دزدان دریایی به دنبال نقد کردن چک آمریکا هستند/ ارزشمند بودن مرگ کودکان برای واشنگتن!

گروه جهان خبرگزاری آنا- محمد جعفری؛ چند سالی است که بخشی از نیروی دریایی آمریکا در هماهنگی کامل با دستگاه‌های جاسوسی این کشور بسیار فعال‌شده و فقط در پی ره‌گیری محموله‌های نفتی ایران از طریق دریا به مقصد دیگر کشورها هستند تا به بهانه نقض تحریم‌ها سوخت موجود در تانکر را توقیف و به بازارهای داخلی آمریکا عرضه کنند.

برای پی بردن به جزئیات بیشتری در خصوص این ترفند جدید نیروی دریایی ایالات‌متحده و دزدی‌های دریایی این نیرو پای صحبت "ولفگانگ افنبرگر" نویسنده و افسر ارشد سابق ارتش آلمان نشسته‌ایم که تأکید کرد: اصل ماجرای اخیر توقیف کشتی نفت‌کش حامل نفت ایران به ۱۵ آوریل سال جاری میلادی باز می‌گردد. تانکر موردنظر با پرچم و خدمه روس در دریای اژه در تاریخ ۱۵ آوریل توسط گارد ساحلی یونان متوقف شد. این کشتی پرچم روسیه را برافراشته بود. روسیه به دلیل جنگ اوکراین تحت شدیدترین تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپاست. به همین دلیل نفت‌کش "لانا" که قبلاً نامش "پگاس" بود و حدود یک‌صد هزار تن نفت خام حمل می‌کرد زمانی که در آب‌های جزیره "آریستوس" در دریای اژه لنگر انداخته بود توقیف شد.

وی ادامه می‌دهد: با مشخص شدن اینکه شرکت صاحب کشتی در لیست تحریم آمریکا علیه روسیه نیست نفت‌کش آزاد می‌شود اما دستگاه اطلاعاتی آمریکا وقتی از ایرانی بودن محموله مطلع می‌شود دستور توقیف را بار دیگر صادر می‌کند و سپس محموله به یک تانکر دیگر منتقل می‌شود. اعتراض ایران به یونان بی‌نتیجه می‌شود و تهران تصمیم می‌گیرد با اقدامی مشابه طعم تلخ این‌گونه اقدامات غیرقانونی را به‌طرف مقابل بچشاند.

ایران با مقابله‌به‌مثل نفت خود را از چنگال دزدان دریایی آمریکایی بیرون آورد

افنبرگر ادامه می‌دهد: به این صورت بود که در ۲۷ ماه مه ۲۰۲۲، واحدهای واکنش سریع نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی دو نفت‌کش یونانی را در خلیج‌فارس توقیف کردند که با اعتراض یونان با شدیدترین عبارات روبرو شد. آتن این اقدام سپاه را دزدی دریایی خواند اما انگار فراموش کرده بود که خودش چند روز قبل دقیقاً کاری مشابه را انجام داده بود.

به گفته این نویسنده آلمانی، طعم شیرین دزدیدن نفت از تانکرهای ایرانی را حدود دو سال پیش آمریکایی‌های چشیده بودند. شرکت حمل‌ونقل دریایی دایناکوم متعلق به آمریکا دو سال پیش چهار محموله از سوخت ایران را به مقصد ونزوئلا توقیف و به دو کشتی دیگر منتقل کرده و سپس به ایالات‌متحده انتقال داده بود.

