اقتصاد کسبوکارهای نوپا؛ نقطه روشن اقتصاد کُند ایران
گروه اقتصادوکارآفرینی خبرگزاری آنا؛ استارت آپ یک شرکت یا سازمان است که در مراحل اولیه خود قرار دارد و معمولاً با عدم اطمینان و ریسک بالا مشخص می‌شود. موفقیت یک استارت آپ به توانایی آن در حل مشکلی بستگی دارد که مردم به آن اهمیت می‌دهند.
اصطلاح «اقتصاد استارتاپی» به فعالیت اقتصادی پیرامون استارت آپ‌ها اشاره دارد. این شامل فعالیت‌های خود استارت‌آپ‌ها و همچنین اکوسیستم سرمایه‌گذاران، مربیان، شتاب‌دهنده‌ها و سایر ساختار‌های حمایتی است که به رشد آن‌ها کمک می‌کند.
اقتصاد کسبوکارهای نوپ(استارتاپی) یکی از نقاط روشن در اقتصاد کُند ایران در سال‌های اخیر بوده است. شرکت‌های نوپا هزاران شغل و میلیارد‌ها تومان فعالیت اقتصادی ایجاد کرده‌اند.
دلایل متعددی وجود دارد که چرا اقتصاد استارتاپی تا این حد موفق بوده است. یکی ظهور استارت آپ‌های مبتنی بر فناوری است که از فناوری‌های جدید برای ایجاد صنایع و مدل‌های تجاری کاملاً جدید استفاده کرده‌اند. مورد دیگر، افزایش منابع مالی برای استارت آپ ها، از سوی سرمایه‌گذاران فرشته، سرمایه‌گذاران خطرپذیر و سایر منابع است.
اما شاید مهمترین دلیل موفقیت اقتصاد استارتاپی این باشد که فرصتی را برای هرکسی که ایده خوبی دارد به واقعیت تبدیل کند. گاهی، تنها چیزی که برای راه‌اندازی یک کسب‌وکار موفق نیاز است، یک کامپیوتر و اتصال به اینترنت است.
اقتصاد استارتاپی هنوز در مراحل اولیه خود است و اگر قرار باشد به رشد خود ادامه دهد، چالش‌های زیادی پیش رو دارد که باید به آن‌ها پرداخت. اما دلایل متعددی وجود دارد که باور کنیم می‌تواند موتور رشد اقتصادی برای سال‌های آینده باشد.
برای اینکه بفهمیم استارتاپ چیست، ابتدا باید معنای کلمه «کارآفرین» را درک کنیم. کارآفرین به شخصی گفته می‌شود که یک کسب‌وکار یا مشاغل را سازمان‌دهی و اداره می‌کند و ریسک‌های مالی را به امید کسب سود می‌پذیرد. البته همه استارتاپ‌ها برای درآمدزایی ایجاد نیم شوند.
اصطلاح «استارت آپ» را می‌توان برای توصیف هر دو سازمان انتفاعی و غیرانتفاعی استفاده کرد. استارت‌آپ‌های انتفاعی معمولاً بر توسعه محصول یا خدمات جدید و ایجاد درآمد متمرکز هستند، درحالی‌که استارت‌آپ‌های غیرانتفاعی معمولاً بر حل مشکلات اجتماعی یا زیست‌محیطی متمرکز هستند. استارت‌آپ‌ها را می‌توان بر اساس مرحله توسعه‌شان نیز دسته‌بندی کرد: مرحله بذر، مرحله اولیه، مرحله رشد و مرحله آخر.
استارت‌آپ‌های مرحله اولیه معمولاً با داشتن یک تیم کوچک و منابع محدود مشخص می‌شوند. آن‌ها اغلب توسط کارآفرینانی تأسیس می‌شوند که ایده‌ای برای یک محصول یا خدمات جدید دارند، اما هنوز آن را به‌طور کامل توسعه نداده‌اند. استارت‌آپ‌های اولیه معمولاً محصول یا خدمات خود را توسعه داده‌اند و در حال جلب‌توجه مشتریان هستند.
استارت آپ‌های مرحله رشد به نقطه جهش قابل‌توجهی رسیده اند و در حال افزایش فعالیت‌های خود برای پاسخگویی به تقاضا هستند. استارت آپ‌های مرحله آخر به‌طورکلی به دنبال جذب سرمایه‌های بزرگ هستند.
