اعتراض در مسیر رشد و پیشرفت کشور

گروه سیاست خبرگزاری آنا، م. کریمی؛ اعتراض، مخالفت نسبت به یک عقیده و یا عمل سیاسی است. اعتراضات می تواند به صورت های گوناگون  جلوه و بروز داشته باشند؛ از اطلاعیه‌های فردی گرفته تا گردهمایی های گسترده. معترضین ممکن است اعتراض را به عنوان روشی موثر برای تغییر افکار عمومی یا سیاست های دولتی دانسته و یا اقدامی بدون واسطه برای ایجاد تغییرات باب طبع خود بدانند. 

طبق اصل ۲۷ قانون اساسی «تشکیل اجتماعات و راهپیمایی ها، بدون حمل سلاح، به شرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد، آزاد است.» براساس این اصل، تجمع و راهپیمایی، یک حق اساسی برای مردم در نظر گرفته شده و مردم حق دارند از حقوق شهروندی خود دفاع کنند و می توانند بدون تخریب اموال عمومی و اقدامات مسلحانه، اعتراض خود را به گوش مسئولان برسانند و دولت هم موظف است بسترهای لازم را برای آشنایی مردم با حقوق شهروندی فراهم سازد.این چیزی است که در قانون اساسی آمده و حق مردم می باشد.

ولی چرا امنیت معترضین در ایران تامین نمی‌شود و برعکسش اتفاق می‌افتد؟ چرا گردهمایی ها برای اعتراض سرانجام خوبی ندارد و همیشه عده ای دستگیر می‌شوند و  خسارات زیادی به اموال عمومی زده می‌شود؟ با اینکه در اصل قانون اساسی این مسئله بیان شده و تخریب اموال عمومی به هر نحو جرم به حساب می آید و اصولا چرا اغلب اعتراضاتی که در دهه های گذشته شاهد آن بودیم سرانجام درستی نداشته اند؟

پاسخ کاملا واضح و روشن است چون ایران دشمنان داخلی و خارجی دارد و آنان هرگز نمی‌گذارند تجمعات فقط اعتراضی بمانند.

بنابراین در جریان اعتراضات، شعارها ساختارشکنانه می‌شود و به مرحله اغتشاش و آشوب می‌رسد. شرایط ایران واقعا پیچیده و سخت است. به طوری که معترضین، امنیت خود را خودشان به خطر می‌اندازند.

متاسفانه در چند سال اخیر شاهد این اتفاق و پایان تلخ برخی اعتراضات بوده‌ایم. این امر موجب می شود با اینکه در قانون هم فرصت اعتراض وجود دارد، مردم نتوانند از این فرصت و حق قانونی خود به طور عاقلانه و در جهت تامین منافع و حل مشکلات خود استفاده کنند. 

اساسا انتقاد و اعتراض اجتماعی به معنای زنده بودن افراد یک جامعه است. جامعه ساکت، جامعه مرده است و جامعه انقلابی، جامعه زنده و حاضر در صحنه اجتماع است. 

در سالهای گذشته در کشور ایران اعتراضات سازنده ای هم برای پیشبرد اهداف و سیاست های نظام انجام گرفته است که با مدیریت صحیح توانسته نتایج قابل قبولی را هم به دست آورد. از جمله این اعتراضات صحیح، اعتراضات کارگری است. مانند اعتراض کارگران کارخانه نیشکر هفت تپه که با مدیریت صحیح نتایج خوبی از آن حاصل شد.  مقام معظم رهبری در جمع کارگران نیز به آن اشاره داشته اند: کارگران در بعضی مواردی که جمع شدند، اعتراض‌شان به حق بوده. فرض کنید کارخانه‌ای را دولت به یک نفری واگذار میکند. او به جای اینکه کارخانه را مدیریت کند، ابزارهایش را میفروشد، کارگرها را بیرون می‌کند، زمینش را مثلا هتل می‌خواهد بسازد! در این اعتراض‌ها هم همیشه کارگران مرز خودشان را با دشمن مشخص کردند. نگذاشتند دشمن از اعتراض به حق اینها استفاده کند.

نکته حائز اهمیت در این است که صف اعتراض کنندگان از دشمنان باید جدا باشد خط مشی آنان که هدفشان ایجاد اغتشاش و ناامن کردن کشور و منطقه هستند با کسانی که به حق به مسائلی از کشور اعتراض دارند کاملا جداست. نارضایتی از برخی عوامل داخلی نباید دستاویزی برای ایجاد آشوب و مختل کردن روند طبیعی کارها در کشور گردد.

یا در جای دیگر ایشان از نارضایتی مردم حمایت کردند و در دیدار تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی بیان کردند: ما در برخی از محصولات داخلی متأسفانه شاهد این هستیم که به کیفیت توجه نمیشود، این خیلی بد است، این همه‌ حمایت در طول این سالها از صنعت خودرو در کشور شده خب کیفیت خودرو خوب نیست، مردم ناراضی‌اند درست هم میگویند، حق با مردم است، یعنی اعتراض مردم به جا است،‌ این صنعت نتوانسته رضایت مشتری را جلب کند.

