حسین راغفر: نظام آموزش و پرورش و آموزش عالی ما یک نظام غیر مساوات‌طلب است
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، حسین راغفر عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا گفت: «علت اینکه ما مسائل دانشگاه را بررسی می‌کنیم، ارتباط مستقیم دانشگاه با توسعه است. چون چهارچوب‌های برنامه ششم توسعه، بیشتر تأکیدش را بر روی خصوصی‌سازی گذاشته، ناچار به برگزاری چنین نشست‌هایی هستیم. خصوصی‌سازی آموزش عالی عامل پدیده‌هایی است که فرصت‌های نابرابر را به وجود می‌آورد و در نهایت باعث بی‌عدالتی در جامعه می‌شود.»
راغفر گفت: «یکی از اصلی‌ترین محورهای یک جامعه عادلانه، ایجاد برابری فرصت‌ها است و یکی از عوامل دسترسی به این برابری آموزش و پرورش و به ویژه آموزش عالی است. ما در حال حاضر در جامعه‌ای به سر می‌بریم که جامعه تولیدات دانش‌بنیان است و 85 درصد تولیدات آن محصول دانش است. در چنین اقتصادی در دنیا نقش دانش برجسته است و منظور از این دانش، دانش آموزش عالی است.»
او به تلقی‌های اشتباهی که نسبت به آموزش عالی و تأثیرات آن در ایران وجود دارد اشاره کرد و گفت: «فهمی که مسئولان و سیاست‌مداران ما از اقتصاد و خصوصی‌سازی دارند بسیار بسیط است. به همین دلیل تصمیماتی که گرفته می‌شود هولناک و خیلی هم مخرب است.»
عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا گفت: «امروزه مسئله تکنولوژی بدون پایه‌های علمی در هیچ جامعه‌ای محقق نیست و این آموزش است که با ایجاد توازن باعث می‌شود تا عدالت به وجود بیاید.»
راغفر گفت: «مدارس ما به عنوان یک مرکز آموزشی نظام‌های طبقه‌بندی مسلط را که از طریق قدرت نمادین بیان می‌شوند تلقین می‌کنند و مدارس ما توسط یک نظام سلسله مراتبی اداره می‌شوند. برای اینکه فکر کنترل شود باید نظام‌های آموزشی کنترل شوند و به همین خاطر در تمام دنیا مراکز آموزشی جزو سیاسی‌ترین نهادها هستند.»
او گفت: «علی‌رغم اینکه قانون اساسی ما تأکید زیادی برآموزش و پرورش و نیز آموزش عالی رایگان دارد اما سال‌ها بعد از پایان جنگ تغییر نگاهی در سیاست به وجود آمده است و مسئله خصوصی‌سازی را مطرح کرده‌اند که در نهایت باعث به وجود آمدن نابرابری‌های فزاینده شده است و این ناشی از کوتاهی در انجام قوانین قانون اساسی هم در ایران و هم در تمام دنیا است.»
او گفت: «نظام آموزش و پرورش ما یک نظام طبقاتی است و شاهدیم که مدارس دولتی ما و همچنین مراکز آموزش عالی مستخدمان و کارمندان را می‌سازند و از آن طرف کسی که می‌تواند فرزند خود را در جاهای مناسب حمایت مالی کند. همان مراکز بدون اینکه آن فرد ظرفیت مناسب را داشته باشد از او وزیر و وکیل می‌سازند. یکی از نگرانی‌هایی که در کشور ما وجود دارد این است که ما شاهد تولید نابرابر در ثروت، درآمد و منزلت هستیم نظام آموزشی عملا در کارکرد خود به تولید یک نظام اجتماعی غیر مساوات‌طلب کمک می‌کند و این کار را از طریق تفاوت‌های فرهنگی به ارث رسیده در شکل‌بخشی به موفقیت‌های تحصیلی و کسب فرصت‌های شغلی انجام می‌دهد. ماهیت نظام آموزشی کشور ما دارای یک قشربندی اجتماعی است و نه مساوات‌طلب که به باز تولید نابرابری اقتصادی اجتماعی می‌انجامد.»
راغفر افزود: «به این ترتیب نظام آموزش کشور برخلاف آرمان مندرج در قانون اساسی در عمل به بسط نابرابری‌های اجتماعی پرداخته است تا اینکه به تخلیه و کاهش آن بیانجامد. نظام آموزش و پرورش و نظام آموزش عالی ما در خدمت تقویت و توسعه ملی نیستند و دلیل این امر این است که اقتصاد ما کارکرد مناسب را ندارد و تقاضایی برای پذیرش دانش‌آموختگان در بازار وجود ندارد و در نتیجه شاهد هستیم که دانشجویان و دانش‌آموخته‌های برتر دانشگاه‌های ما جذب بازار اقتصادی کشورهای دیگر می‌شوند.»
او در پایان گفت: «در حالی که نرخ میانگین بیکاری در کشور ما 10/4 درصد است از آن طرف نرخ میانگین دانشجویان بیکار 24/6 درصد است و این یعنی ما دو برابر نرخ بیکاری دانش‌آموخته بیکار داریم و این برای کشور ما در آینده مشکل‌ساز خواهد بود.»
انتهای پیام/