مسئولان زمینه صادرات صنایع دستی را فراهم کنند/ سفالینه‌هایی که از فرهنگ گیلان می‌گویند

به گزارش خبرنگار حوزه هنرهای تجسمی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، صنایع و هنرهای دستی که با خلاقیت و ابتکار عمل هنرمندان ایرانی خلق می شوند همواره در صدر مفاخر فرهنگی کشور قرار دارند. این آثار گرچه در عرصه داخلی و بین‌المللی شناخته شده هستند اما این روزها شرایط اقتصادی جامعه موجب شده تا میزان اقبال داخلی از این صنایع کمتر باشد. در چنین شرایطی صادرات صنایع دستی و بازاریابی این محصولات نه تنها در معرفی فرهنگ و تمدن ایرانی موثر خواهد بود بلکه می‌تواند ارزآوری بسیار خوبی برای کشور داشته باشد و جنبه کاربردی و تجاری صنایع خلاق فرهنگی را نیز تحقق بخشد.

سارا قاسمی از خطه لاهیجان، یکی از هنرمندان جوان کشور است که توانسته هنر را با کارآفرینی ادغام و مجموعه‌ای برای اشتغال چند نفر ایجاد کند. در ادامه با شرح فعالیت این هنرمند، گستردگی نگاه او و البته گلایه‌مندی‌هایش از مسئولین آشنا می‌شوید.

آنا: خودتان را معرفی بفرمایید و بگویید در چه حوزه ای فعالیت می‌کنید؟

من سارا قاسمی متولد سال ۱۳۶۸ و ساکن لاهیجان در استان گیلان هستم. در سال ۹۰ از رشته هنراسلامی در دانشگاه هنر تبریز فارغ التحصیل شد ه و بعد از آن هم مشغول به کار شدم. بعد از فارغ التحصیلی به مدت ۲ سال و نیم، در کارگاه یکی از اساتیدم مشغول به کار شدم. بعد از آن توانستم یک اتاق از خانه صنایع دستی استان گیلان بگیرم و مستقلا کارم را شروع کنم.

آنا: در این کارگاه چه محصولاتی تولید می‌کنید؟

طرح‌هایی که تولید می ‌کنیم عموما از طرح‌های بومی ایده گرفته است تا به کسانی که با فرهنگ گیلانی آشنا نیستند شهر خودم را معرفی کنم. از سوی دیگر تلاش می‌کنم تا بخشی از عناصر فرهنگی از جمله جشن‌ها و پوشش منطقه که در حال فراموشی هستند را حفظ و ثبت کنم. سعی می‌کنم فرم‌ها همزمان حالت دکوراتیو و کاربردی داشته باشند. کارهای نقش برجسته به صورت سفارشی برای لابی ساختمان‌ها انجام می‎‌شود. فضای کارگاهی بیشتر تولیدی است. چهار نفر نیرو داشتم ولی در دوران کرونا به دو نفر رسید. گاهی دوره‌های آموزشی هم برگزار می‌کنم که در آن‌ها نقش‌برجسته، سقف کاری و... تدریس می‌کنم. در واقع ما هنرهای زیبا را در قالب کاربردی ادغام کردیم.

آنا: منبع الهام شما چه بوده است؟

عناصر استان گیلان یا عناصر بومی است.الگوهایی که از بین رفته یا درحال اضمحلال است. مثل پوشش گیلانی استان گیلان. خواستم آن‌ها را در مجسمه بیارم که تا واقعیتی پیدا کنند که از یادها نروند. یا از مراسم‌ها الگو می‌گیرم. مثل مراسمی که در عید نوروز برگزار می‌شود.ما به این مولفه‌ها تجسم ‌میدهیم تا مردم یادشان بیاید که چه مراسم‌هایی در روستاها یا شهرهای ما بوده است. خیلی از مجسمه‌های ما استقبال می‌شود.