علاوه بر این عایدی‌های مفت و مجانی آمریکا از بابت دزدیدن منابع کشورهای مستقل، اعمال تحریم، خطر وقوع جنگ را بیشتر می‌کند که بازهم به‌صورت غیرمستقیم به نفع آمریکا است زیرا با بروز جنگ بسیاری از کشورها شروع به خرید تسلیحات از خود آمریکا یعنی کشوری که خودش زمینه جنگ را فراهم کرده می‌کنند

افنبرگر با بازخوانی رژیم تحریم‌های سازمان ملل و کشورهای غربی علیه عراق و تبعات ویرانگر اقتصادی و انسانی این تحریم‌ها بر زندگی مردم عادی می‌خواهد به این نتیجه برسد که واشنگتن دیگر به‌صورت صد درصد به دنبال تضعیف اقتصاد کشور تحت تحریم نیست زیرا می‌داند که بالاخره هر کشور تحت تحریمی پس از چندی نحوه بی‌اثر کردن تحریم‌ها را می‌آموزد لذا مدت‌هاست که فقط به دنبال استفاده از حربه تحریم به‌منظور غارت منابع کشورهای غیرهمسو است.

وی ادامه می‌دهد: بیش از ۳۰ سال پیش، سازمان ملل متحد در مورد محاصره کامل اقتصادی عراق بدون توجه به عواقب آن تصمیم گرفته بود. در ماه مه ۱۹۹۶، مادلین آلبرایت، وزیر امور خارجه وقت ایالات‌متحده در برنامه تلویزیونی ایالات‌متحده تحت عنوان " ۶۰ دقیقه" در مورد عواقب تحریم‌های سازمان ملل علیه عراق که تحت فشار واشنگتن اعمال شد، مصاحبه کرد. مجری گفت که پانصد هزار کودک عراقی به دلیل همین تحریم‌ها جان خود را از دست داده‌اند که "بیشتر از شمار کشته شدگان بر اثر حمله اتمی آمریکا به هیروشیما ژاپن است". "به نظر شما دستاورد این تحریم‌ها ارزش وقوع این فاجعه انسانی را داشت؟" آلبرایت در پاسخ می‌گوید، این یک "تصمیم بسیار دشوار" بود، و سپس گفت: "ما فکر می‌کنیم که ارزشش را داشت."

بیشتر بخوانید:

واکنش قاطع ایران به بیانیه فرانسه و آلمان در خصوص نفتکش‌های یونانی

بیانیه آلمان در خصوص نفتکش‌های توقیف‌شده یونانی

توصیه اکید آتن به کشتی‌های یونانی برای دور ماندن از آب‌های ایران

افنبرگر برای اینکه بتواند کلیت ماجرا را بهتر توضیح دهد به سال ۲۰۱۴ فلش بک می‌زند و از زمانی می‌گوید که سند استراتژی بلندمدت ایالات‌متحده ۲۰۲۰-۲۰۴۰ تهیه، تصویب و ابلاغ شد. بر اساس آن سند، کشورهایی مانند روسیه، چین، کره شمالی و ایران تهدید علیه منافع آمریکا نام گرفتند و به نیروهای مسلح و اطلاعاتی ایالات‌متحده دستور داده شد تا برای تقابل با این چهار کشور کاملاً آماده باشند.

این نویسنده و فعال سیاسی آلمانی به نظریه "فابیان گلدمن" محقق اسلام شناس رجوع می‌کند که اعمال تحریم را جنگ با ابزار جدید می‌داند.

افنبرگر هم تأیید می‌کند که در جنگ با حربه تحریم این غیرنظامیان به‌ویژه اقشار آسیب‌پذیر هستند که صدمه می‌بینند. اما آمریکا با اعمال تحریم هم باعث ایجاد فشار درونی به حکومت کشور تحت تحریم می‌شود و هم بهانه کافی برای غارت مستقیم منابع کشور غیرهمسو را به دست می‌آورد.

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در دسامبر ۲۰۲۰ با اکثریت آراء قطعنامه "مبارزه با قهرمان سازی نازیسم، نئونازیسم و سایر شیوه‌های کمک به تشدید اشکال مدرن نژادپرستی، تبعیض نژادی، بیگانه هراسی و عدم تحمل موارد مرتبط" را تصویب کرد، اما لازم است بدانیم که آمریکا و اوکراین به آن رأی منفی دادند

وی ادامه می‌دهد که علاوه بر این عایدی‌های مفت و مجانی آمریکا از بابت دزدی‌های منابع کشورهای مستقل، اعمال تحریم خطر وقوع جنگ را بیشتر می‌کند که بازهم به‌صورت غیرمستقیم به نفع آمریکا است زیرا با بروز جنگ بسیاری از کشورها شروع به خرید تسلیحات از خود آمریکا یعنی کشوری که خودش زمینه جنگ را فراهم کرده می‌کنند.

