«سنتی» نایاب «صنعتی» ارزان

به گزارش گروه جامعه خبرگزاری آنا، زهرا اردشیری، حتماً شما هم شنیده‌اید که قدیمی اعتقاد داشتند تریاک حکم دارو را دارد. بعضی وقت‌ها هم وقتی سن و سالی از آن‌ها می‌گذشت تریاک را به عنوان درمان مصرف می‌کردند. البته بودند جوانانی که عمر و زندگی‌شان را پای تریاک می‌دادند و به قول معروف به آن معتاد می‌شدند.

داستان مواد مخدر دیگری مثل هرویین فرق می‌کرد. معتادان به مواد مخدر سنتی به راحتی قابل شناسایی بودند. البته آن زمان، مواد مخدر انقدر تنوع نداشت و البته دسترسی به آن هم راحت نبود. بعد از پیدا شدن سر و کله مواد مخدر صنعتی داستان کاملاً عوض شد. تعداد معتادان روز به روز بیشتر شد و رها شدن از دام آن به مراتب سخت‌تر!

آن‌طور که در گزارشی آمده است قیمت مواد مخدر سنتی تا ۶ برابر افزایش داشته است. یعنی تا سال گذشته هر ۴.۵ کیلو تریاک تا سال گذشته ۴۳۰ دلار بود، اما در حال حاضر به ۲ هزار و ۶۲۹ دلار رسیده، یعنی قیمت آن ۶ برابر شده است. البته این قیمت عمده‌فروش‌هاست و سردسته‌هایی می‌توانند آن را خرید کنند که سرشاخه توزیع موادمخدر هستند.

قیمت هرویین هم که قبلاً بسته به میزان درصد خلوص آن بین ۲۰ تا ۳۵ تومان برای هر گرم متفاوت بود، در حال حاضر قیمتش رشد کرده و هر گرم هرویین بین ۸۰ تا ۱۵۰ تومان متفاوت شده است. مبنی بر این گزارش موادمخدر تریاک در رأس این گرانی‌ها قرار دارد و تا پیش از سال اگر فرد معتادی برای هر گرم تریاک ۷ تا ۱۰ هزار تومان می‌داد، حالا باید برای هر گرم بین ۲۵ تا ۴۵ هزار تومان بپردازد.

**قیمت پایین، دسترسی آسان شگرد تولید کننده صنعتی 

چرا مواد مخدر سنتی گران شده است؟ حسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در گفتگو با آنا می‌گوید: «این اولین باری نیست که قیمت مواد مخدر سنتی در ایران افزایش پیدا کرده و مصرف مواد مخدر صنعتی بیشتر شده است و آخرین بار هم نخواهد بود. طبیعتاً هر زمان که ورود مواد مخدر سنتی به ایران سخت‌تر می‌شود مواد مخدر جایگزین جولان می‌دهند.

این کارشناس اجتماعی ادامه می‌دهد: «قطعاً کشور ما به دلیل معاهدات بین المللی و همچنین قوانین داخلی مانع از ورود و ترانزیت مواد مخدر می‌شود که البته بسیار هم خوب است. طبیعی است در این مواقع قیمت مواد مخدر سنتی مثل تریاک بالا می‌رود همین موضوع باعث شد تولید کننده مواد مخدر صنعتی قیمت‌ها را پایین‌تر بیاورد و دسترسی‌ها را هم بیشتر کند تا مصرف کننده مواد سنتی را به مواد مخدر جدید جذب کند.»

موسوی چلک می‌گوید: «بلاخره تبعات منفی مصرف مواد مخدر صنعتی برای فرد و جامعه بیشتر است همچنین عوارض آن برای مصرف کننده بیشتر و درمان این افراد هم سخت‌تر است.»

به گفته موسوی چلک راهکار نه باز گذاشتن مرز‌ها برای ورود مواد مخدر سنتی و نه راحت گذاشتن فروشندگان مواد مخدر صنعتی است. بلکه بهترین راه حل از نظر او پیشگیری است.