در یک نظام مستقل همیشه مسائلی از قبیل ناهماهنگی ها و یا اختلاف سلیقه ها وجود دارد. گاهی هم بعضی افراد نالایقی هستند که منافع خود را بر منافع ملی ترجیح می دهند. تمام اینها باعث ایجاد اعتراض میشود یا ممکن است سیاستی درست اعمال نگردد و موجبات اعتراض را فراهم کند به هر حال اعتراض کردن نسبت به کاستی ها و نا کارآمدی ها در تمام جوامع دنیا مرسوم است ولی اینکه چگونه در قبال آنها رفتار کنیم اهمیت دارد. در تاکیدات مقام معظم رهبری در این باره می بینیم که ایشان اینگونه بیان می‌کنند: ناکامی‌هایی وجود دارد که باید برطرف بشود. مردم ما هم امروز از اوایل انقلاب نسبت به این نابسامانی‌ها حساس‌ترند. امروز مردم نسبت به فساد حساس اند، نسبت به فاصله طبقاتی حساس‌تر از اول انقلاب‌اند. این چیز بسیار خوبی است.

این نشان‌دهنده این است که مردم با آرمان‌های انقلاب آشنایند و دنبال آن آرمان‌هایند. لذا اعتراض میکنند. اعتراض میکنند به فساد. هرجایی که مبارزه با فساد باشد مردم در آنجا علاقه نشان می دهند و طرفداری نشان می دهند و دلگرمی نشان می دهند. این خیلی مهم است و این نشان‌دهنده گرایش مردم است. همین را باید تقویت کرد.

ما وظیفه داریم با دستاوردها، ناکامی‌ها و ضعف ها را جبران کنیم. دستاوردهایی داریم از جمله این دستاوردها خود همین جوان‌های علاقمند و مبتکر و نیروهای انسانی آماده به کارند. ما به کمک دستاوردها بایستی ناکامی ها را جبران کنیم. دشمن عکس این را می گوید. دشمن ناکامی ها را می آورد جلو می‌گوید نگاه تان به ناکامی ها باشد دستاوردها را فراموش کنید، مسیر انقلاب را رها کنید.

اعتراض داشتن به مسائل همیشه اهدافی را دنبال می کند که تحول عظیم جامعه و توسعه و پیشرفت یکی از مهم ترین آنها می باشد.

در بحث نظام تحول باید توجه کرد که تحول خواهی در جامعه همیشه به منزله ایجاد اعتراض نیست بلکه با توجه به منویات رهبری به معنای گرایش مستمر به بهتر شدن است؛ یعنی اکتفا نکردن به داشته‌های موجود. در موارد زیادی تحوّل به معنای این است که ما آنچه را داریم، به داشته‌هایمان اکتفا نمی‌کنیم، یک قدمی بالاتر، یک مرحله‌ای جلوتر را دنبال می‌کنیم.

اعتراضات سازنده که در این شیوه‌ اعتراضی علاوه بر بیان نقاط ضعف، راهکارهایی نیز برای بهبود شرایط پیشنهاد می‌شود. این نوع اعتراض به جامعه کمک می‌کند تا علاوه برمشخص شدن اشکالات با استفاده از راه‌حل‌های پیشنهادی در جهت حل مشکلات قدم بردارد.

توصیه حضرت آیت الله خامنه‌ای درباره اعتراضات سازنده این است که: پرچم آرمان‌خواهی و مطالبه‌گری را زمین نگذارید و مطالبه طبعاً با اعتراض همراه است، امّا نگذارید این اعتراض، اعتراض به نظامِ اسلامی تلقّی شود؛ جدّاً مانع شوید که دشمن این اعتراض را اعتراض به نظام تلقّی یا القا ‌کند. مطالبه‌گری را با ارائه‌ی پیشنهاد و راهِ‌حلّ قابلِ قبول همراه کنید. نگذارید این مطالبه‌ی شما و اعتراض شما اعتراض به نظام اسلامی تلقّی بشود؛ این مهم است؛ دشمن منتظر این است.

نظام غیر از افراد است چه خوب باشند چه بد. نظام ساختار تصمیم گیری کلان یک جامعه است. که با رفت و آمد افراد تغییر نمی‌کند.

رهبر انقلاب در این خصوص معتقدند: «یک آگاهی انقلابی، یک کمال سیاسی، در ملّت ایران به توفیق الهی به وجود آمده است که میتوانند تفکیک کنند بین نظام انقلابیِ «امّت و امامت» و بین تشکیلات دیوان‌سالاری؛ [بااینکه] در یک جا انتقاد دارند، امّا از اصل نظامی که به وسیله‌ی انقلاب به وجود آمده است، با همه‌ی وجود دفاع کنند. اینکه میگوییم انتقاد داشته باشند، نه‌فقط انتقاد از دولت یا قوّه‌ی قضائیّه یا مجلس؛ نه، ممکن است کسی از شخص این حقیر هم انتقاد داشته باشد. این انتقاد هیچ منافاتی ندارد با ایستادگی پای نظام اسلامی، نظام انقلابی، نظام «امّت و امامت»؛ نظامی که با انقلاب این ملّت و با فداکاری این ملّت به وجود آمده است و صدها هزار شهید در راه این نظام در طول این چهل سال به قربانگاه رفته‌اند.»

در آخر باید اضافه کرد اعتراضات را باید در قواره نظام تعریف کرد و مردم را با نگاه حداکثری دید. خط کشی باید نظام باشد و مبارزه با استکبار چارچوب تلاش‌ها باشد و در نهایت اعتراضات مردم در جهت حرکت و رشد بیشتر کشور باشد.

انتهای پیام/