این نویسنده آلمانی ادامه می‌دهد: البته گفته می‌شود که سازمان ملل از اعمال تحریم‌ها یا مجاز دانستن اعمال تحریم‌ها به دنبال اذیت و آزار مردم عادی نیست بلکه می‌خواهد این اقدامات به نفع مردم تمام شود. بر اساس ماده ۳۹ و ۴۰ منشور سازمان ملل تحریم‌ها بنا به توصیه شورای امنیت سازمان ملل برای پایان دادن به نقض حقوق بشر و قوانین بین‌الملل، از بین بردن تهدید علیه صلح و پایان دادن به تجاوز اعمال می‌شوند اما به این موضوع توجهی نشده که همه جنگ‌های تجاوزکارانه آمریکا و تغییر رژیم‌هایی که واشنگتن بانی آن‌ها بوده نیز نقض قوانین بین‌الملل هستند اما هیچ تحریمی علیه این کشور اعمال نشده است.

افنبرگر عمق فاجعه را این‌گونه توضیح می‌دهد: پس از حمله نظامی ارتش ایالات‌متحده و هم‌پیمانانش به یوگسلاوی سابق در ۲۴ مارس سال ۱۹۹۹ که نقض کامل قوانین بین‌المللی بود، ناتو دکترین جدید خود را در پنجاهمین سالگرد تأسیسش اعلام کرد. مستقل از دستور ناتو یا سازمان امنیت و همکاری اروپا، در آن دکترین باید منافع ایالات‌متحده در سرتاسر جهان به نحو احسن تأمین می‌شد. بنابراین، در دکترین جدید ماده پنج پیمان ناتو (فقط برای دفاع از قلمرو کشورهای متحد) که مانع توسعه‌طلبی آمریکا بود حذف شد. از آن زمان تا به حال در تعامل آمریکا با کشورهای غیرهمسو قانون جنگل اعمال شده است. بنابراین، اقدامات ناتو در جنگ کوزوو به‌هیچ‌وجه «مورد خاص» نبودند، بلکه گامی بزرگ به‌سوی تخریب سیستماتیک نظم حقوقی بین‌المللی بودند.

چرا آمریکا و اوکراین به قطعنامه مبازره با نئونازیسم رأی منفی دادند؟!

این نویسنده آلمانی ادامه می‌دهد: اگرچه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در دسامبر ۲۰۲۰ با اکثریت آراء قطعنامه "مبارزه با قهرمان سازی نازیسم، نئونازیسم و سایر شیوه‌های کمک به تشدید اشکال مدرن نژادپرستی، تبعیض نژادی، بیگانه هراسی و عدم تحمل موارد مرتبط" را تصویب کرد، اما لازم است بدانیم که آمریکا و اوکراین به آن رأی منفی دادند و آلمان به آن رأی ممتنع داد.

افنبرگر با اشاره به نقش آمریکا درروی کار آمدن غرب‌گراها در اوکراین و انتقاد از گسترش روند نقض قوانین بین‌الملل توسط واشنگتن ادامه می‌دهد: در سال ۲۰۱۳/۲۰۱۴، محافل نومحافظه کار ایالات‌متحده با پنج میلیارد دلار بودجه صفر تا صد کودتا در اوکراین را تأمین کردند. آلمان و اتحادیه اروپا تاکنون نتوانسته‌اند دسیسه‌های جناح راست در اوکراین را محکوم کنند. بنابراین ظاهراً قطعنامه سازمان ملل لزوماً بخشی از یک "نظم مبتنی بر قوانین" نیست.

وی این‌گونه نتیجه‌گیری می‌کند که نگاهی به تحولات جهان معاصر نشان می‌دهد این روند بار دیگر اثباتی بر نبرد "غرب علیه شرق" است.

انتهای پیام/۴۱۵۵/