کمک به طلاب نیازمند شروع کار ما بود
حجت الاسلام «حسین کاظمی» متولد دی ماه ۱۳۴۵ در محله وحیدیه تهران است. اما سالهاست که به خاطر طلبه بودن در شهر مقدس قم زندگی می کند و از ۹ سال پیش برای کمک به نیازمندان، به خصوص طلاب مستضعف این شهر کمک های مردمی جمع می کند: «ما ۹ سال است که وارد این کار شده ایم. کار هم اینطور شروع شد که در قم محله ای هست که علما با پول کفاره ها به طلاب و مردم فقیر کمک می کنند. یک بار به یکی از این طلاب گفتیم یک مقدار لباس کارکرده در خانه داریم که قابل استفاده است. خیلی استقبال کرد و گفت که بیاورید. ما هم بردیم و دیدیم که چندنفر دیگر از طلبه ها نیز نیاز داشتند. دیدیم چه کار خوبی است. در محل سکونتمان یک اطلاعیه زدیم که اگر کسی کفش و لباس و یا وسیله ای دارد که قابل استفاده است و لازم ندارد به ما بدهد تا به دست نیازمندان برسانیم. بعد از آن پنج شنبه ها لباس ها را در جای مشخصی نزدیک حرم حضرت معصومه (س) می بردیم. کم کم کار گسترش پیدا کرد و سعی کردیم به باقی نیازها مثل تهیه فرش، یخچال و اجاق گاز نیز رسیدگی کنیم. الان هم یک شعبه در جمکران هم داریم. خب جمکران مهاجر زیاد دارد. مهاجرین هم متاسفانه وضع مالی خوبی ندارند.»
مساجد شبکه برنامه ریزی شده شیعه هستند
آقای کاظمی معتقد است باید همه مسجدها در هرمحله ای که هستند از شمال تا جنوب شهر انباری داشته باشد تا از این طریق بتواند کمک های مردمی را جمع آوری و نگهداری کند تا در نهایت به دست نیازمندان برساند و این ارتباط بین مردم و مسجد باید بیش از این حرف ها باشد: «مساجد باید جدی تر عمل کنند. هر مسجد یک امام جماعت دارد که باید با هیئت امنای محله در ارتباط باشد. از این رو باید حواسشان به اسراف و دور ریزی های مردم محله باشد و اضافات وسایل و موادغذایی را به دست نیازمندان برسانند. مساجد شبکه برنامه ریزی شده شیعه هستند که از ابتدای اسلام وجود داشتند. چرا از این پتانسیل سطح بالا برای خدمت رسانی استفاده نکنیم؟ باید همه بدانند که در هرجا و مکانی که هستند روحیه خدمت رسانی داشته باشند و مکان هایی وجود داشته باشد که این روحیه خدمت رسانی را در مردم تقویت کند.»
پیش از دیوار مهربانی پنج شنبه بازار طلبگی داشتیم
کمک ها بیشتر به طلبه های فقیر به خصوص مهاجر که از هند، پاکستان، افغانستان و آفریقا آمده اند می رسد و چون در ایران غریب هستند مشکلات مالی بسیاری دارند: « این طلبه ها نمی توانند لباس نو بخرند. به همین خاطر لباس ها و وسیله های قابل استفاده را در اختیارشان می گذاریم نماز و روزه های استیجاری نیز بین این طلبه ها توزیع می شود. ما به این طلبه ها گفتیم که اگر برای تبلیغ به کشور خودشان رفتند هم این سیستم را آنجا پیاده کنند. کمک های مردم هم بیشتر شامل لباس است. وضعیت اینطور است که با ما تماس می گیرند. اگر خودشان وسیله داشته باشند نشانی می دهیم تا برایمان بیاورند. اگر نداشته باشند خودمان می رویم و می گیریم. حتی موردی بوده که یک کامیون برای حمل وسیله بردیم. بعد این وسیله ها و لباس ها را به مردمی که نیاز دارند و رویشان تحقیق کردیم می دهیم.» آقای کاظمی می گوید خیلی قبل تر از دیوار مهربانی که تازگی ها به راه افتاده کارمشابهی را به شیوه بهترتا یکسال پیش انجام می دادند: «یک محلی در نزدیکی حرم پنج شنبه ها بساط می کردیم که به شوخی می گفتند پنج شنبه بازار آخوندهاست. آنجا شبیه دستفروش ها لباس ها را پهن می کردیم و مردمی که نیازمند بودند می آمدند و بر می داشتند.»
حاشیه زیاد داشتیم اما خدا کمک کرد
پنج شنبه بازار آقای کاظمی و دوستانش با حاشیه های زیادی هم روبروشد اما هربار به خیر گذشت: « یک بار کسی آمد و به شیوه کار ما اعتراض کرد و گفت با این کارها وجهه روحانیت را خراب می کنید چون مثل دستفروش ها این کار را انجام می دهید بعد هم این آقا گفت من می روم و گزارش می دهم اما یک نفر که اصلا نمی شناختیم آمد و از کار ما گزارش گرفت و مصاحبه کرد. بعد گزارش در اینترنت پخش شد و بعد از آن کلی آدم سراغ ما آمدند حتی تماس خارج از کشور داشتیم. حتی چندبار از کلانتری سراغ ما آمدند و خواستند جمع کنند. من گفتم با جمع کردن مخالفتی ندارم اگر می خواهید همه چیز را ببرید اما این ها همه برای فقراست. حق الناس است. اصلا خودتان ببرید به دستشان برسانید ما راحت تریم. یک بارهم که خیلی باحالت خشن و تندی لباس ها را سریع جمع می کردند. چندنفر با دوربین آمدند تا از کار ما گزارش بگیرند. مامورهای بیچاره نمی دانستند چه کار کنند مجبور شدند با مسئولشان تماس بگیرند و در نتیجه رها کردند و رفتند. هربارکه برایمان مشکلی پیش آمده خدا کمکمان کرده است.»