غار بلیز در آمریکای مرکزی مکان قربانی کردن بچه‌های مایاهای باستان بوده است
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از ScienceNews، به گفته باستان‌شناسان، این استخوان‌ها متعلق به یک بازه زمانی 1500 ساله است و آنها با دیدن این صحنه ترسناک «غار ترور نیمه‌شب» گذاشته‌اند. باستان‌شناسان معتقدند که این غار، یافته‌های جدیدی درباره سنت طولانی مدت قربانی کردن کودکان در جامعه مایای سنتی به دست می‌دهد.
در این غار 9566 قطعه استخوان انسان کشف شده است که شامل استخوان‌های بدن و دندان افراد زیر 14 سال می‌شود. به گفته مایکل پروت، باستان‌شناس دانشگاه ایالت کالیفرنیا، بسیاری از استخوان‌ها متعلق به افراد 4 تا 10 سال است و از آنجا که استخوان‌ها قطعه قطعه و از هم مجزار شده‌اند، تخمین تعداد افرادی که در این غار به قتل رسیده‌اند، عملا ممکن نیست.
پروت و تیم تحقیقاتی‌اش حدس می‌زنند که این کودکان برای خدای باران، آب و روشنایی که در دوره مایای باستان «چاک» (Chaac) نامیده می‌شده، قربانی شده‌اند.
خدای «چاک»
روش تخمین سن رادیوکربن از این استخوان‌ها نشان داده است که مایاها هر دفعه یک یا دو کودک را قربانی می‌کردند اما این پروسه در یک بازه زمانی 1500 ساله و از آغاز تمدن مایاها در 3000 سال پیش انجام شده است.
به گفته باستان‌شناسان، دست‌کم 114 جسد در عمیق‌ترین و تاریک‌ترین بخش غار انداخته شده‌اند که در نزدیکی یک جریان آب زیرزمینی است. باستان‌شناسان حدود 60 جسد را شناسایی کرده‌اند که همگی زیر 14 سال سن دارند.
از آنجاکه مایاهای باستان قربانیان خود را فقط در غارهایی قربانی کرده‌اند که منابع آب زیرزمینی داشته‌اند، این احتمال که افراد برای خدایان چاک قربانی شده‌اند، قوت بیشتری پیدا می‌کند.
دانشمندان هنوز مدارک یا شواهدی را کشف نکرده‌اند تا دریابند که این قربانیان در غار به قتل رسیده‌اند یا به مرگ طبیعی در غار مرده‌اند.
پروت می‌گوید: «بزرگترین فاجعه قربانی کردن کودکان توسط مایاهای باستان متعلق به یک غار زیرزمینی در چیچن ایتزا در مکزیک جنوبی است که تعداد قربانیان در آنجا حدود 101 نفر بود».
محققان اغلب معتقدند که انسان‌های باستان در آمریکای مرکزی و تمدن‌های مکزیک، بزرگسالان را قربانی می‌کردند. اما با توجه به شواهد تازه کشف شده یعنی «غار ترور نیمه‌شب» و همچنین غار «چیچن ایتزا» دانشمندان قریب به اتفاق معتقدند که نیمی از قربانیان مایاهای باستان را کودکان تشکیل می‌دادند.
بلیز
نام بلیز از زبان قوم مایا آمده و به معنای «آب گل‌آلود» است که به رودخانه بلیز اشاره دارد. میان سال‌های ۱۵۰۰ پیش از میلاد و ۳۰۰ پس از میلاد تمدن مایا در منطقه بلیز کنونی گسترش چشمگیری یافت. کاوش‌ها در مناطق باستان‌شناسی همچون، کاراکول، لامانای، لوبا آنتون، «آلتون‌ها» و شونانتونیچ صحت این مدعا و گسترش تمدن مایا را در منطقه بلیز تأیید می‌کند.
نخستین ارتباط اروپاییان با این منطقه به سال ۱۵۰۲ و پیاده شدن کاشف اسپانیایی، کریستوف کلمب در سواحل بلیز باز می‌گردد. از سال ۱۶۳۰ میلادی بریتانیا نفوذ خود را در این منطقه گسترش داد و کشتی‌هایی را که حامل مهاجران و مستعمره‌نشینان بریتانیایی بود به بلیز فرستاد.
مترجم: نسترن صائبی
انتهای پیام/