امیرعلی نبویان: ما خلاق هستیم، قوانین تلویزیون مبهم است!

نبویان افشا کرده که قصد داشته در فینال، آهنگ شاد «بازار خرمشهر» محسن چاووشی را لب‌خوانی کند، اما مدیران شبکه نسیم به او اجازه ندادند آن‌طور که می‌خواسته، برنامه خود را ارائه کند. نبویان در حالی در فینال لباهنگ، سه ترانه از محسن چاووشی را ریمیکس کرده بود که پیش از آن دو قطعه «خلیج ایرانی» و «غیرمعمولی» را اجرا کرده بود و تنها ترانه «کلاغ روسیاه» چاووشی را برای اولین بار لب‌خوانی کرد. او درباره اجرای خود نوشته: «با ارادت بسیار و عرض خسته نباشید به رفقای عزیزم اشکان و ارشا که نمی دونم چرا اینقدر حجب و حیا به خرج میدن و حرفی نمی زنن. اما من دلم کوچیکتره و میگم، لااقل از جانب خودم. دوستان! تصور کنین اجرای لباهنگ «بازار خرمشهر» رو با حضور دو بازیگر کودک پسر (با عینک ری بن) و دختر (با چادر گلی) روی صحنه با گریم خوب و طراحی یک قصه بانمک از عشق پسرک و بی خبری دخترک (کاری که بلدم و شغلمه) با کلی ایده نمایشی و حضور «لباهنگ کُن:))))» به‌عنوان راوی قصه این دو نفر... به نظرتون چطور بود؟ رفقا! هر کدوم از ما شاید بیش از شش هفت ایده با بیش از شش هفت آهنگ مختلف داشتیم اما تمام طول هفته رو پای گرفتن مجوز آهنگ ها هدر دادیم که دست آخر نشد. هر سه ما همین وضع رو داشتیم ولی شغل من نوشتنه و تا ترانه نداشته باشم نمی تونم براش نمایش طراحی کنم. در نهایت درست در نیمه شب قبل از اجرا چاره‌ای جز ایده ریمیکس و کلیپ برام باقی نموند. لطفاً به هر کسی که به نظرتون بهتر اجرا کرد رأی بدید اما ما رو به بی خلاقیتی متهم نکنین. ما بودیم و یک دست اسلحه...»

در همین باره با امیرعلی تماس گرفتیم که پاسخ های با حوصله او را می خوانیم: «من آدمی هستم که مدت هاست به واسطه برنامه رادیو هفت و این روزها، صدبرگ که بخش مهمی از محتوای هر دو، موسیقی است، با چارچوب و حساسیت و باید و نبایدهای شورای نظارت شعر و موسیقی تلویزیون که البته با شورای نظارت شعر و موسیقی اداره فرهنگ و ارشاد به لحاظ تعریف خط قرمزها متفاوت است، آشنا هستم، تعامل دارم و احترام می گذارم. منتها اتفاقی که در فینال لباهنگ افتاد این بود که هر کدام از ما شرکت کننده ها باید تعدادی ترانه که اول مجوز داشته باشد، دوم این که متناسب با هدف و محتوای خندوانه و روحیه مخاطب این برنامه که به دنبال نشاط و شادی است باشد و سوم اینکه موردپسند ما و هماهنگ با کاراکتر و توانایی هایمان باشد، انتخاب و برای تایید نهایی ارائه می دادیم. طبق این سه پیش شرط، هر کدام از ما پنج روز تمام، هر روز تعدادی ترانه را به واسطه بچه های خندوانه برای مسئولان شبکه می فرستادیم اما همه رد می شد، بی اینکه بدانیم چرا؟ آیا ترانه مورد تایید نیست؟ آیا ترانه سرا مشکل دارد؟ ایراد از آهنگ و آهنگساز و ریتم است؟ هیچ پاسخ مشخصی به هیچکدام از این سوال ها داده نمی شد و البته فرصت پیگیری بیشتر هم نبود. در واقع انگار در تلویزیون ما هیچ فرمول مشخصی برای رد یا تایید یک آهنگ وجود ندارد یا حداقل ما از این فرمول بی اطلاعیم.»

نبویان در ادامه حرف هایش در توضیح موضع اش می گوید: «ببینید! من آدم قانون گریزی نیستم به شرطی که قانون واضح و شفافی وجود داشته باشد. وقتی شرایط تایید یک آهنگ مشخص نیست، اینطور می شود که من و دو شرکت کننده دیگر دچار روند فرسایشی آزمون و خطا می شویم، پنج روز وقت و انرژی می گذاریم، جستجو و انتخاب می کنیم، کلی بچه های خندوانه را اذیت می کنیم و در نهایت یک برنامه تکراری و معمولی اجرا می کنیم که باعث اعتراض مخاطب می شود. این اعتراض ها در حالی است که من به احترام توجه و محبت و آرای میلیونی مردم، از روز اول سعی بر طراحی یک کاراکتر باورپذیر و هماهنگ با صدای محسن چاووشی داشتم و به جزییاتی مثل سر و شکل و گریم و لباس و حرکت دستها و میمیک چهره فکر کرده بودم. منتها این ناآگاهی و ابهام و عدم شفافیت سیاست های مسئولان شبکه و بلاتکلیفی ما حتی تا ساعت های آخرِ پیش از اجرا، به یک اجرای تکراری و ضعیف منجر شد و من همین جا از مخاطبانم بابت این اتفاق، عذرخواهی می کنم.»

ای کاش صداوسیما که این روزها با بحران مخاطب دست‌به‌گریبان است و هر از گاهی هم به کپی کاری، عدم ساخت برنامه‌های جذاب و... متهم می‌شود، حداقل به معدود برنامه‌های جذاب خود مثل «خندوانه» رحم کند و با انعطاف در قوانین سخت گیرانه اش، خلاقیت و جذابیت برنامه سازانی مثل رامبد جوان و مهمانان و شرکت کنندگان مسابقه لباهنگ را محدود نکند.