اهداف پروژه توسعه پایدار سازمان ملل ۲۰۳۰ از رؤیا تا واقعیت/ چگونه سودآوری بر حقایق زندگی بشر خط بطلان می‌کشد؟
به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، به عقیده بسیاری از کارشناسان اقتصادی و اجتماعی برنامه توسعه پایدار سازمان ملل یا همان اس.دی. جی آن‌گونه که "آیدا آوکن" وزیر سابق محیط‌زیست دانمارک به رشته تحریر درآورده نه‌تنها عایدی مادی برای ساکنان کره زمین در بر نخواهد داشت بلکه آن‌ها را از همین داشته‌های حال حاضرشان هم بی‌نصیب خواهد کرد.
لازم به ذکر است که در سال ۲۰۱۵ شعاری که پروژه اس.دی. جی با آن اعلام وجود کرد این بود: "به سال ۲۰۳۰ خوش آمدید: من صاحب سرزمین هستم، در میان افراد همفکر زندگی می‌کنم و زندگی هرگز بهتر از این نبوده است."
یازدهم نوامبر ۲۰۱۶ یعنی کمتر از یک سال بعد از رونمایی پروژه اس.دی. جی، مجمع جهانی اقتصاد و مجله فوربس مقاله کوتاهی با عنوان "به سال ۲۰۳۰ خوش آمدید. من مالک هیچ‌چیز نیستم، حریم خصوصی ندارم و زندگی هرگز بهتر از این نبوده" منتشر کردند. آن مقاله نوشته آیدا آوکن، وزیر سابق محیط‌زیست دانمارک بود و چگونگی زندگی در سال ۲۰۳۰ را به تصویر می‌کشید.
نادیده گرفتن آزادی انتخاب انسان‌ها در برنامه ۲۰۳۰ سازمان ملل
اهداف توسعه پایدار اس.دی. جی مجموعه‌ای از ۱۷ هدف به‌هم‌پیوسته بود که توسط سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۵ با شعار پایان دادن به فقر، حفاظت از کره زمین و گسترش صلح و رفاه برای همه مردم تا سال ۲۰۳۰ اتخاذ شد. اما با استناد به مقاله آوکن اقدامات صورت گرفته توسط غول‌های اقتصادی غربی مرتباً اهداف اعلام‌شده اس.دی. جی را نقض می‌کنند.
اس.دی. جی بخشی از یک پروژه بزرگ‌تر است که به‌عنوان دستور کار ۲۰۳۰ شناخته می‌شود و هدف آن‌هم مبارزه با تغییرات آب و هوایی اعلام‌شده است. درحالی‌که اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد و دستور کار ۲۰۳۰ اغلب به‌عنوان ابزاری برای برقراری روابط چندجانبه سالم بین ملت‌ها معرفی می‌شوند، در حقیقت، آن‌ها بر اساس یک دستور کار عمیق‌تر برای نظارت، کنترل و هدایت همه حیات روی کره زمین در نظر گرفته شده‌اند.
مقاله‌ای که حدود ۶ سال پیش آوکن نوشت را بسیاری از محققان و منتقدان تحت عنوان "شما صاحب هیچ‌چیز نخواهید بود و خوشحال هم خواهید بود" خوانده‌اند اما از زمانی که مجمع جهانی اقتصاد دستور کار "تنظیم مجدد" خود را در ژوئن ۲۰۲۰ اعلام کرد تعداد بی‌شماری از محققان، تهیه کنندگان پادکست‌ها و روزنامه‌نگاران نگرانی‌های خود را با مردم در میان گذاشته‌اند تا از به واقعیت تبدیل‌شدن دنیای توصیف‌شده توسط آوکن جلوگیری کنند.
اگر به شما در قالب پروژه اس.دی.جی خدمت‌رسانی فوق‌العاده‌ای انجام شود از قبل شما بهایش را با از دست دادن حق مالکیت بر دارائی‌های خود پرداخته‌اید و اصلاً اختیار سلیقه و انتخاب خودتان را هم نخواهید داشت و از قبل برای شما تصمیم گرفته شده است
در واکنش به نگرانی‌های عمومی، آوکن دست به انتشار مقاله دیگری زد که به حذف مقاله اصلی‌اش از وب‌سایت "مجمع جهانی اقتصاد" انجامید. در بیانیه سال ۲۰۲۰ آوکن آمده است: برخی از مردم این وبلاگ را به‌عنوان آرمان‌شهر یا رؤیای آینده من خوانده‌اند اما این‌طور نیست. این سناریویی است که نشان می‌دهد ما به چه سمتی می‌رویم حال بهتر باشد یا بدتر. من این مقاله کوتاه را نوشتم تا بحثی را درباره برخی از مزایا و معایب توسعه فناوری فعلی شروع کنم. وقتی با آینده سروکار داریم، بررسی گزارش‌ها کافی نیست. ما باید بحث‌ها را به روش‌های جدید شروع کنیم. هدف این مقاله هم همین است."
جالب اینجاست که نام آوکن در لیست حاضرین در دستور کار برای مجمع جهانی اقتصاد فهرست شده بود و اولین سیاستمدار دانمارکی بود که برای برنامه رهبران جوان جهانی انتخاب شد. وی همچنین در سه وبلاگ دیگر تحت عناوین یک، دو و سه مطالب خود را منتشر کرده است که دنیای ۲۰۳۰ را تصور می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
جرمی فلمینگ: غرب با خطر از دست دادن کنترلش بر تکنولوژی مواجه است
ژاپن در شرق اروپا به دنبال چیست؟
با خواندن این مقالات متوجه می‌شوید که برخی ازآنچه آوکن و اجلاس جهانی اقتصاد توصیف می‌کنند درواقع مفید به نظر می‌رسد. بااین‌همه آنچه پروژه اس.دی. جی از مخاطب می‌پرسد این است که چه کسی شهر یا شهر قابل پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری بیشتری نمی‌خواهد؟ چه کسی قدر مسیرهای پیاده‌روی خلوت و انبوه درختان را نمی‌داند؟ منظور این است که برخی از اهداف تعیین‌شده در اس.دی. جی قابل توجیه هستند اما همان‌گونه که قبلاً هم گفته‌شده اقداماتی که برای محقق کردن این اهداف به کار گرفته می‌شوند متناقض اهداف کلی اس.دی. جی هستند.
