پیشرفت کشور در سایه امنیت/ بحران ناامنی مسئله جهان سومی‌ها

گروه سیاست خبرگزاری آنا، زهرا کریمی؛ یکی از وظایف مهم و اصلی دولت در نظام اسلامی تامین امنیت می باشد. امنیت هم به عنوان هدف و هم به عنوان وسیله موضوعی است که برای تمامی انسان ها و جوامع از اهمیت خاصی برخوردار است. چرا که بدون امنیت، هرگونه فعالیت اقتصادی مختل شده و کسب و کارها از رونق می افتد. همچنین در زمینه های فرهنگی و آموزشی نیز به همین منوال خواهد بود و فعالیتهای فرهنگی و آموزشی در سایه ناامنی به حاشیه رفته و از حیّز انتفاع ساقط می شوند. چنین جامعه ای در عرصه پیشرفت و رشد و شکوفایی از دیگر جوامع عقب خواهد ماند و هر لحظه نیز خطر حمله نظامی سایر کشورها و فروپاشی در کمینش خواهد بود. 

بنابراین امنیت در هر جامعه ای رکن اصلی و از ضروریات انسجام سیاسی، رونق اقتصادی و شکوفایی فرهنگی است. 

امنیت ملى، از مفاهیمى است که هم در بُعد نظرى و هم در بُعد عملى توجه بسیاری از نظریه پردازان علوم سیاسی را به خود جلب نموده است و در واقع یکی از معضلات جدی نظام های سیاسی مختلف در عصر حاضر است. معمای امنیت یا بحران امنیت مسئله‌ای است که تمام کشورهای جهان کم و بیش چه داخلی و چه خارجی با آن دست و پنجه نرم می کنند.

در این میان کشورهاى جهان سوم با توجه به شرایط داخلى و با توجه به ساختار نظام بین الملل با یک ناامنى فراگیر و همه‌جانبه دست به گریبان اند. این گونه کشورها نمى‏توانند در بُعد امنیتى، از تأثیر نظام بین الملل بر سمت‏گری‌ها و سیاست‏ها و استراتژی‌هاى خود چشم پوشى کنند. البته جمهوری اسلامی به دلیل داشتن امنیت درون زا از این ناامنی فراگیری که نظام سلطه بر کشورهای دیگر تحمیل کرده، خود را حفظ و مصون داشته است. 

در دنیاى بعد از جنگ سرد، امنیت مفهوم گسترده تری نسبت به گذشته پیدا کرد و دارای ابعاد مختلفی شد. بدین معنا که امنیت چند جانبه و چند بعدی شکل گرفت.

 امروزه کشورهاى جهان با چهار بُعد عمده امنیتى مواجه هستند؛ امنیت نظامی، امنیت اقتصادی، امنیت سیاسى و امنیت اجتماعی- فرهنگى.

عامل موثر و ثابت پویایی و پیشرفت در هر یک از این حوزه ها وجود امنیت است. اصولا اقدامات و تلاش های جوامع بشری و از جمله نظام اسلامی برای رسیدن پیشرفت در سایه امنیت پایدار تحقق پیدا می کند و به تعبیر مقام معظم رهبری امنیت یک زمینه برای همه موفقیت ها و پیشرفت هاست.

جمهوری اسلامی ایران نیز از این امر مستثنا نیست، در این خصوص رهبر انقلاب در بیانات اخیر خود با ذکر مثال، مفهوم امنیت و اهمیت آن را در جامعه به خوبی توضیح دادند: «امنیّت» یعنی چه؟ امنیّت زیرساخت همه‌ی ابعاد زندگی یک جامعه است، یک زیرساخت عمومی است؛ از مسائل شخصی بگیرید، تا مسائل اجتماعی، تا مسائل عمومی، تا مسائل خارجی؛ امنیّت زیرساخت همه‌ی اینها است. در مسائل شخصی، معنای امنیّت این است که شما شب بتوانی با خیال راحت در خانه‌ی خودت بخوابی، صبح بتوانی با خیال راحت و بدون دغدغه فرزندت را به مدرسه بفرستی، بتوانی به محلّ کسب و کار بروی، بتوانی بدون دغدغه به نماز جمعه بروی.

ببینید، به آن کشورهایی نگاه کنید که این بی‌دغدغگی را ندارند در هیچ کدام از این مراحل؛ نه شب با خیال راحت میتوانند بخوابند، نه روز میتوانند سر کار بروند، نه میتوانند با خیال راحت به تماشای بازی‌های ورزشی بروند، نه میتوانند به نماز جمعه بروند، نه میتوانند به مسافرت بروند. مخصوص کشورهای کوچک هم نیست؛ در کشورهای بزرگ، از همه بدتر آمریکا، در رستوران امنیّت نیست، در دانشگاه امنیّت نیست، در مدرسه‌ی کودکان امنیّت نیست، در فروشگاه امنیّت نیست. «امنیّت» در مسائل شخصی یعنی این؛ یعنی شما بتوانید خودتان، فرزندانتان، خانواده‌تان با احساس امنیّت زندگی کنید؛ کارتان، کسبتان، مسافرتتان، تفریحتان همراه با امنیّت باشد.

