صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۶:۲۰ - ۲۷ شهريور ۱۴۰۱
یادداشت/

یاد شهریار شعر معاصر

نام و یاد استاد محمدحسین شهریار تبریزی با گذشت بیش از سه دهه از درگذشت وی، همچنان پابه‌پای شعر جاندار و دلنوازش در همه کوی و برزن‌های ادب معاصر به نیکی و رسایی شنیده می‌شود.
کد خبر : 806334

گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ با گذشت بیش از سه دهه از درگذشت استاد محمدحسین شهریار تبریزی، نام و یاد او همچنان پابه‌پای شعر جاندار و دلنوازش در همه کوی و برزن‌های ادب معاصر به نیکی و رسایی شنیده می‌شود و به بسیار کسان ازجمله مدعیان بی‌مایه گستره شاعری گوشزد می‌کند که دعوا بر سر کهنه و نو و نان به هم قرض دادن‌های انجمنی نمی‌تواند کسی را برکشد یا فروبنشاند و برای دلپذیر کردن و شنیده شدن نیاز به «آن» است نه دهان!

شهریار که البته بر خلاف بسیار از سنت‌گرایان، کار و شیوه نیما را نفی نکرد؛ البته ترجیح داد که در شیوه سنتی، سمت و جانب امثال سعدی و حافظ را نگه دارد و در فضای تازه پس از مشروطه منادی «جیغ بنفش» و هوادار «خروس‌جنگی» نباشد و تولیت حریم پاک غزل را از دست ندهد و کلید ذوق خویش را در چاه نوجویی‌های عمیقاً سطحی نیندازد!

با گذشت زمان و درگذشت بسیار کسان (و حتی خود شهریار) جانداری و مایه‌داری شعر سنتی فارسی بیشتر خود را نشان داد و این مسئله به اثبات رسید که نوسرودن الزاماً در شکل بیرونی شعر خود را نشان نمی‌دهد و زیرکانی مانند شهریار نیک بلدند که از ظرف سنت کدام ظرفیت هنری را برداشت کنند.

اما شعر شهریار البته در نگه‌داشتن جانب بیرونی غزل از سوی او خلاصه نمی‌شود که شهریار، مانند هر شاعر راستین دیگر به درون‌مایه‌های شعری‌اش شناخته می‌شود و اگر غزل عاشقانه او به جای درجا زدن در بوس و کنار‌های یک‌بار مصرف شاعرانه، رنگ و بوی صداقت و صمیمیت دارد بدان معنی است که شاعر تبریز اگرچه از احساس لبریز بوده؛ اما او بیشتر ممنون عشقی غم‌آویز است تا وصالی دل‌انگیز؛ زیرا مرور دیوان شهریار نشان می‌دهد دل‌شکستگی و حزن شاعر پس از شکست در ماجرایی مجازی، در‌هایی از حقیقت را بر روی او گشوده که دیگران یا به چنین توفیقی دست نیافته یا آن را مغتنم نشمرده‌اند.

همین‌که شاعری، مانند او از سوی طیف‌های گوناگون در محاق انکار نمی‌افتد و آموزه‌های مندرج در شعرش کهنه نمی‌شود و در جایگاه یک آذربایجانی سرشناس و ذی‌شأن، ایران و زبان فارسی را دوست می‌دارد؛ بدان معنی است که این مرد نازنین و بی‌ادعا و فروتن در آستان سربلندی، تراز و معیار دقیق و درست برای همه کسانی بوده که ایران و هنر و شعر و ایمان و آذربایجان را با هم و برای هم دوست می‌دارند.نکوداشت چنین مردی، ارج نهادن به چنان ارزش‌هایی است.

عبدالرضا مدرس زاده عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان

انتهای پیام/۴۱۲۱/

انتهای پیام/

ارسال نظر