اثر محافظتی «نارینجین» برابر عوارض فیبرورزی در بافت پوست

گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ محمود محمدی دانشجوی مقطع دکتری رشته ژنتیک به‌عنوان نخستین فارغ‌التحصیل دکتری ژنتیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان به‌تازگی از رساله خود دفاع کرد و دانش‌آموخته شد.

رساله محمود محمدی درباره «پایش اثر Naringin در تغییر الگوی بیان ژن‌های فیبروزی در مدل موش درمال فیبروتیک» ارائه شد و با درجه بسیار خوب دفاع کرد.

دانش‌آموخته دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان موفق به چاپ یک مقاله علمی پژوهشی در مجله Jourjani Biomedicine Journal و یک مقاله ISI در ژورنال Immunopharmacology and Immunotoxicology نیز شده است.

رساله محمود محمدی با راهنمایی لیلا کهن و محسن سعیدی و مشاوره ماریه سقاییان جزی و سعید محمدی انجام شد و داوری رساله را مرجان شاه‌ایلی، محمد کارگر و پریسا محمدی‌نژاد به عهده داشتند.

محمدی در تشریح چکیده رساله دکتری خود با عنوان «پایش اثر Naringin در تغییر الگوی بیان ژن‌های فیبروزی در مدل موش درمال فیبروتیک» اظهار کرد: نارینجین ترکیب فلاونوئیدی با اثرات ضد فیبروزی و ضدالتهابی است. «فیبروز» وضعیتی پاتولوژیک است که به عنوان التهاب مزمن در اثر از دست‌رفتن برخی مکانیسم‌های جبرانی ذاتی به وجود می‌آید.

وی ادامه داد: هدف از این مطالعه،(رساله دکتری) بررسی اثرات ضدفیبروزی نارینجین و روشن ساختن مکانیزم‌های اساسی در مدل موش فیبروزی ناشی از هیپوکلریک اسید است. در این مطالعه از ۴۸ موش ماده BALB/c استفاده شد که به‌طور تصادفی به دو گروه و هشت زیرگروه عمده در حین القای فیبروز و بعد از القای فیبروز تقسیم شدند.

دکتری رشته ژنتیک بیان کرد: هیستوپاتولوژی و کلاژنز پوست در موش‌ها با استفاده از رنگ‌آمیزی H&E و PR مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح mRNA ژن‌هایCOL۱ ، COL۳ و α-SMA با استفاده از روش qRT-PCR سنجیده و از نمونه‌های سرمی هم برای ارزیابی سطح TGF-β و فعالیت LDH استفاده شد.

محمدی افزود: ضخامت درم در مطالعات میکروسکوپی و ماکروسکوپی در نمونه‌های تحت درمان با HOCl، به‌طور قابل توجهی بالاتر بود، درحالی‌که در گروه تیمار با نارینجین، تقریباً برابر با گروه کنترل و PBS کاهش یافت. تیمار با HOCl موجب افزایش محتوای کلاژن (در مقایسه یا گروه کنترل) شد، درحالی‌که تجویز نارینجین در بیوپسی‌های پوستی تحت درمان با HOCl، کلاژنز را کاهش داد.

وی یادآور شد: سطح mRNAهای COL۱ ، COL۳ و α-SMA به‌طور قابل توجهی در بین نمونه‌های پوستی تیمار با HOCl افزایش یافت، درحالی‌که درمان با نارینجین توانست سطح mRNA این ژن‌ها را تا حدی برابر با سطوح گروه کنترل کاهش دهد. به‌طور مشابه، نمونه‌های تیمار با نارینجین به‌طور قابل توجهی توانستند سطح TGF-β را کاهش دهند و در بررسی LDH هیچ تفاوت معنی‌داری بین گروه‌ها یافت نشد.

دانش‌آموخته دکتری رشته ژنتیک از دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان گفت: نتایج مطالعه نشان داد که نارینجین می‌تواند با کاهش کلاژنز و کاهش سطح ژن‌های مرتبط با فیبروز، اثر محافظتی در برابر عوارض فیبرورزی ناشی از HOCl در بافت پوست اعمال کند.

انتهای پیام/۴۰۶۲/