شب چله یعنی در کنار هم بودن، نه تجملات/ وقتی شب یلدا را جهانی نمی‌کنیم، نباید از رواج کریسمس و ولنتاین هم ناراحت شویم!
به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، این روزها که مجریان باسابقه تلویزیون، حضور کمرنگی در برنامه‌ها دارند و آنتن ویژه‌برنامه‌ها اکثرا در اختیار چهره‌های جدید است، اما هنوز هم نام‌هایی هستند که به برنامه‌های تلویزیونی اعتبار می‌دهند و حضورشان در سیما به بیشتر دیده شدن برنامه‌های مختلف کمک می‌کند.
منصور ضابطیان یکی از این نام‌هاست، روزنامه‌نگار باسابقه و سفرنامه‌نویسی که در طول سال‌های اخیر با اجرای برنامه‌های مختلفی همچون «مردم ایران سلام»، «رادیو هفت»، «نقره»، «صد برگ»، «محاکات» و... نامش را به عنوان یک مجری کاربلد در میان مجریان پرتعداد تلویزیون جا انداخته است.
امسال طبق رسم هرساله، اکثر شبکه‌های سیما به مناسبت شب یلدا، ویژه‌برنامه‌ای را به روی آنتن می‌فرستد و منصور ضابطیان هم یکی از مهم‌ترین مجریان تلویزیون است که امشب با ویژه‌برنامه «یلدای دو صفر» که از شبکه دوم سیما پخش می‌شود، روی آنتن سیما حضور خواهد یافت. این برنامه را گروه سازنده برنامه «محاکات» تولید می‌کند و فرهاد آئیش، مائده طهماسبی و محمد بحرانی مهمان‌های اصلی آن هستند.
بخش اول «یلدای دو صفر» از ساعت ۲۱ سه‌شنبه ۳۰ آذر تا ساعت ۲۲:۱۵ در جدول پخش شبکه دو قرار دارد و قرار است در این ویژه‌برنامه بهترین قصه فصل دوم «محاکات» نیز که توسط مردم انتخاب می‌شود معرفی شود. بخش دوم نیز پس از گفتگوی ویژه خبری از حوالی ساعت ۲۳:۳۰ تا ۱:۳۰ بامداد چهارشنبه پخش خواهد شد.
به بهانه حضور ضابطیان در شب یلدای ۱۴۰۰ تلویزیون، با او گفت‌وگو کردیم.
اگر اتفاقی نیفتد برنامه جذابی می‌شود!
آنا: مخاطبانی که امشب می‌خواهند یلدای دو صفر را ببینند، باید منتظر چه برنامه‌ای باشند؟
ضابطیان: حالا که چند ساعت به پخش برنامه مانده واقعاً نمی‌توانم بگویم منتظر چه باشند، باید خودشان ببینند و کلیت ماجرا را درک کنند. ولی فکر می‌کنم آن‌قدر اتفاقات دلپذیر در برنامه بیفتد اگر همه چیزی یاری کند و سر وقت شروع شود و برق نرود و برف نیاید و این نگرانی‌هایی که هست؛ فکر می‌کنم برنامه‌ای باشد که بتواند نظر کسانی را که کارهای قبلی تیم ما را دیده‌اند، تأمین کند.
آنا: حالا که قرار نیست فضای برنامه را لو بدهید، کمی راجع به فلسفه شب یلدا صحبت کنیم، هسته اصلی شب چله چیست؟ آیا همین میوه خریدن و شام دور هم خوردن و محافل عجیب و غریب است؟ چطور می‌توان یلدایی جذاب با هزینه متناسب داشت؟
ضابطیان: به‌هرحال هر کس شرایط خاص خودش را دارد و به جیب خودش نگاه می‌کند. این خیلی خوب است که اگر آدمی جیبش پر است، کمی از آن در این شب‌ها ریزش کند تا بتواند به دیگران هم خیر و برکتی برساند. ولی اصل شب یلدا یا اگر بخواهم درست بگویم شب چله این بوده که آدم‌ها شبی متفاوتی را تجربه کنند. در طول تاریخ این‌جور بوده، برای سال‌های اخیر هم نیست، برای فرهنگ ما هم نیست، انسان برای عبور از کسالت، برای اینکه سالش را تقسیم‌بندی کند، برای اینکه همه روزها و شب‌هایش شبیه هم نباشد، نیاز به روزها و شب‌های خاصی در طول سال دارد که در فرهنگ ما یکی از این ایام طلایی شب چله یا همان شب اول زمستان است.
آنا: همیشه داستان‌هایی درباره یلدا وجود داشته، اما شاید هرکسی با سبک و سیاق خاص خودش، این شب را صبح می‌کند.
ضابطیان: ما می‌خواهیم یک شب متفاوت برای خودمان درست کنیم، حالا ممکن است برای فردی این شب متفاوت با خرید بیشتر میوه و خوردن یک غذای متفاوت یا خوردن آجیل و تنقلاتی که در زمان‌های دیگر نخورده، باشد. یا ممکن است با یک دورهم‌نشینی ساده باشد که با یک بازی با اعضای خانواده به اوج برسد. در واقع آن تفاوت است که به شب چله اصالت می‌دهد، نه مخارج و نه تجملات!