استارت آپ به این معنی که آن‌ها باید همه‌چیز را از ابتدا بفهمند. این فرآیند اغلب با آزمایش‌های علمی مقایسه می‌شود: استارت آپ‌ها با ایده‌های جدید آزمایش می‌کنند تا ببینند آیا می‌توانند راه‌حل موفقی پیدا کنند یا خیر.
افزایش ناگهانی استارت آپ‌ها چه اثری بر اقتصاد دارد؟
افزایش ناگهانی استارت‌آپ‌ها نقطه‌ی قوت اقتصاد‌های مدرن و در حال توسعه است، زیرا علاوه بر مشاغل و سرمایه‌گذاری‌هایی که ایجاد می‌کنند، به نوآوری و رشد مالی کشور نیز کمک می‌کنند.
بر اساس گزارش بنیاد کافمن، استارتاپ‌ها در ایالات‌متحده از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۵، به‌طور متوسط ۳ میلیون شغل در سال ایجاد کردند، درحالی‌که شرکت‌های مستقر به‌طور متوسط سالانه ۱ میلیون شغل از دست داده اند.
سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌ها نیز در حال افزایش است. در سال ۲۰۱۴، سرمایه‌گذاران خطرپذیر ۴۸ میلیارد دلاری در استارت‌آپ‌ها سرمایه‌گذاری کردند که بیش از دو برابر میزان سرمایه‌گذاری در چهار سال قبل بوده است و این روند هیچ نشانه‌ای از کند شدن را نشان نمی‌دهد، زیرا VCها در سال ۲۰۱۵، پنجاه و هشت میلیارد دلار در استارتاپ‌ها سرمایه‌گذاری کردند.
حرکت رو به جلو استارتاپ‌ها چه اثری بر اقتصاد دارد؟
استارت‌آپ‌ها شغل ایجاد می‌کنند، نوآوری را هدایت می‌کنند و سرمایه‌گذاری را جذب می‌کنند. آن‌ها نقشی حیاتی در اقتصاد ما ایفا می‌کنند و به تضمین سلامت و موفقیت بلندمدت آن کمک می‌کنند.
اقتصاد استارتاپی تأثیر عمیقی بر کل اقتصاد دارد. درگذشته، شرکت‌های بزرگ محرک‌های اصلی رشد اقتصادی بوده‌اند. بااین‌حال، در سال‌های اخیر، کسبوکارهای کوچک و استارت آپ‌ها اهمیت فزاینده‌ای برای اقتصاد پیداکرده‌اند.
دلایل مختلفی برای این تغییر وجود دارد. اول، اینترنت راه اندازی کسب‌وکار فرد را برای مردم آسان‌تر از همیشه کرده است. دوم، ظهور اقتصاد اشتراکی این امکان را برای مردم فراهم کرده است که به‌صورت انعطاف‌پذیر و بر اساس شرایط خود کار کنند. درنهایت، احتمال راه‌اندازی کسب و کار برای خود در نسل جدید نسبت به نسل‌های قبلی بیشتر است.
تأثیر اقتصاد استارتاپی را می‌توان به روش‌های مختلفی مشاهده کرد. استارت آپ‌ها مسئول بخش بزرگی از ایجاد شغل در ایران هستند. آن‌ها همچنین در حال نوآوری و ایجاد صنایع جدید هستند. علاوه بر این، آن‌ها به احیای شهر‌ها و مناطق در حال زوال کمک می‌کنند.
چرا استارت آپ‌ها به افزایش میزان تولید ناخالص داخلی کمک می‌کنند؟
یکی از مهمترین کلید‌های یک اقتصاد قوی، اکوسیستم استارتاپی قوی است. استارت‌آپ‌ها به دلایل مختلفی به افزایش میزان تولید ناخالص داخلی کمک می‌کنند. اولاً، آن‌ها مبتکر هستند و محصولات و خدمات جدیدی را ارائه می‌دهند که می‌تواند باعث رشد اقتصادی شود. دوم، آن‌ها شغل ایجاد می‌کنند؛ اغلب مشاغل پردرآمد که به رشد تولید ناخالص داخلی کمک می‌کند. در نهایت، استارت‌آپ‌ها عموما شرکت‌هایی با رشد بالا هستند، به این معنی که درآمد و سود زیادی تولید می‌کنند که به افزایش تولید ناخالص داخلی نیز کمک می‌کند.
