تضاد تحریم‌های غرب علیه کشورهای غیرهمسو با منشور سازمان ملل/ تحریم توان تغییر نظام سیاسی کشورهای قدرتمند را ندارد
گروه جهان خبرگزاری آنا- محمد جعفری؛ بند ۴۱ فصل هفتم منشور سازمان ملل به‌روشنی می‌گوید: شورای امنیت سازمان ملل این توان را دارد که تصمیم بگیرد چه تدابیری (بدون استفاده از نیروی نظامی) برای اجرای تصمیمات تنبیهی خود (ازجمله تحریم‌ها) علیه کشوری خاطی به کار گیرد و نیز می‌تواند از اعضای سازمان ملل متحد بخواهد که چنین اقداماتی را اعمال کنند.
یعنی اینکه وقتی پرونده یک کشور متهم به تخطی از قوانین بین‌المللی روی میز است کشورها به‌صورت یک‌جانبه و حتی در قالب ائتلافی موقت یا دائم نمی‌توانند کشور متخلف را مجازات کنند و حتماً باید پرونده تخلف با ادله کافی و وافی به شورای امنیت ارجاع داده شود تا شورای امنیت بر اساس بند ۴۱ فصل هفتم منشور سازمان ملل مجازات احتمالی را تدوین و تصویب کند و سپس آن تصمیم را که ممکن است تحریم باشد طی قطعنامه‌ای به کشورها و سازمان‌های خصوصی در سطح جهان اعلام کند تا آن‌ها مفاد قطعنامه شامل مجازات کشور خاطی را رعایت کنند.
منظور این است که تصویب قطعنامه تنبیهی علیه یک کشور خاطی بخشی از مسئولیت شورای امنیت سازمان ملل است و کشورها نمی‌توانند به‌صورت یک‌جانبه و حتی در قالب ائتلاف کشور خاصی را تحریم کنند.
روی آوردن به اعمال تحریم یک‌جانبه نشان قانون‌گریزی آمریکا و قدرت‌های غربی است
البته در اینجا یک خلأ قانونی وجود دارد. به‌عنوان نمونه در خصوص جنگ روسیه با اوکراین وقتی بررسی پرونده این جنگ در شورای امنیت سازمان ملل بررسی شود و اکثریت اعضای دائم و غیر دائم رأی به تنبیه روسیه بدهند خب در وهله اول تحریم‌هایی باید علیه روسیه اعمال شود تا هرگونه اجرای آن از بابت قانونی مشکل نداشته باشد اما وقتی کشوری که باید تحریم شود خودش عضو دائم شورای امنیت است و حق وتو دارد و می‌تواند قطعنامه تحریم علیه خودش را رد کند اما کشور دیگری که تحت تحریم است مثلاً ایران که عضو دائم شورای امنیت نیست از این مزیت نمی‌تواند استفاده کند. این یک نقص بزرگ در قوانین داخلی شورای امنیت است که مزیتی عجیب برای اعضای دائم در نظر گرفته است.
در این خصوص "فین اندرین" مدرس موسسه آموزش عالی آمریکایی "میزز" نیز نظر مشابهی دارد.
اندرین با اشاره به غیرقانونی بودن تحریم‌های یک‌جانبه علیه کشورها می‌گوید: اولاً، این تحریم‌ها از نظر حقوق بین‌الملل غیرقانونی هستند (فقط شورای امنیت طبق بند ۴۱ فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد می‌تواند تحریم‌های اقتصادی را تصویب کند).
درحالی‌که بسیاری از روس‌ها در ابتدا با تهاجم به یک کشور برادر مخالف بودند، تحریم‌های وحشیانه، ازجمله مصادره حدود ۳۰۰ میلیارد دلار از ذخایر بانکی روسیه، درواقع حمایت عمومی از ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه را تقویت کرده است
وی ادامه می‌دهد: بنابراین، صرف‌نظر از اینکه حمله روسیه به اوکراین نقض قوانین بین‌المللی تلقی می‌شود، جنگ اقتصادی غرب در روسیه توسط کشورهایی که توافق‌نامه‌های دفاعی با اوکراین ندارند و در حال جنگ با روسیه نیستند قابل توجیه نیست.
فین می‌افزاید: ثانیاً، تحریم‌ها اگر هدفشان تغییر رفتار دولت کشور هدف یا به‌طور غیرمستقیم‌تر، فقیر کردن جمعیت باشد تا علیه دولت شورش کند، کارساز نیست. به نظر می‌رسد هیچ نمونه تاریخی وجود نداشته باشد که در آن هر یک از این دو هدف محقق شده باشد. علاوه بر این، فقیر شدن حساب‌شده مردم عادی برای دستیابی به اهداف سیاسی دست‌نیافتنی عمیقاً بی‌رحمانه است. تا آنجا که ممکن است، دولت‌ها باید از آسیب رساندن نه‌تنها به مردم خود، بلکه مهم‌تر از آن به مردم دیگر کشورها پرهیز کنند.
