افزایش شدید خشونت علیه کودکان عراقی

به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا از وبگاه المدی، سازمان مراقبت از کودکان عراق، روز جمعه برابر با ۱۵ ماه آوریل سال ۲۰۲۲، وفات کودکی به نام زینت را که توسط پدرش مورد خشونت قرار گرفته بود اعلام کرد.

یک منبع امنیتی در این باره گفت: پدر این کودک او را مورد ضربات شدیدی قرار داده بود که منجر به خرد شدن جمجمه او شده بود و تلاش‌های پزشکان برای کمک به او به علت آسیب‌های شدید بی نتیجه ماند.

یک سال پیش از این حادثه، خبرگزاری‌ها خبر دیگری را منتشر کردند به این مضمون که وزارت کشور عراق، مردی را در بغداد، پایتخت عراق دستگیر کرده است. این مرد در یک ویدیوی پربازدید ظاهر شده و پسر خردسال خود را که به سختی چند سال دارد به شدت مورد ضرب و شتم قرار داده است.

صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) نسبت به پیامد‌های خشونت گسترده علیه کودکان در عراق که به سطح خطرناکی رسیده هشدار داده است.

به گزارش سازمان حقوق بشر، ۸۰ درصد از کودکان عراقی مورد خشونت قرار می‌گیرند.

در ابتدا باید به این نکته اشاره کنیم که حمایت از کودکان در برابر انواع مختلف خشونت، یکی از حقوق اساسی آنهاست، همان طور که در پیمان نامه حقوق کودکان سازمان ملل متحد آمده است.

در این پیمان نامه چنین آمده: کودک به علت عدم رشد جسمی و فکری به حمایت و مراقبت خاص و از جمله حمایت قانونی، قبل و بعد از تولد نیازمند است و در این پیمان نامه، مسئولیت دولت‌ها در تامین حقوق کودکان مشخص شده و کشور عراق یکی از کشور‌هایی است که آن را امضا کرده است.

بر اساس مطالعات، مرتکب خشونت علیه کودک و همچنین همسر در دوران کودکی خود در معرض خشونت جسمی یا روانی قرار گرفته که در او احساس قربانی بودن را ایجاد کرده است.

این شخص هنگامی که ازدواج می‌کند، ناخودآگاه ناراحتی خود از این مسئله را بر کودکان یا همسر خود خالی می‌کند.

برخی دیگر از خانواده‌هایی هستند که والدین آن‌ها از اختلالات روانی، اختلاف نظر و ناسازگاری در زندگی مشترک زناشویی رنج می‌برند یا دارای پدرانی پرخاشگر هستند که از آن‌ها تقلید می‌کنند و برخی مردان دارای بیماری سادیسم هستند.

مطالعات روانشناختی در کشور‌های عربی و در جهان نشان داده که خانواده‌هایی که خشونت در آن‌ها رایج است دارای چهار ویژگی هستند: تحصیل، فقر، فشار‌های روحی و مشروبات الکلی.

این امر به اثبات رسیده که خشونت علیه کودکان در بین والدین بی سواد و کم سواد بسیار بیشتر است و فقر نقش عمده‌ای در گسترش آن دارد و رابطه مستقیمی بین خشونت علیه کودکان و فشار‌های اجتماعی ناشی از بیکاری وجود دارد.

آنچه بیشتر مردم نمی‌دانند این است که خشونت اعمال شده بر کودکان در محیط خانواده و همچنین در مدرسه، آثار طولانی مدتی بر آن‌ها و بر جامعه برجا می‌گذارد.

آن‌ها در معرض مسائلی از قبیل مشکلات یادگیری، عدم تمرکز، اختلال در عملکرد اجرایی مغز مانند حافظه، خود کنترلی و انعطاف پذیری، عدم تعادل در سلامت روانی و عاطفی، افسردگی و اضطراب هستند که برخی از آن‌ها را به سوی خودکشی و سوء مصرف مواد مخدر سوق می‌دهد.

مطالعات نشان می‌دهد که بسیاری از کودکانی که مورد خشونت قرار گرفته اند در زندگی زناشویی خود ناموفق و از نظر اجتماعی غیرمولد هستند.

خشونت تنها به خشونت فیزیکی محدود نمی‌شود، بلکه خشونت روانی مانند طرد کردن، تبعیض در رفتار، تمسخر و تحقیر را نیز شامل می‌شود.

به نوشته وبگاه ایندیپندنت عربی، بر اساس شاخص‌های اعلام شده توسط وزارت برنامه ریزی عراق برای سال ۲۰۲۰، گروه سنی جوان (۰ تا ۱۴ سال) بیش از ۴۰ درصد از کل جمعیت عراق را تشکیل می‌دهد.

انتهای پیام/۴۱۰۶/