سپانلو؛ وزنه شعر بی‌وزن در تهران
گروه استان‌های خبرگزاری آنا، محمدعلی سپانلو شاعر و نویسنده و مترجم معاصر البته نامی سرشناس در حوزه شعر سپید معاصر است که با شناختش از وزن شعر فارسی و آشنایی با شیوه‌های رایج شعر در روزگار خود، ترجیح داد سپیدسرایی را دنبال کند و ادامه دهد.
بیشتر بخوانید:
سپانلو را «شاعر تهران» نامیده‌اند و این بدان سبب است که در شعر او تصویرهای ادبی آمیخته با برداشت‌های نگاه رهگذری کنجکاو و البته دلخور از خیابان‌های شهر فراوان یافت می‌شود.
پریشانی‌های شخصی شاعر که با تنهایی ناشی از جدایی و مهاجرت همسر (سابق) و فرزندان شاعر به اوج می‌رسد، این شاعر عضو کانون نویسندگان ایران را با انبوهی از دلخوری‌های سیاسی و اجتماعی در برمی‌گیرد و از این رو هنگامی که در مواردی مانند ستایش مصدق و یادکرد اخوان‌ثالث شعر می‌نویسد، حال درونی خویش را بروز می‌دهد.
سپانلو شاعر ترکیب‌آفرینی‌های آمیخته با خلاف‌آمد و حس‌آمیزی و هنجارگریزی است و شاید بتوان گفت آشنایی او با زبان و ادبیات فرانسه در رخ‌نمودن چنین رویکردی موثر بوده‌است؛ اما این شکل خاص شعر سرودن به ویژه این که شاعر نه به‌اندازه اخوان ابراز ملی‌گرایی می‌کند و نه به اندازه شاملو، آیداپرستی دارد و نه حتی به اندازه مشیری احساسات لطیف هنری خویش را بروز می‌دهد و چون کسرایی‌ها چپ‌گرایی هم نمی‌داند همه و همه سپانلو را شاعری خاص و مخصوص خواص ساخته‌است.
این شیوه شاعری اگرچه مطرود نیست؛ اما دسته‌بندی خوانندگان شعر او را متفاوت از دیگران می‌سازد و ازین‌رو جای شگفتی نیست و جای افسوس است اگر سخنان عمیق و هنرآمیز او دست‌مایه کارهای هنری قرار نمی‌گیرد و پذیرش هنر او را در مظان تأخیر می‌اندازد با آن که فهرستی از ترکیب‌های هنری شعر او گویای ذوق و قدرت مهندسی کلمات در کارگاه خیال‌انگیز ذهن شاعرانه اوست.
عبد الرضا مدرس زاده دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان
انتهای پیام/۴۱۱۷/۴۰۶۲/
انتهای پیام/