اندرین با اشاره به عملیات نظامی روسیه در اوکراین و شمار عظیمی از تحریم‌های متفاوت علیه مسکو توسط آمریکا، اتحادیه اروپا و کشورهای هم‌پیمان غرب ادامه می‌دهد که تحریم‌ها علیه روسیه غیر سازنده هستند.
لازم به ذکر است که کشورهایی مانند کوبا، کره شمالی، ایران، سوریه و ونزوئلا برای دهه‌ها تحت تحریم‌های آمریکا و اروپا قرار داشته‌اند. مردم این کشورها نیز از تبعات تحریم‌ها در امان نبوده‌اند اما از دولت‌های خود حمایت کرده‌اند تا بر این فشارهای اقتصادی غلبه کنند.
فین اندرین در بخش دیگری از مقاله خود می‌نویسد: بااین‌حال، اگرچه این تحریم‌ها بی‌اثر هستند، اما به‌ندرت برداشته می‌شوند، به حدی که می‌توان شک کرد که آیا هدف واقعی آن‌ها دقیقاً فقیر کردن این مردم به‌عنوان مجازات نیست.
بیشتر بخوانید:
جنگ اوکراین پیش‌نیاز تحقق برنامه استراتژیک آمریکا/ سیاست خارجی بروکسل در واشنگتن تعیین می‌شود
فریاد اعتراض آلمانی‌ها بر سر آنالنا بربوک
اوپک‌پلاس وارد بازی نفتی آمریکا علیه روسیه نشد
به عقیده اندرین، جنگ اقتصادی اعلام‌شده توسط غرب علیه روسیه تأثیری بر متقاعد کردن اقلیت روس‌ها داشت که هنوز متقاعد نشده بودند که دولت روسیه در تمام این سال‌ها وقتی درباره تهدید ناشی از سیاست خارجی آمریکا و کشورهای غربی تحت نظارت آن هشدار می‌داد حق داشته است. درحالی‌که بسیاری از روس‌های شهرنشین در ابتدا با تهاجم به یک کشور برادر مخالف بودند، تحریم‌های وحشیانه، ازجمله مصادره حدود ۳۰۰ میلیارد دلار از ذخایر بانکی روسیه، درواقع حمایت عمومی از ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه را تقویت کرده است.
وی ادامه می‌دهد اگر قبلاً روشن نبود، اکنون مشخص است که هدف دولت ایالات‌متحده تغییر رژیم در مسکو است و جنگ در اوکراین فقط بهانه‌ای برای آن است.
علاوه بر این، اقتصاد روسیه بسیار بزرگ‌تر و متنوع‌تر از اقتصاد کشورهای ذکرشده در بالا است. درواقع، آخرین اخبار اقتصادی روسیه حاکی از آن است که اقدامات مقامات ازجمله کنترل سرمایه و محدودیت در نگهداری ارز، ثبات اقتصاد را در شرایط تحریم حفظ می‌کند. روبل به سطح قبل از تهاجم بازگشت، تولید صنعتی با نرخ سالانه ۴.۵ درصد در ماه مارس افزایش یافت و نرخ بهره اصلی از ۲۰ درصد به ۱۷ درصد کاهش یافت که نزدیک به سطح سال‌های اخیر است. پس دلیل بیشتری وجود دارد که فکر کنیم تحریم‌های غرب قدرت سیاسی در روسیه را تغییر نخواهد داد.
پیامدهای سیاسی تحریم‌ها نه‌تنها در آمریکا و اروپا، بلکه در سایر نقاط جهان محسوس خواهند بود. در بسیاری از کشورها، کمبود مواد غذایی منجر به قیام خواهد شد. مشکلات سیاسی جدی در حال حاضر پاکستان، پرو و سریلانکا را به لرزه درآورده است که بی‌ارتباط با این تحریم‌های ضد روسیه نیست
شکی نیست مردم روسیه هم مانند همه مردمی که کشورشان تحت تحریم است تبعات این فشارها را احساس خواهند کرد مخصوصاً وقتی که ذخایر کالاهای غربی تمام شوند اما روسیه طرح جایگزینی واردات از کشورهای دوست را شروع کرده که تا حد زیادی از اثرات مضر تحریم‌ها کاسته است.