آنا: مخاطب اصلی کسب و کار شما چه کسانی هستند؟

مردمی که به طرح‌های آیینی و قدیمی باور دارند. بیشتر این کارها را به تهران، اصفهان، کاشان و یزد می‌فرستم. اما بیشترین مخاطب این کارها در تهران و اصفهان است. فرهنگ گیلانی به خاطر پوشش، آداب و مراسم و موسیقی اش خیلی طرفدار دارد. مثلا پوششی که من روی مجسمه‌ها آوردم باعث استقبال زیادی از این طرح‌ها شده است.

آنا: درباره رشته هنرهای اسلامی توضیح می‌دهید؟

هنر اسلامی زیرشاخه صنایع دستی است. گرایش من در رشته صنایع دستی سفال بود. رشته سفال در هنرهای اسلامی تاریخچه و مهارت‌های صنایع دستی سفالی در دوره اسلامی را تدریس می‌کند. در ابتدا تاریخچه و اصول تئوری این هنر تدریس می‌شد و پس از آن ما وارد کار عملی هنر مجسمه‌سازی با سفال شدیم. در واقع من به طور حرفه‌ای رشته سفال را تحصیل کرده ام.

آنا: یعنی رشته مجسمه سازی با سفال را خوانده‌اید؟

صنایع دستی زیرمجموعه هنرهای کاربردی است. هنرهای کاربردی به دو بخش مجسمه و کاربردی تقسیم می‌شود. اساتید ما می‌خواستند ذوق دانشجو رو بررسی کنند و بر اساس همان به طراحی و فرم‌های ما کمک کنند.

یعنی ما در بخش قالبگیری در دانشگاه روی ظروف کار می‌کردیم. اما چون من به مجسمه سازی علاقه داشتم به سمت مجسمه های گلی آمدم. این در مورد هر دانشجو متفاوت بود. بستگی به علایق آن‌ها داشت.از آن موقع دوستانی دارم که بر روی ظروف کار می‌کردند و الان هم کارگاه‌های ظرفسازی دارند. دانشگاه سعی کرد بنا به علایق هر دانشجو را راهنمایی کند و به او آموزش بدهد. به طور کلی ما فرم ساختن را یاد گرفتیم.

آنا : چه نیازی باعث شد که دنبال این رشته بروید و آن را تا اینجا ادامه دهید؟

من به طراحی و نقاشی خیلی علاقه داشتم. کلا به ساختن علاقه داشتم و می‌خواستم فرم‌هایی را بسازم که در ذهنم بود. قبل دانشگاه طراحی و نقاشی می‌کردم. بعد از اینکه وارد دانشگاه شدم سعی کردم به سمتی رفتم که بتوانم آن فرم‌ها را بسازم.

آنا: یعنی از خلق یک اثر لذت می‌بردید؟

بله، دوست داشتم آن چیزی را مجسم کنم که در ذهن من است. آن زمان آشنا نبودم ولی وقتی به دانشگاه رفتم با رشته صنایع دستی آشنا شدم. وقتی ادامه دادم دیدم خیلی به این رشته علاقه دارم. خیلی حس خوبی داشتم و می‌توانستم با تلاش ایده‌ها را ری کار بریزم و فرم بدهم. الان هم دارم یادمی گیرم و می‌خواهم به سمت مجسمه‌سازی بروم.الان سفارش گرفته‌ام که مجسمه‌هایم را به در ابعاد بزرگ درست کنم. دوست دارم فضای کارم را به سمت مجسمه سازی ببرم.

بیشتر بخوانید:

کشورهای حاشیه خلیج فارس خواهان صنایع دستی ایران هستند

برای مجوز شغل ۱۲۰ ساله اجدادی یک سال دوندگی کردیم!

