ابر گازی در آستانه برخورد با کهکشان راه شیری

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از GizMag، برای اولین بار، ستاره‌شناسان از تلسکوپ هابل برای اندازه‌گیری ترکیب شیمیایی ابر گازی بزرگی استفاده کردند که قرار است به کهکشان راه شیری برخورد کند. متعاقب این تصادم، «ابر اسمیت» (Smith Cloud) به عنوان کاتالیزور یک انفجار عظیم عمل خواهد کرد و در نتیجه یک ستاره خلق خواهد شد.

باور بیشتر دانشمندان بر این است که ابر اسمیت حدود 70 میلیون سال پیش به مناطق خارجی پرتاب شده است. به لطف طبیعت فعال کهکشان راه شیری این کالبد هنوز وجود خارجی دارد. همچنین این امر مکانیسم کهکشان راه شیری در بازیافت و توزیع مجدد مواد و خلق ستاره‌های جدید را مورد تایید قرار می‌دهد.

در طی گذر میلیون‌ها سال از نقل مکان ابر اسمیت در مسیر بومرنگی خود، جاذبه کهکشان راه شیری به این کالبد گازی ظاهری ستاره‌مانند بخشیده است. طول این ابر 11 هزار سال نوری و عرض آن 2500 سال نوری است. اگر ابر اسمیت با چشم غیرمسلح قابل رویت باشد، سطحی معادل با 30 ماه کامل در آسمان شب را پوشش می‌دهد.

در ابتدا این‌گونه فرض می‌شد که ابر اسمیت خارج از کهکشان ما به وجود آمده است و تجسمی از یک ابر عظیم میان کهکشانی یا حتی یک کهکشان مرده بی‌ستاره است که توسط تاثیرات قوی گرانشی خود به داخل کهکشان راه شیری کشیده شده است.

در طی مطالعات اخیر، محققان با بهره‌برداری از قدرت طیف‌نگار کیهانی هابل موفق شدند میزان مواد سنگین‌تر در ابر اسمیت را برآورد کنند. تیم پژوهشی مشخصه‌های نوری ساطع‌شده از سه کهکشان را که میلیاردها سال فراتر از این ابر گازی هستند، آنالیز و نحوه تراویدن نور در آن را نیز مشاهده کرده‌اند.

نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل‌ها با همه نظریه‌هایی که منشاء این ابر را خارج از کهکشان راه شیری قرار می‌دادند، در تضاد است. هر ابری که منشایی خارج از کهکشان ما داشته باشد حاوی مقادیر زیادی از هیدروژن و هلیوم خواهد بود که برخلاف مواد سنگین‌تری است که هابل در ابر اسمیت شناسایی کرده است. بر اساس گفته‌های محققان، این مواد به احتمال زیاد توسط انفجارهای زیادی که همواره در کهکشان راه شیری رخ می‌دهد، بارور و غنی شده‌اند.

ستاره‌شناسان معتقدند هنگامی که ابر اسمیت مجددا به کهکشان راه شیری بازگردد، انفجار عظیم حاصل از مواد جدید آن قادر به ساخت دو میلیون خورشید خواهد بود.

مترجم: هانا حیدری