بخش خصوصی متشکل، چاره درد صنعت فولاد

افزایش تولید فولاد در ایران همواره با دشواری‌های جدی روبرو بوده و عملاً مغایر با پیشرفت‌های تکنولوژیک و تکنیکی، رشد تولید فولاد در کشور از سیر بسیار کندی برخوردار است. به ویژه آن که گستره تحریم‌ها از خارج کشور و مواجهه با مشکل جدیدی در داخل با عنوان خصوصی‌سازی موضوع اصل 44 قانون اساسی بر حجم مشکلات توسعه این صنعت استراتژیک می‌افزاید.

البته مشکلات و موانع صنعت فولاد در کشور از آنجایی اهمیت یافته که ایران با داشتن ذخایر عظیم سنگ‌آهن، زغال سنگ و گاز طبیعی پتانسیل مناسبی را برای تبدیل شدن به یکی از بزرگترین تولیدکنندگان فولاد خام در جهان داراست. بخش اعظم دانش فنی تولید فولاد در داخل کشورمان بومی شده و عمده تجهیزات و قطعات این صنعت در داخل کشور منطبق با استانداردهای روز دنیا ساخته می‌شوند.

از طرف دیگر تأثیر فعالیت واحدهای نمونه و یا صنعت فولاد و صنایع جانبی و وابسته بر اقتصاد ملی چشم‌گیر و قابل توجه بوده و با وجود آن که فعالیت صنعت از دیدگاه بخش خصوصی هنوز چندان مطلوب و در خور توجه نیست، ولی جامعه صنعتی و بازرگانی کشور در مجموع نگرش مناسبی به توسعه صنعت از خود نشان داده‌ است.

با وجود تمامی تلاشهای صورت گرفته برای بومی شدن صنعت فولاد در ایران، همچنان ضعف ها و نگرانی های اساسی در تقویت ساختاری بازار داخلی احساس می‌شود.

ایران با وجود معادن غنی سنگ آهن، وجود انرژی به نسبت ارزان قیمت، برخورداری از بازار مطلوب داخلی و وجود بازار صادرات مناسب، با مخاطرات و تهدیداتی هم روبراست.

از جمله این تهدیدات و مخاطرات سرمایه‌گذاری‌های صرفا" دولتی و وابسته بودن سرمایه‌گذاری صنعت فولاد تنها به درآمدهای نفتی، عدم ثبات در اتخاذ سیاست‌های دولتی بازار و وجود سیاست‌های نامتوازن در این زمینه، وجود رقبای مهم و موفق در بازار صادراتی مانند چین و ترکیه، بهره‌وری پایین در صنعت فولاد، شبکه نامناسب حمل‌ونقل ریلی وجاده‌ای، نبود استراتژی مناسب برای توسعه صنعت فولاد، فقدان امکانات زیربنایی مناسب و توجه به نیازهای بین‌بخشی است.

اشکالاتی که در مقابله با آنها تنها نقش و حضور دولت کافی نیست و بخش خصوصی غیر متشکل و سازمان یافته هم نمی‌تواند نقش و جایگاه مناسبی را در مواجهه و مقابله با چنین اشکالاتی ایفا کند.

در رفع اشکالات و موانع پیشرو این صنعت، تنها راه حل منطقی توسعه متوازن و پایداراقتصادی در انجام مدیریت صحیح و اداره منطقی صنعت فولاد و حوزههای صنعتی مرتبط با آن توسط بخش متشکل خصوصی است.

تشکل‌های فولادی در ایران را می‌توان مجموعه‌ای از افراد یا گروه‌هایی دانست که بر اساس توافق و مشارکتی داوطلبانه در یک رشته فولادی یا زمینه‌های مرتبط با آن شکل گرفته و فعال شوند.

در جهت ترویج فرهنگ عمومی حفظ منافع ملی، این تنها بخش خصوصی متشکل است که می‌تواند با تعریف فرصت‌های برخوردار از کاربردهای جدید مانند استفاده در صنعت ماشین سازی، ابزارسازی، ماشین آلات، تسلیحات، کشتی‌سازی، راه‌آهن و صنایع اتومبیل‌سازی به توسعه فولاد کمک کند.

بر اساس چنین تدبیر و دور اندیشی می‌توان با مداخله مستقیم بخش خصوصی در مراحل مختلف تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی‌ها، صنعت فولاد را در راستای سیاست‌های کلی نظام مقدس جمهوری اسلامی و خط مشی‌های اساسی اقتصادی کشور به جایگاه مناسبش رساند و برای صنعت فولاد کشور در منطقه و جهان پایگاه مناسبی را به دست آورد.

* عضو سندیکای تولیدکنندگان لوله فولادی ایران