البته، زمانی که از وعده‌های زیستن در مدینه فاضله عبور می‌کنیم متوجه می‌شویم جهانی که آوکن و مجمع جهانی اقتصاد برای سال ۲۰۳۰ توصیف کرده‌اند، دنیایی است که در آن تکنو کرات‌ها به‌طور متمرکز هر جنبه از جامعه را برنامه‌ریزی می‌کنند. این جهان بدون حریم خصوصی، بدون مالکیت دارایی شخصی، با شناسه‌های دیجیتال اجباری، ارزهای دیجیتال و امتیازات اعتباری اجتماعی است. به‌طور خلاصه، شما صاحب چیزی نخواهید بود و خوشنود هم خواهید بود که غیرممکن است زیرا با طبع انسان سازگار نیست.
چه شهر هوشمند و چه دیجیتال شکی نیست که از مزایایی بی‌بدیل برخوردارند که اگر در خدمت ارزش‌ها اخلاقی قرار نگیرند به ابرازی جدید برای تملک صاحبان سرمایه بر روح و جان انسان‌ها بدل خواهند شد
آوکن در مقاله سال ۲۰۱۶ خود این وضعیت را این‌گونه تفسیر می‌کند: هر چیزی شما به‌عنوان محصول می‌شناختید حال به خدمت‌رسانی تبدیل‌شده است و برای مدت کوتاهی در اختیار شماست یا دیگر برای هیچ موضوعی در شهرتان کرایه پرداخت نمی‌کنید زیرا از قبل از اتاق نشیمن شما به‌عنوان جلسه یک سازمان استفاده شد آن‌هم بدون اینکه شما اجازه داده باشید.
منظور آوکن این است که اگر به شما خدمت‌رسانی فوق‌العاده‌ای انجام شود از قبل شما بهایش را با از دست دادن حق مالکیت بر دارائی‌های خود پرداخته‌اید و اصلاً اختیار سلیقه و انتخاب خودتان را هم نخواهید داشت و از قبل برای شما تصمیم گرفته شده است.
شهرهای دیجیتالی و هوشمند در خدمت منافع کارتل‌ها
در بخشی از مقاله‌اش آوکن در خصوص افرادی که نتوانستند وارد شهرهای هوشمند شوند و از امتیازات اعتباری اجتماعی برخوردار شوند ابراز تأسف می‌کند. چیزی که خانم آوکن به آن توجه نکرده این است که میلیون‌ها نفر در حال حاضر تصمیم می‌گیرند از شهرهای دیجیتالی خارج شوند و خارج از شهر دیجیتالی که برای سال ۲۰۳۰ برنامه‌ریزی شده است، مکان زندگی خود را بسازند.
درحالی‌که اکثر خوانندگان احتمالاً با چشم‌انداز ارائه‌شده توسط مجمع جهانی اقتصاد، سازمان ملل متحد و کارتل‌های آن‌ها موافق نیستند، نمی‌توانیم انکار کنیم که این مؤسسات شب و روز برای دستیابی به دستور کار ۲۰۳۰ خود تلاش می‌کنند. آن‌ها با صدها شرکت چندملیتی، تقریباً با هر دولت بزرگ جهان کار می‌کنند و تریلیون‌ها دلار برای نمایش "تنظیم مجدد بزرگ" خرج می‌کنند.
لازم به ذکر است که شهر دیجیتال شهری است که مانند یک شبکه متصل است و مجهز به سیستم‌عامل‌های فناوری برای مدیریت اطلاعات و ارتباطات است که می‌تواند اینترنت اشیا را فعال کند. این سیستم‌عامل‌ها همچنین امکان پردازش حجم عظیمی از داده‌ها و اطلاعات، ارائه خدمات جدید به ساکنان شهر و همچنین قابلیت‌های جدید در مدیریت محیط شهری را فراهم می‌کنند. دیجیتال‌سازی یک عامل اساسی در پایدارتر نگه‌داشتن شهرهاست که توسعه فرم‌های جدیدی از لجستیک و جابه‌جایی شهری مانند جابجایی الکتریکی و اشتراک خودرو را امکان‌پذیر می‌کند.
شهر هوشمند نیز از فناوری اطلاعات و ارتباطات برای بهبود بهره‌وری عملیاتی، به اشتراک گذاشتن اطلاعات با مردم و ارائه کیفیت بهتر خدمات دولتی و رفاه شهروندان استفاده می‌کند. هدف اصلی یک شهر هوشمند بهینه‌سازی عملکردهای شهر و ارتقا رشد اقتصادی و درعین‌حال ارتقا کیفیت زندگی شهروندان با استفاده از فناوری‌های هوشمند و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها است.
چه شهر هوشمند و چه دیجیتال شکی نیست که هر کدام از مزایایی بی‌بدیل برخوردارند که اگر در خدمت ارزش‌ها اخلاقی قرار نگیرند به ابرازی جدید برای تملک صاحبان سرمایه بر روح و جان انسان‌ها بدل خواهند شد.
انتهای پیام/۴۱۵۵/
انتهای پیام/