**فرق سنتی و صنعتی در چیست؟

حتماً می‌گویید معتاد، معتاد است دیگر، چه فرقی می‌کند سنتی یا صنعتی، اما رضا فریدی روانشناس بالینی و درمانگر اعتیاد درباره تفاوت بین ماده مخدر صنعتی و سنتی، می‌گوید: تفاوت‌های دو نوع مواد اعتیادآور یعنی مواد مخدر سنتی و محرک صنعتی و دلایل گرایش بیشتر جوانان به مواد مخدر صنعتی و شیمیایی، به ویژه شیشه قابل توجه و جالب است.

مواد مخدر سنتی مثل تریاک، هروئین و سایر فرآورده‌های طبیعی، معمولاً دارای آثار و عوارض جسمانی زودرس و مشخصی هستند، به طور مثال فرد مصرف کننده به سرعت تکیده و لاغر می‌شود و لب‌های سیاه و رنگ پوست تیره، خمیدگی قامت و چهره پژمرده دارد.

این درمانگر اعتیاد ادامه می‌دهد: مصرف کنندگان مواد محرک مثل شیشه، به جز تغییر در اندازه و ابعاد مردمک چشم، زخم‌های احتمالی در گوشه‌های کناری زبان و مقدار کمی لاغری، نشانه‌های جسمی مشخصی ندارند، پرحرفی، پرفعالیتی و پس از آن یاس و افسردگی، جزئی از تغییرات رفتاری مصرف کنندگان مواد صنعتی است و همچنین بروز توهم و اختلالات شناختی و در نتیجه احتمال انجام رفتار‌های پرخطر، از عوارض قطعی مصرف مواد محرک است که در درازمدت نمایان می‌شود.

به اعتقاد این کارشناس، موادمخدر صنعتی خشونت را نیز در افراد افزایش می‌دهد و شغل‌هایی مانند جمع‌آوری ضایعات و گدایی را بین معتادان رواج می‌دهد، به همین دلیل پیش از اینکه این ماجرا به موضوعی لاینحل تبدیل شود، باید راهی برای مواد جایگزین و درمانی برای این بیماران پیدا کرد تا مافیای موادمخدر صنعتی اجازه جولان پیدا نکند.

از همه بدتر و مهم‌تر اینکه در مواد مخدر سنتی علائم «خماری» یا محرومیت از مواد خیلی سریعتر بروز می‌کند، اما در مواد مخدر صنعتی دیرتر، به این معنی که معتاد پس از گذشت ۴ تا ۱۲ ساعت از آخرین مصرف مواد مخدر سنتی دچار علائم ناخوشایندی مثل آب ریزش از چشم و بینی، بی قراری، درد‌های عضلانی، مشکلات گوارشی به صورت دل پیچه و اسهال و در نهایت تشنج خواهد شد، اما در مورد مصرف شیشه معمولاً مدت‌های طولانی و حتی تا یک ماه پس از آخرین مصرف، علائم محرومیت از مواد یا «خماری» بروز می‌کند که این نکته‌ای بسیار حائز اهمیت است و به همین دلیل خانواده‌ها و اطرافیان به ندرت می‌توانند اعتیاد عزیزانشان به «شیشه» را تشخیص دهند و در صورت شک کردن به دلیل عدم آگاهی از نحوه خماری در شیشه، تصور می‌کنند که فرد مورد نظر معتاد نیست چراکه دچار علائم خماری نشده است.

کاش تریاکی بودند تا شیشه‌ای!

اینطور که معلوم است مافیای مواد مخدر صنعتی در دنیا جای پای خود را محکم کرده‌اند. شاید به گفته موسوی چلک راهکار تنها پیشگیری است. کوچ معتادان از سنتی به صنعتی می‌تواند پیامد‌های وحشتناکی برای جامعه داشته باشد. پرخاشگری و آسیب رساندن به دیگران کمترین عوارض مواد مخدر صنعتی است. شاید بهتر است بگوییم کاش معتادان همان تریاکی بودند تا شیشه‌ای!