حکایت خواصی که در امواج فتنه‌ها غرق می‌شوند

گروه سیاست خبرگزاری آنا، مریم بیکی‌حسن؛ رهبر انقلاب در مراسم دانش‌آموختگی دانشجویان دانشگاه‌های افسری نیرو‌های مسلح، به بیان نکاتی در خصوص حوادث اخیر کشور پرداختند.

در بخشی از این بیانات، رهبر انقلاب این گونه از «خواص» گلایه کردند: ... در همان اوّل کار، بعضی از خواص، حالا ناشی از دلسوزی ــ دلشان سوخت ــ بدون تحقیق اطلاعیه دادند، بیانیه دادند، حرف زدند، اظهاراتی کردند ــ البته تحقیق‌نکرده ــ بعضی‌هایشان سازمان انتظامی کشور را متهم کردند، پلیس را متهم کردند، بعضی‌شان مجموعه‌ی نظام را متهم کردند؛ هر کسی یک جوری یک حرکتی کرد. خب حالا حساب این جدا است، لکن بعد از آنکه دیدند قضیّه چیست، بعد از آنکه فهمیدند در نتیجه‌ی حرف‌های آن‌ها همراه با برنامه‌ریزی دشمن چه اتفاقی در خیابان و در مسیر عمومی مردم می‌افتد، بایستی آن کار خودشان را جبران می‌کردند؛ باید موضع بگیرند، باید صریحاً اعلام کنند که با آنچه اتفاق افتاده مخالفند، بایستی تفهیم کنند که با برنامه‌ی دشمنان خارجی مخالفند. باطن قضیه معلوم شد. وقتی شما می‌بینید که عنصر سیاسی آمریکایی، این قضایا را به دیوار برلین تشبیه می‌کند، خب باید بفهمید که غرض چیست؛ باید بفهمید که مسئله، مسئله‌ی دلسوزی برای یک دختر جوان نیست؛ این را باید می‌فهمیدید؛ اگر نفهمیدید، بفهمید؛ اگر فهمیدید، باید موضع اعلام بکنید.

آیا این اعتراض صریح رهبر انقلاب، فقط مربوط به حوادث اخیر کشور است؟ نگاهی به رفتار خواص در طول تاریخ انقلاب اسلامی، نشان می‌دهد که این‌گونه نیست و خواص سیاسی ایران، همیشه بر مدار "نخبگی" نبوده‌اند... واقعیت این است که اظهار نظر احساسی، به دور از منطق، بدون تحقیق و در همراهی با موج‌های هیجانی، در میان بخشی از خواص سیاسی، بدل به یک بیماری مزمن، اما خطرناک شده است. به تصریح رهبر انقلاب، با وجود این که دخالت سرویس‌های خارجی و همکاری برخی خائنین زخم‌خورده از انقلاب اسلامی، در ماجرای اخیر به وضوح نمایان شده است، کار برخی جریانات سیاسی و رسانه‌ای به سیاق همیشگی‌شان، دفاع مصرانه از سرویس‌های خارجی و کوبیدن بر طبل بی گناهی دشمنان است! دشمن صریحا اعلام دشمنی می‌کند و برای نابودی ایران، طرح و برنامه اعلام می‌کند و برخی جریانات داخلی، منکرِ اصلِ دشمنی هستند! آیا در این رویکرد، نفعی برای این گروه‌ها نهفته است؟

به نظر می‌رسد همراهی با موج‌ها، به کسب و کار برخی جریانات سیاسی تبدیل شده است. از خواص بعید است ندانند که اگر سکوت در زمان آشوب و فتنه شرم‌آور است، همراهی با جوسازی‌ها و امواجی که به وضوح از فراسوی مرز‌ها پشتیبانی می‌شوند، بسی ننگین‌تر و بی شرمانه‌تر است و جای هیچ توجیهی ندارد.

برای مثال، کسانی که در زمان تصدی مسئولیت‌های مختلف، سال‌ها نسبت به اصلاح و بهبود رویه‌های جاری در کشور بی‌توجه بوده‌اند و تنها دغدغه‌ی تامین منافع جناحی و اقتصادی خودشان را داشته‌اند، طی هفته‌های اخیر، بار‌ها اقدام به اعلام مواضع تند و نامه‌نگاری‌های نمایشی کرده‌اند! آیا این بزرگواران در تمام طول دوران مسئولیت‌شان، نسبت به نقص‌ها و نارسایی‌ها، ناآگاه بوده‌اند؟ آیا «اصلاح» به معنی واقعی کلمه، «دغدغه» این بزرگواران است؟ 

همان گونه که اشاره شد، بیماریِ هم‌صدایی با امواج و جوسازی‌ها، درد امروز و دیروز برخی نیست. حتما «خواص» به یاد دارند که چگونه حمایت‌های بی‌حساب و احساسات‌محورِ دولت موقت از برخی گروهک‌ها، منجر به عواقب و فجایعی شد که در تمام طول جنگ تحمیلی ادامه پیدا کرد و حتی تا به امروز، دامنگیرِ کشور است؛ حمایت‌هایی که عرصه را برای جولان خشونت‌های فرقه‌ای گروهک‌ها مساعد کرد. همچنین حمایت‌های کور و احساسی مرحوم منتظری از باند مهدی هاشمی معدوم، به شکل فجیعی از خشونت فرقه‌ای و گروهکی میدان داد و شکافی در کشور ایجاد کرد که هرگز برطرف نشد...

حقیقت این است که ما مردم عادی، گاهی در حکمت این که خواص چگونه «خاص» شدند، درمانده می‌شویم. اما به هر حال، حداقل توقعی که نسبت به خواص و نخبگان سیاسی جامعه وجود دارد، این است که حقیقت دشمنیِ دشمن و الگوی رفتاری دشمنان این مرز و بوم را درک کنند. چون روز روشن است که تحرکات سرویس‌های خارجی و گروهک‌های تروریستی وابسته به آن‌ها، منحصر در عناد با نظام مقدس جمهوری اسلامی نیست و بلکه عین دشمنی با موجودیتی به نام " ایران واحد و مقتدر" است. بهتر است خواص بدانند که موج سواری سودی به حال‌شان ندارد و بدون ایران مقتدر، فردایی برای آنان متصور نخواهد بود چه رسد به آن که بخواهند با اظهار فضل‌های وقت و بی‌وقت، به دنبال جعلِ اعتباری پوشالی باشند.

خواص، اگر واقعا درکی از تهدیدات علیه کیان ایران اسلامی دارند، بهتر است در زمان آرامش و عافیت، ابتدا به فکر اصلاح نفسانیات و عملکرد خود باشند و بعد، به دور از هیاهو و شوآف رسانه‌ای، برای اصلاح امور و رَویه‌های کشور بکوشند و در هنگام مقتضی، موضع خویش را در نسبت با آرمان‌های انقلاب اسلامی و دشمنان آن، بدون لکنت بیان کنند. در غیر این صورت، «عوام» خیلی بهتر می‌دانند که چگونه از میهن و دین و آرمان انقلاب اسلامی محافظت کنند.

انتهای پیام/