ضرورت افزایش تزریق واکسن برای توقف شیوع آبله میمون

به گزارش خبرنگار گروه جامعه خبرگزاری آنا به نقل از دیلی‌میل، آبله میمون یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان با علائمی شبیه به بیماری آبله در گذشته است؛ اگرچه، این علائم از نظر بالینی خفیف‌تر از بیماری آبله هستند. با ریشه‌کن شدن آبله در سال 1980 و متعاقباً توقف واکسناسیون آبله، آبله میمون به عنوان مهم‌ترین ارتوپوکس‌ ویروس برای سلامت عمومی ظاهر شده است. آبله میمون عمدتاً در مرکز و غرب آفریقا، اغلب در جنگل‌های بارانی استوایی رخ می‌دهد اما به طور فزاینده‌ای در نواحی شهری نیز شیوع پیدا کرده است.

این بیماری عمدتاً مردان همجنس‌گرا را تحت تأثیر قرار می‌دهد و از طریق تماس فیزیکی نزدیک منتشر می‌شود.

باتوجه به اینکه تاکنون مواردی از مرگ و میر در اثر ابتلا به ویروس آبله میمون ثبت شده است، کارشناسان هشدار داده‌اند که اگر تلاش‌ها برای واکسیناسیون علیه آن بهبود نیابد، جهان ممکن است با موج دوم موارد ابتلا به آبله میمون مواجه شود.

تا کنون تنها نیمی از افرادی که واجد شرایط تزریق واکسن این بیماری هستند وارد عمل شده‌اند. این واکسن محافظت قوی در برابر بیماری ایجاد می‌کند.

پزشکان درگیر در تولید واکسن در انگلیس می‌گویند که تلاش‌ها برای ترغیب مردان به منظور دریافت واکسن به دلیل عدم حمایت دولت با مشکل مواجه شده است.

واکسیناتورهایی که در تابستان حضور پیدا کردند، اکنون برای کمک به ارائه تزریق‌های آنفولانزا، فلج اطفال و MMR و تقویت‌کننده‌های کووید مجدداً مستقر شده‌اند. این بدان معناست که بسیاری از کلینیک‌ها کارکنان کافی برای ارائه واکسن آبله میمون ندارند.

از سال 2017 تاکنون، نیجریه با بیش از 500 مورد مشکوک و بیش از 200 مورد تایید شده و نرخ مرگ و میر تقریباً 3 درصدی، بیشترین شیوع را داشته و گزارش موارد ابتلا تا به امروز ادامه داشته است.

آبله میمون، بیماری است که از نظر سلامت جهانی اهمیت دارد زیرا نه فقط کشورهای غرب و مرکز آفریقا بلکه تمام جهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در سال 2003، اولین شیوع آبله میمون خارج از آفریقا در ایالات متحده آمریکا در اثر تماس با سگ‌های آلوده چمن‌زار رخ داد.