هدایت حمله انتحاری داعش از داخل زندان/ زندان رومیه اتاق فکر عملیات انتحاری
به گزارش خبرنگار گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا روزنامه ایندیپندنت، چاپ انگلیس، در گزارشی نوشت: کاملاً مشخص بود که برنامه‌ریزی عملیات انتحاری از داخل زندان بوده است. مردی که در روز 10 ژانویه خود را در یک کافه در شهر طرابلس لبنان منفجر کرد، از طبقه سوم بند ب زندان رومیه هدایت می‌شد؛ زندانی پشت دیوارهای بلند سنگی در شمالی‌ترین نقطه بیروت.
دو روز بعد در حمله نیروهای امنیتی به این زندان صدها تلفن همراه، کامپیوتر و تجهیزات ویدئو کنفرانس یافت شد. این نیروها در بند ب که مخصوص نیروهای اسلام‌گرای افراطی است، حتی گوشی‌های ماهواره‌ای را پیدا کردند که استفاده از آن‌ها در بیرون دیوارهای زندان هم غیرقانونی است. این بند محل حضور 865 زندانی است که بنا به اتهامات تروریستی در حبس هستند.
به دنبال حمله نیروهای امنیتی، نهود المشنوق وزیر کشور لبنان در کنفرانسی مطبوعاتی اعلام کرد: من می‌توان با اطمینان بگویم که زندان رومیه اتاق عملیات داعش در این کشور است. به‌تازگی یک درب 200 کیلویی در مقابل این بند نصب شده و خسارات وارده توسط زندانیان پس از آن حمله، در دست تعمیر است. دیوار نوشته «القاعده در شام» همچنان در طبقه نخست دیده می‌شود. هر کدام از زندان‌ها 2.5 تا 4 متر است و معمولاً هفت نفر در آن هستند.
زندانیان لباس‌های خود را در آورده و به ساختمان جدیدی به نام بند د رفته‌اند. اغلب این 865 نفر، تروریست‌هایی هستند که در جریان عملیات ارتش در نهر البارد (یکی از اردوگاه‌های فلسطینیان در شمال کشور) در سال 2007 دستگیر شدند. آن‌ها وابسته به یک گروه تروریستی به نام فتح الاسلام بودند که با ارتش می‌جنگیدند. هزاران نفر از آن‌ها دستگیر شدند و حال با گذشت هشت سال، هنوز صدها نفرشان در زندان باقی مانده‌اند.
پس از ربوده شده 30 سرباز و نیروی پلیس لبنان در آگوست 2014، شانس آزادی آن‌ها بار دیگر احیا شد. آن سربازان در حال نبرد با جبهه النصره و داعش بودند. این دو گروه شرط آزادی سربازان را، آزادی صدها نفر از زندانیان رومیه اعلام کردند. دولت لبنان تاکنون به این درخواست پاسخ نداده و در این میان مذاکره با سران جبهه النصره در این زمینه وجود دارد. طی گزارش‌های موجود، تاکنون چهار سرباز اعدام و تعدادی نیز آزاد شده‌اند.
مدت‌ها این نقل‌قول وجود داشت که زندانیان رومیه در شرایط بسیار مناسب و راحتی زندگی می‌کنند. در بند مخصوص تروریست‌ها، برخلاف دیگر قسمت‌های زندان استفاده از مواد مخدر آزاد بود. زندانیان این بخش می‌توانستند روزانه نزدیک به دو ساعت با خانواده‌های خود دیدار داشته باشند. علاوه بر گوشی‌های همراه که به‌وفور در میان زندانیان بود و از طریق آن در گفتگوهای تلویزیونی شرکت می‌کردند، تلویزیون‌های بزرگ و فریزر در اختیار آن‌ها قرار داشت. خانواده‌ها هر روز مایحتاج اساسی را به زندانیان می‌رساندند و بیشتر اوقات غذاهای آن‌ها از بهترین رستوران‌های بیروت تهیه می‌شد. یکی از مثال‌های عجیب این بود که یکی از زندانیان بیشتر اوقات از طریق فیس‌بوک سفارش سوشی می‌داد. ژنرال آنتونی ذکار، رئیس زندان‌های لبنان می‌گوید احتمالاً وسایل ارتباطی در میان غذاهای مختلف و فراوان وارد زندان شده که البته این روند هم‌اکنون پایان یافته است.