در مسائل عمومی‌تر، در دانشگاه یا حوزه‌ی علمیّه یا پژوهشکده یا اندیشکده؛ بتوانید بنشینید فکر کنید، کار کنید، تحقیق کنید، مطالعه کنید؛ بدون امنیّت نمی‌شود. امنیّت اگر نبود، این پیشرفت‌ها حاصل نمی‌شد؛ هر جایی که پیشرفتی حاصل شده است به برکت وجود امنیّت بوده است؛ بدون امنیّت، کار دشوار میشود، سخت میشود. تا سرمایه‌گذاری اقتصادی؛ [اگر] بخواهید برای پیشرفت اقتصادی کشور سرمایه‌گذاری کنید، بدون امنیّت نمیشود؛ ترانزیت بدون امنیّت نمیشود، تولید بدون امنیّت نمیشود؛ امنیّت زیرساخت همه‌ی این چیزها است.

رهبر انقلاب با بیان این مثالها و مقایسه ایران با سایر کشورهای منطقه و جهان، اهمیت موضوع امنیت و جاری بودن امنیت در تمام شئونات زندگی شخصی و اجتماعی را به خوبی روشن کردند. وجود جنگ و درگیری در اطراف مرزهای ایران، وجود گروهک های تروریستی و جنگهای داخلی همگی عامل ناامنی های بسیاری در منطقه هستند ولی در عین حال جمهوری اسلامی ایران با صلابت و اقتدار و بدون کوچکترین مشکل امنیتی روزگار می گذراند. این امر مانند خاری در چشم نظام سلطه و دشمنان داخلی جمهوری اسلامی است، برای همین از هربهانه ای استفاده میکنند تا با آشوب و فتنه انگیزی این رگ حیاتی و اساسی یعنی امنیت را از جریان عادی خود خارج کرده و امنیت جامعه را مختل نمایند. اغتشاشات اخیر نمونه ای از این اقدامات علیه امنیت کشور است. 

البته این اولین بار نبوده و آخرین بار هم نخواهد بود، چرا که پس از پیروزی انقلاب تا کنون بارها و بارها، امنیت کشور مورد هجوم دشمنان داخلی و خارجی قرار گرفته است که هر بار جمهوری اسلامی سربلند تر از گذشته از این بزنگاه ها و دشمنی ها به سلامت عبور کرده و این سربلندی را مدیون حافظان امنیت و نیروهای مسلح خود بوده و هست. 

حافظان امنیت کشور همواره در قبال این نوع اقدامات سینه خود را سپر کرده و از امنیت ملی با تمام قوا دفاع نموده اند. چنانچه رهبر انقلاب با اشاره به این موضوع خاطرنشان کردند: سازمانهای مسلّح، تأمین‌کننده‌ی این نیاز همیشگی و همه‌جایی برای کشور و برای عموم مردم جامعه هستند؛ این، کم افتخاری نیست. ارتش یک جور، سپاه یک جور، سازمان انتظامی یک جور، بسیج یک جور، هر کدام به نحوی تأمین‌کننده‌ی امنیّت هستند. 

سپس ایشان با اشاره به وقایع اخیر کشور، تضعیف نیروهای مسلح را به اشکال مختلف، تضعیف امنیت کشور دانستند: آن کسی که به پاسگاه پلیس حمله میکند، [دارد] به امنیّت کشور حمله میکند؛ آن که به پایگاه بسیج حمله میکند، دارد به امنیّت کشور حمله میکند؛ آن که در اظهارات، در سخنرانی، در گفتگوها ارتش را یا سپاه را مورد طعن قرار میدهد، به امنیّت کشور دارد اهانت میکند. تضعیف سازمانهای نیروهای مسلّح، تضعیف امنیّت کشور است. تضعیف پلیس به معنای تقویت مجرمین است. پلیس موظّف است در مقابل مجرم بِایستد، امنیّت آحاد مردم را تأمین کند. آن کسی که به پلیس حمله میکند، در واقع مردم را بی‌دفاع میگذارد در مقابل مجرمین، در مقابل اراذل و اوباش، در مقابل دزد، در مقابل زورگیر. 

در نهایت ایشان با بیان امتیاز بزرگ جمهوری اسلامی در مسأله امنیت که همان درون زا بودن آن است، متکی نبودن جمهوری اسلامی به دیگران در تامین امنیت خود را چنین توضیح دادند: امتیاز بزرگ کشور ما این است که امنیّتی که داریم، امنیّت درون‌زا است. فرق دارد که یک کشوری، یک ملّتی، از درون خود، با نیروهای خود، با قدرت خود، با اندیشه و فکر خود برای خودش امنیّت ایجاد کند، یا یکی از بیرون بیاید بگوید من برای شما امنیّت ایجاد میکنم، شما را حفظ میکنم؛ مثل کسی که از گاوِ شیردهِ خودش حراست میکند؛ خیلی با هم فرق دارند. امنیّت ما درون‌زا است. ما به هیچ کس برای امنیّت خودمان متّکی نیستیم. ما با نیروی خداداد، به لطف الهی، به توفیق پروردگار، به پشتیبانی ولیّ‌عصر (ارواحنا فداه)، به پشتیبانی ملّت، با ایستادگی مسئولان نیروهای مسلّح، این امنیّت را توانسته‌ایم به وجود بیاوریم و حفظ کنیم. آن که به نیروی خارجی متّکی است، همان نیروی خارجی او را در روز مبادا وا خواهد گذاشت؛ نه میتواند و نه میخواهد از او حراست کند و حفاظت کند. 

بله، این چنین است، اقتدار و امنیت جمهوری اسلامی حاصل خون پاک شهدا، پشتیبانی ملت و قدرت نیروهای مسلح است که اگر تضعیف شود اولین سد نفوذ دشمن شکسته می شود اما این چنین نخواهد شد چرا که مردم غیور ایران همواره قدردان و پشتیبان حافظان امنیت خود خواهند بود.

انتهای پیام/