تحقیقاتی دریافتند که وزیکول‌های خارج سلولی تلومر را می‌توان از خون پاکسازی کرد و وقتی به سلول‌های T اضافه شد، فعالیت‌های ضد پیری را در سیستم ایمنی انسان و موش نشان داد.

محققان کشف کردند (در سلول‌های انسانی و موش) که آماده سازی وزیکول خارج سلولی خالص شده ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با یک واکسن تجویز شود و این حفاظت ایمنی طولانی مدت که در اصل ممکن است از نیاز به واکسیناسیون مجدد جلوگیری کند.

از طرف دیگر، واکنش انتقال دهنده «تلومر» را می‌توان مستقیماً در سلول‌ها تقویت کرد. در حالی که تحقیقات بسیار بیشتری مورد نیاز است، دانشمندان می‌گویند که این امکان اشکال جدید درمان‌های پیشگیرانه (پیشگیرانه) برای پیری و سن ایمنی را نشان می‌دهد.

پروفسور لانا در پایان گفت: بیولوژی تلومر بیش از ۴۰ سال است که مورد مطالعه قرار گرفته است. برای چندین دهه، یک آنزیم منفرد، تلومراز، به عنوان تنها مکانیسم مسئول افزایش طول تلومر و حفظ آن در سلول‌ها شناخته شده است.

نتایج ما نشان می‌دهد که چگونه یک مکانیسم متفاوت که نیازی به تلومراز برای گسترش تلومر ندارد و زمانی که تلومراز هنوز در سلول غیرفعال است، عمل می‌کند.