دانشمندان: سیاهچاله سال‌ها پس از تکه تکه شدن ستاره روشن می‌شود
به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از (سای‌تک دیلی)، یک ستاره کوچک در اکتبر ۲۰۱۸ هنگامی که بیش از حد به سیاهچاله‌ای در کهکشانی که ۶۶۵ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد سرگردان شد، تکه تکه شد. اگرچه ممکن است هیجان انگیز به نظر برسد، اما این رویداد برای اخترشناسانی که گهگاه در حین اسکن آسمان شب شاهد این حوادث خشونت آمیز هستند، تعجب آور نبود.
با این حال، نزدیک به سه سال پس از کشتار، همان سیاهچاله دوباره آسمان را روشن می‌کند. دانشمندان می‌گویند چیزی که این موضوع را به ویژه عجیب می‌کند این است که هیچ چیز جدیدی را نبلعیده است.
ایوت سندس گفت: گویی این سیاهچاله شروع به آروغ زدن ناگهانی دسته‌ای از مواد از ستاره‌ای که سال‌ها پیش خورده است، کرده است.
ایوت سندس می‌گوید: این ما را کاملاً غافلگیر کرد - هیچ کس قبلاً چنین چیزی را ندیده است. او نویسنده اصلی مطالعه جدیدی است که این پدیده را تجزیه و تحلیل می‌کند و یکی از همکاران پژوهشی در مرکز اخترفیزیک | هاروارد و اسمیتسونیان (CfA).
در حالی که تیم به این نتیجه می‌رسد که سیاهچاله اکنون موادی را با نیمی از سرعت نور به بیرون پرتاب می‌کند، آن‌ها مطمئن نیستند که چرا خروج چندین سال به تعویق افتاده است. نتایجی که در ۱۱ اکتبر در مجله Astrophysical شرح داده شد، ممکن است به دانشمندان کمک کند رفتار تغذیه سیاهچاله‌ها را بهتر درک کنند، که سندز آن را به آروغ زدن بعد از غذا تشبیه می‌کند.
تیم این طغیان غیرعادی را در حین بررسی مجدد رویداد‌های مختل جزر و مد (TDE) که در چند سال گذشته رخ داده بود، مشاهده کردند. TDEها زمانی هستند که ستارگان متجاوز توسط سیاهچاله‌ها اسپاگت می‌شوند.
داده‌های رادیویی از آرایه بسیار بزرگ (VLA) در نیومکزیکو نشان داد که سیاهچاله در ژوئن ۲۰۲۱ به طور مرموزی دوباره زنده شده است. سندس و تیم برای بررسی دقیق این رویداد عجله کردند.
Cendes توضیح می‌دهد: «ما برای زمان اختیاری کارگردان در تلسکوپ‌های متعدد درخواست دادیم، یعنی زمانی که چیز غیرمنتظره‌ای پیدا می‌کنید، نمی‌توانید منتظر چرخه معمولی پیشنهادات تلسکوپ برای مشاهده آن باشید». "همه درخواست‌ها بلافاصله پذیرفته شدند. "
این تیم مشاهدات TDE با نام AT۲۰۱۸hyz را در طول موج‌های نوری متعدد با استفاده از VLA، رصدخانه ALMA در شیلی، MeerKAT در آفریقای جنوبی، آرایه فشرده تلسکوپ استرالیایی در استرالیا، و رصدخانه پرتو ایکس چاندرا و نیل گرلز جمع آوری کردند. رصدخانه سوئیفت در فضا
ایوت سندس با تعجب می‌گوید: این ما را کاملاً غافلگیر کرد - هیچ کس قبلاً چنین چیزی را ندیده است.
مشاهدات رادیویی TDE بسیار چشمگیر بود.
ادو برگر، استاد نجوم در دانشگاه می‌گوید: ما بیش از یک دهه است که TDEها را با تلسکوپ‌های رادیویی مطالعه می‌کنیم، و گاهی اوقات متوجه می‌شویم که در امواج رادیویی می‌درخشند در حالی که مواد را به بیرون پرتاب می‌کنند، در حالی که ستاره برای اولین بار توسط سیاهچاله مصرف می‌شود. دانشگاه هاروارد و CfA، و یکی از نویسندگان مطالعه جدید. اما در AT۲۰۱۸hyz برای سه سال اول سکوت رادیویی وجود داشت و اکنون به طور چشمگیری روشن شده است تا به یکی از درخشان‌ترین TDEهای رادیویی تبدیل شود.
سباستین گومز، محقق فوق دکتری در موسسه علوم تلسکوپ فضایی و یکی از نویسندگان مقاله جدید، می‌گوید که AT۲۰۱۸hyz در سال ۲۰۱۸ زمانی که برای اولین بار آن را با استفاده از تلسکوپ‌های نور مرئی، از جمله تلسکوپ ۱.۲ متری در فرد لارنس مطالعه کرد، "غیرقابل توجه" بود. رصدخانه ویپل در آریزونا
گومز که در آن زمان بر روی پایان نامه دکترای خود با برگر کار می‌کرد، با استفاده از مدل‌های نظری محاسبه کرد که ستاره‌ای که توسط سیاهچاله از هم جدا شده است تنها یک دهم جرم خورشید ما است.
گومز می‌گوید: «ما AT۲۰۱۸hyz را برای چندین ماه در نور مرئی زیر نظر گرفتیم تا زمانی که محو شد، و سپس آن را از ذهن خود خارج کردیم. TDEها به دلیل انتشار نور در هنگام وقوع شناخته شده اند. با نزدیک شدن یک ستاره به سیاهچاله، نیرو‌های گرانشی شروع به کشش یا اسپاگت کردن ستاره می‌کنند. در نهایت، این ماده دراز به دور سیاهچاله می‌چرخد و گرم می‌شود و فلاشی ایجاد می‌کند که اخترشناسان می‌توانند از میلیون‌ها سال نوری دورتر آن را تشخیص دهند.
"در AT۲۰۱۸hyz برای سه سال اول سکوت رادیویی وجود داشت و اکنون به طور چشمگیری روشن شده است تا به یکی از درخشان‌ترین TDEهای رادیویی تبدیل شود. " - ادو برگر
برخی از مواد اسپاگتی شده گهگاه به فضا پرتاب می‌شوند. اخترشناسان آن را به سیاهچاله‌ها تشبیه می‌کنند که آشفتگی می‌خورند – هر چیزی که سعی می‌کنند مصرف کنند به دهانشان نمی‌رسد.
اما انتشار، که به عنوان جریان خروجی شناخته می‌شود، معمولاً به سرعت پس از وقوع TDE ایجاد می‌شود - نه سال‌ها بعد. سندس توضیح می‌دهد: گویی این سیاهچاله به‌طور ناگهانی شروع به آروغ زدن دسته‌ای از مواد از ستاره‌ای که سال‌ها پیش خورده است، کرده است.
در این حالت آروغ‌ها طنین انداز هستند.
جریان خروجی مواد به سرعت ۵۰ درصد سرعت نور در حال حرکت است. برای مقایسه، اکثر TDEها جریان خروجی دارند که با ۱۰ درصد سرعت نور حرکت می‌کند.
برگر می‌گوید: «این اولین باری است که ما شاهد چنین تأخیر طولانی بین تغذیه و خروج هستیم. "گام بعدی این است که بررسی کنیم که آیا این واقعاً به طور منظم‌تر اتفاق می‌افتد یا خیر و ما به اندازه کافی دیر به TDEها در تکامل آن‌ها نگاه نکرده‌ایم. "
انتهای پیام/