یکی از مهمترین جنبه‌های یک اقتصاد پر رونق، رشد تولید ناخالص داخلی است. تولید ناخالص داخلی سالم نشان می‌دهد که اقتصاد یک کشور در حال گسترش است و شهروندان آن در حال مرفه‌تر شدن هستند. رشد در این حوزه منجر به فرصت‌های بیشتر برای گسترش کسب‌وکار‌ها می‌شود.
از راه‌های افزایش GDP، تشویق کارآفرینی و حمایت از کسب و کار‌های نوپا است. استارت آپ‌ها محرک‌های کلیدی نوآوری و رشد اقتصادی هستند. آن‌ها محصولات، خدمات و فناوری‌های جدیدی را به بازار می‌آورند که می‌تواند صنایع موجود را کارآمدتر کرده و صنایع کاملاً جدیدی ایجاد کند.
استارت‌آپ‌ها علاوه بر سهم مستقیمشان در GDP، تأثیری سرریز بر بقیه اقتصاد نیز دارند. آن‌ها ایده‌ها و نوآوری‌های جدیدی را تولید می‌کنند که الهام بخش کسب و کار‌های دیگر برای رشد و سرمایه گذاری است. آن‌ها همچنین شغل ایجاد می‌کنند، نه فقط برای خود، بلکه برای افرادی که از آن‌ها حمایت می‌کنند، مانند تامین کنندگان، حسابداران، وکلا و غیره.
بودجه استارت آپ‌ها از کجا تامین می‌شود؟
سوال اساسی برای تامین مالی استارتاپ این است که چگونه می‌توان مبلغ اولیه پول را چند برابر کرد. این چالش اصلی برای همه استارت‌آپ‌ها است و دلیل اینکه سرمایه‌گذاران خطرپذیر تمایل دارند در استارت‌آپ‌هایی با رشد بالقوه بالا سرمایه‌گذاری کنند.
یکی از روش‌های محبوب برای تامین مالی استارتاپ‌ها از طریق کمک‌های مالی دولتی است. در ایالات متحده، برنامه تحقیقات نوآوری کسب و کار‌های کوچک (SBIR) یک برنامه کمک کننده مالی است که به کسب و کار‌های کوچک جوایزی می‌دهد تا به آن‌ها یاری دهد تا فناوری خود را تجاری کنند. برنامه SBIR برای همه کسب‌وکار‌ها باز است، اما استارت‌آپ‌ها به صورت ویژه برای استفاده از این مزایا، مناسب‌تر شناخته می‌شوند، زیرا اغلب سرمایه لازم برای تجاری‌سازی فناوری خود را به تنهایی ندارند.
گزینه دیگر برای تأمین مالی استارتاپ از طریق سرمایه‌گذاران خصوصی مانند سرمایه‌گذاران خطرپذیر یا سرمایه‌گذاران فرشته است. این سرمایه‌گذاران سرمایه را درازای حقوق صاحبان سهام در شرکت فراهم می‌کنند، به این معنی که در صورت موفقیت، مالک بخشی از شرکت خواهند بود. این روش تأمین مالی می‌تواند برای استارت‌آپ ریسک‌پذیرتر باشد، زیرا سرمایه‌گذار ممکن است درازای سرمایه‌گذاری‌اش چیز‌های خاصی را مطالبه کند، مانند کرسی در هیئت‌مدیره یا اظهارنظر در مورد نحوه اداره شرکت. بااین‌حال، می‌تواند برای استارت‌آپ نیز بسیار سودمند باشد، زیرا سرمایه‌گذاران خصوصی معمولاً فقط در شرکت‌هایی سرمایه‌گذاری می‌کنند که معتقدند پتانسیل بالایی برای رشد دارند.
راه دیگری برای راه‌اندازی کسب‌وکار خود بدون وابستگی بیش‌ازحد به کمک خارج از شرکت، پلتفرم‌های سرمایه‌گذاری جمعی است که به افراد اجازه می‌دهد درازای مزایا، پاداش، محصول و خدمات به شرکت کمک مالی کنند. استارت‌آپ‌ها معمولاً از این بودجه برای پوشش هزینه‌هایی مانند تحقیق و توسعه، بازاریابی و توسعه محصول استفاده می‌کنند.
انتهای پیام/
انتهای پیام/