سنت زیبای دور هم بودن
آنا: این مسئله تجملات که اشاره کردید به نوعی آفت شب یلدا در سال‌های اخیر شده، این فضای تجملاتی و دورهمی‌های عجیب و غریب چطور به این رسم، پیوست شده؟
ضابطیان: به‌هرحال چه کسی است که بدش بیاید غذای بهتری بخورد، میوه بیشتر و رنگین‌تری داشته باشد؟ ولی این اصل ماجرای یلدا نیست. متأسفانه بعضی وقت‌ها به قدری درگیر این تجملات و خریدها می‌شویم که بیشتر از اینکه شب یلدا را دوست داشته باشیم، از آن بدمان می‌آید. بنابراین اگر بنا را بر این بگذاریم که برای خود و خانواده‌مان شبی متفاوت خلق کنیم، خیلی از مشکلات حل می‌شود. این شب متفاوت می‌تواند با خلاقیت هر خانواده‌ای شبی به‌یادماندنی شود.
آنا: از بین آداب و رسوم شب یلدا با تمام آن تفاوت‌هایی که وجود دارد، کدامیک برای خود شما جذاب‌تر است، چیزی که مثلاً از دوران کودکی در ذهن شما مانده باشد، مثل شعر خواندن، تفأل زدن و...؟
ضابطیان: مهم‌ترینش همین دور هم جمع شدن است که کنار همدیگر بنشینیم. وقتی که شما از کودکی، نوجوانی و جوانی و ... عبور می‌کنید و بعد حالا با خواهر و برادرها و اعضای بزرگ‌تر خانواده قرار است دور همدیگر جمع شوید، بیش از هر چیزی در این شب‌ها خاطره‌ها است که جلوه‌گر می‌شود. یاد کسانی که دیگر نیستند و این، شب یلدا را متفاوت می‌کند. این بخش از شب یلدا همیشه برای من جذاب‌تر بوده، وگرنه به‌هرحال در شب‌های دیگر هم آدمی کمابیش همان چیزهایی که در شب یلدا می‌خورد را مصرف می‌کند. در اصل این کنار هم بودن و اینکه بهانه‌ای پیدا می‌کنی تا از خاطره‌هایت بگویی برایم جذاب‌تر است.
بیشتر بخوانید:
شب‌نشینی با ویژه‌برنامه‌های تلویزیون در بلندترین شب سال
خالق «چای نعناع» از غذاهای رشت و «نوشابه زرد» می‌نویسد
نباید از رواج کریسمس و ولنتاین هم ناراحت شویم!" src="https://media.ana.press/d/2021/12/21/0/1022707.jpg">
یلدا یا کریسمس، مسئله این است...
آنا: چند سالی است که موجی مناسبت‌های خارجی در کشور ما به راه افتاده و رویدادهایی مثل ولنتاین و کریسمس مورد توجه قرار گرفته، اما این روزها ضد موجی در این رابطه در فضای مجازی و بین نخبه‌ها و فرهیخته‌های جامعه به وجود آمده که به جای این رویدادها، به مناسبت‌های ملی مثل یلدا بپردازیم. شما خودتان کدام شیوه و روش را توصیه می‌کنید؟
ضابطیان: من در مقامی نیستم که بخواهم بگویم چه کسی چه کار کند، یا برعکس. اگر هم بخواهم برای خودم انتخاب کنم، آداب و رسوم ایرانی خیلی مهم‌تر است ولی موضوع این است که با دستور نمی‌شود آدم‌ها را از جشن گرفتن و توجه کردن به یک موقعیت جدا کرد. وقتی که به او دستور بدهی که این کار را نکن! بدتر عمل می‌کند. مهم‌ترین راهش این است که ما ریشه‌ها و سنت‌های خودمان را تقویت کنیم؛ اتفاقی که نمی‌افتد! این روزها جدا از تلویزیون که بالاخره برنامه‌سازی می‌کند، یا مردمی که خودشان در کوچه و خیابان به استقبال شب یلدا می‌روند، مسئولان ما چه کار کرده‌اند که این مناسبت ملی را بیشتر به جهان بشناسانند؟ همان‌طور که جهان کریسمسش را می‌خواهد به ما بشناساند؟
آنا: و همین‌طور مناسبتی مثل ولنتاینی که تا ۱۰، ۱۵ سال پیش خیلی عمومیت نداشت و حالا به یک رسم ثابت بین جوان‌های ایرانی تبدیل شده.
ضابطیان: بله، آن هم به‌هرحال در این سال‌ها مخصوصاً با حضور رسانه‌های فارسی‌زبانی که آن سمت آب هستند و می‌توانند این سنت را به زبان فارسی ترجمه و برای مردم معرفی کنند خیلی مؤثر بوده و ما در مقابلش چیزی برای عرضه نداشتیم. وقتی که چیزی نداریم و تلاشی نمی‌کنیم برای عرضه آن چیزی هم که داریم، چطور می‌توانیم توقع داشته باشیم که آن‌ها تأثیر خودشان را نگذارند.
انتهای پیام/۴۱۷۳/پ
انتهای پیام/