آشنایی با انواع صنایع دستی ایران زمین در ویکی آنا

برای پاسخگویی به سلیقه جوانان محصولات نمدی را امروزی کردیم

در یازدهمین جشنواره مد و لباس فجر چه می‌گذرد؟

آنا: چه نهادها و افرادی به شما کمک کردند ؟ چه مشکلاتی در مسیرتان داشتید؟

تنها استادم آقای صداقت بود که گفتم در کارگاه ایشان بعد از دانشگاه کار کردم. وقتی که ایشان به خانه صنایع دستی لاهیجان دعوت شدند، ما را هم به اینجا آوردند البته به عنوان دانشجوی نمونه. بیشتری حمایتی که از من شد از سمت استادم بود، چون باعث شد بتوانم کار کنم و از کنار هنرم درآمد کسب کنم.

تا از درامد حاصله کارگاه شخصی خودم را بزنم. آقای جمشیدی معاون صنایع دستی اسبق لاهیجان هم از من حمایت کرد. ایشان به صنایع دستی خیلی علاقه داشت و کمک کردند که من پیش بروم. خانه صنایع دستی لاهیجان کلی موانع جلوی پای آدم می‌انداختند که کار نکند. من به خاطر علاقه شخصی خودم سعی کردم از آن فضا بیرون بیایم و کارگاه شخصی خودم را داشته باشم.

آنا: در چه نمایشگاه‌هایی شرکت کردید، آیا تقدیر نامه یا جایزه دریافت کرده‌اید؟

در نمایشگاه‌هایی که برای فروش برگزار می‌شد شرکت کردم. در شهرهایی مانند تهران، زنجان و ارومیه بیشتر. اما در نمایشگاه‌های استان خودمان یعنی رشت و لاهیجان بیشتر شرکت کرده ام. در واقع مرتبا شرکت می‌کنم. در دو جشنواره صلح هم شرکت کردم و کارهایم برگزیده شد. در نمایشگاه فیروزه، یک بار مقام سوم استانی را آوردم و یکبار هم مقام اول شریف را کسب کردم.

آنا: خاطره‌ای از حضور در این نمایشگاه‌ها دارید؟

ما کارگاه تولیدی هستیم. با گالری‌ها کار می‌کنیم. اما وقتی به نمایشگاه‌های شهرهای دیگر می‌رویم ارتباط مستقیم ما با مشتری حس خوبی است. یکی اینکه در استان‌های دیگر دوست و همکار پیدا می ‌کنیم و دیگر اینکه واکنش‌های خریدارانی که مستقیما از شما مجسمه را می‌گیرند، استثنایی است. اینها خاطرات خوب زندگی من است.

آنا: آیا کارهای شما نمونه خارجی هم دارد؟

کارهای من عمدتا ذهنیت خودم است. در فضای مجازی هنرمندان زیادی را می‌بینم اما مشابه کار خودم را ندیده ام. من از کپی کردن خوشم نمیاید. سعی می‌کنم کارهای جدیدتری داشته باشم. با وجود اینکه می‌دانم بعضی از فرم‌ها و مدل‌ها بازاری هستند و خوب فروش می‌روند، اما اصیل بودن کارم اولویت من است. طرح جدیدی ارائه بدهم و یک مفهوم پشت سر من باشد.

آنا: خواسته شما از مسئولین، دولتمردان و سیاستگذاران چیست؟

بیشتربرای ما قضیه فروش مسئله است. باید به فروش داخلی و خارجی ما توجه کنند. حالا در داخل می‌توانیم با سعی و تلاش مشتری پیدا کنیم ولی بخش صادرات مسئله دیگری دارد. اگر بتوانند زمینه صادرات صنایع دستی را فراهم کنند، سطح این محصولات هنری خیلی بالا می‌رود. ما می‌توانیم به عنوان یک اصل وارد جامعه شویم. زیرا ایران هنرمندان مطرحی دارد و آن‌ها کارهای قوی‌ای ارائه می‌دهند.

انتهای پیام/۴۱۰۴/