نباید فراموش کرد که اعمال تحریم‌های حساب‌نشده و غیرقانونی علیه کشورهای بزرگی همچون روسیه و ایران اثرات بومرنگی در بر خواهد داشت. یعنی اینکه تحریم‌ها بر بازار جهانی و منطقه‌ای هم اثر نامطلوب دارند.
اندرین در این خصوص می‌گوید: به‌سختی می‌توان باور کرد که رهبران غربی هنگام توافق بر اعمال این تحریم‌ها از عواقب بلندمدت جهانی آن مطمئن بودند.
وی با اشاره به اینکه رهبران غربی تا حدودی متوجه ناکارآمدی تحریم‌ها علیه روسیه شده‌اند و فهمیده‌اند که اصرار آن‌ها بر فروپاشی روسیه چشمشان را بر واقعیات بسته بود. مشاهده می‌شود که تحریم‌ها علیه روسیه جواب عکس داده و این غرب است که به‌تدریج عواقب اقدامات عجولانه و غیرقانونی خود را در خواهد یافت.
جهان منتظر پس‌لرزه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی تحریم‌های غرب علیه روسیه باشد
به عقیده اندرین: این تحریم‌ها را از زاویه دیگری نیز می‌توان دید: این کشورهای غربی هستند که داوطلبانه خود را از واردات و صادرات روسیه، منابع طبیعی و دسترسی به بازار روسیه محروم می‌کنند. سیاستمداران غربی با ممانعت از بهره‌مندی کسب‌وکارها و مصرف‌کنندگان خود از این مبادلات اقتصادی با یکی از بزرگ‌ترین اقتصادهای جهان و بزرگ‌ترین صادرکننده منابع طبیعی، مردم خود را محکوم می‌کنند که در درازمدت از کاهش کاملاً مصنوعی رقابت‌پذیری و پس‌انداز رنج ببرند. می‌توان نتیجه گرفت که این تحریم‌ها نشان‌دهنده مداخله غیرقابل‌قبول دیگری از سوی دولت‌ها در آزادی اقتصادی مردم خود است.
درواقع اندرین کاملاً درست می‌گوید زیرا سختی‌های اقتصادی که غرب با این تحریم‌ها به خود تحمیل کرده با دو سال سیاست‌های تورمی مرتبط با همه‌گیری کرونا تشدید شده است. اکنون لازم است بسیاری از کشورها برای مقابله با رکود اقتصادی و بحران اجتماعی جدید آماده شوند. تحریم‌هایی که رهبران غربی به‌طور غیرمسئولانه علیه روسیه وضع کرده‌اند به مردمی که آن‌ها را انتخاب کرده‌اند آسیب خواهند رساند. اما طبق معمول، نظرات مردم موردتوجه قرار نمی‌گیرد، زیرا نظر مردم در مخالفت با رویکرد دولت‌های غربی وقتی پای منافع این دولت‌هاست اصلاً به‌حساب نخواهد آمد.
اندرین به نکته جالب پیامدهای سیاسی تصمیم‌های غیرمسئولانه سران کشورهای غربی اشاره می‌کند و می‌افزاید تأثیر اقتصادی حتماً تأثیر سیاسی در بر خواهد داشت. پیامدهای سیاسی این تحریم‌ها نه‌تنها در آمریکا و اروپا، بلکه در سایر نقاط جهان نیز محسوس خواهند بود. در بسیاری از کشورها، کمبود مواد غذایی منجر به قیام خواهد شد. مشکلات سیاسی جدی در حال حاضر پاکستان، پرو و سریلانکا را به لرزه درآورده است که بی‌ارتباط با این تحریم‌های ضد روسیه نیست. بنابراین دلیلی اساساً بشردوستانه نیز برای مخالفت قاطعانه با این تحریم‌ها علیه روسیه وجود دارد.
اندرین این‌گونه نتیجه‌گیری می‌کند: حتی فکر کردن به اینکه رهبران سیاسی غربی بار دیگر با جهان چه کرده‌اند، تکان‌دهنده است. آن‌ها یک جنگ اقتصادی کامل علیه روسیه با پیامدهای سیاسی و اقتصادی ویرانگر به راه انداخته‌اند که منجر به نابودی زندگی و ثروت بخش زیادی از مردم در سراسر جهان خواهد شد. حال تصور کنید که اگر غرب به‌جای استفاده از اهرم فشار، تهدید و تحریم به دیپلماسی و حل‌وفصل مناقشه از طرف مسالمت‌آمیز روی می‌آورد چه فوایدی برای جامعه جهانی می‌توانست در بر داشته باشد.
انتهای پیام/۴۱۵۵/
انتهای پیام/