این محوطه عریض و طویل در واقع چهار زندان را در دل خود جای داده که ظرفیت بیش از 3 هزار نفر را دارد. ژنرال ذکار می‌گوید تعداد نیروهایش کمتر از نیاز این مکان است. یک‌سوم از زندانیان بنا به اتهامات تروریستی در حبس هستند. سرنوشت آن‌ها از لحاظ سیاسی نیز بسیار حساس است. بنا به گفته او اگرچه برنامه پاک‌سازی بند ب از سال گذشته آغاز شده، اما فقط در ژانویه امسال بود که نیروهای امنیتی و ساختار سیاسی به فکر مقابله با این بخش افتادند.
قطع ارسال کالاها و خدمات پیشرفته ارتباطی به داخل زندان نیز کار چندان سختی نیست. اوایل سال 2011 بود که مسئولان زندان یک هواپیمای کوچک ره‌گیری ارتباطات مستقر کردند. البته این هواپیما تا همین حمله اخیر نیروهای امنیتی مورد استفاده قرار نگرفت. افراد داخل زندان با آن‌هایی در بیرون ارتباط برقرار می‌کنند که این‌گونه آدم‌ربایی‌هایی را انجام داده‌اند. ماری ابو زید، تحلیلگر مسائل امنیتی در مرکز خاورمیانه کارنگی در بیروت در این زمینه می‌گوید: بزرگ‌ترین تهدید و اصلی‌ترین خطر این است که افراد حاضر در زندان با کمک تجهیزات پیشرفته ارتباطی خود، افراد و گروه‌هایی را فعال کنند که این روزها در خدمت گروه‌های تروریستی همچون جبهه النصره و داعش هستند. ابوزید با هشدار در این زمینه که زندان‌های عراق نقش مهمی در افراطی شدن برخی زندانی‌ها داشتند، افزود: این روند مثل این است که آن‌ها از داخل زندان در حال آموزش و تعلیم تروریست‌ها در بیرون هستند.
خانواده‌های زندانیان می‌گویند پسرانشان بی‌گناه هستند و نحوه برخورد دولت به‌هیچ‌وجه کارساز نیست. فاتوم کمال 50 ساله در یکی از مناطق فقیرنشین طرابلس زندگی می‌کند و سه پسرش در زندان هستند. پسر بزرگ‌ترش، بلال، 32 سال دارد و در سال 2006 دستگیر شده است. درحالی‌که مادرش ادعا می‌کند او تنها به وسیله ماشین خود ابزار دست‌دوم می‌فروخت، دادگاه اخیراً او را بنا به اتهامات تروریستی به 10 سال حبس محکوم کرده است. پسر کوچکش نیز بنا به همین دلایل به هشت ماه زندان محکوم شد.
اگرچه برگزاری این‌گونه دادگاه‌ها سرعت گرفته است، اما خطر افراطی شدن همچنان وجود دارد. موبایل‌ها بیرون برده شده و هواپیمای ره‌گیری به کار خود ادامه می‌دهد. اما متوقف کردن ارتباطات در داخل زندان کار بسیار سختی است. زندانیان تازه‌وارد در کنار زندانیان باسابقه‌ای قرار می‌گیرند که مبارزه با ارتش لبنان را در کارنامه خود دارند. ژنرال ذکار در این مورد می‌گوید: ما نمی‌توانیم آن‌ها را از صحبت کردن منع کنیم. آن‌ها به‌راحتی با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند.
انتهای پیام/