چسب زیستی بر پایه صدف دریایی تولید می‌شود

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر نانوالیاف چند لایه‌ای طراحی و تولید کرده‌اند که متشکل از یک لایه چسب زیستی بر پایه صدف دریایی و لایه‌ای از کیتوسان اصلاح شده است. چسب زیستی مبتنی بر صدف دریایی برای بستن و التیام زخم به کار می‌رود و لایه متشکل از نانوالیاف کیتوسان اصلاح شده نیز مانع از چسبندگی بعد از عمل جراحی می‌شود. چسبندگی بافت‌های بدن پس از عمل جراحی چالشی بزرگ در عرصه بالینی به شمار می‌رود و معمولا در جراحی‌های شکم، زنان، زایمان، ارتوپدی، قلب، گوش، حلق و بینی و چشم رخ می‌دهد. تمرکز مطالعات جدید روی استفاده از مواد زیستی با توانایی ضدچسبندگی است که می‌تواند مانند یک محافظ مکانیکی محل آسیب‌دیده را از بافت‌ها یا ارگان‌های مجاور جدا کند. اندازه منافذ نانوالیاف قابل تنظیم است و به همین دلیل مانع از عبور سلول‌های فیبروبلاستی می‌شود، همچنین تخلخل این نانوالیاف بسیار بالاست و غشاهای سدکننده آن امکان بارگذاری دارو را فراهم می‌کنند که ویژگی مفیدی در فرایند درمان چسبندگی به شمار می‌رود. بدین ترتیب محققان کشور غشاهای نانوالیاف بر پایه کیتوسان اصلاح شده و «پلی کایرولاکتون» توسعه داده‌اند تا خاصیت سدهای ضدچسبندگی آن را بررسی کنند.

بخیه یکی از گزینه‌های اولیه برای بستن زخم‌ها و جلوگیری از خونریزی است با این حال حضور نخ‌های بخیه احتمال چسبندگی بافت‌ها به یکدیگر را نیز افزایش می‌دهد. به همین دلیل چسب‌های زیستی به عنوان روشی موثر برای بستن و هموستاز زخم در دهه‌های اخیر تبدیل شده‌ است. در این میان چسب‌های بافتی زیست تقلیدپذیر الهام گرفته از صدف دریایی به دلیل قابلیت چسبندگی و استحکام کافی در مقابل چسب‌های طبیعی مورد توجه محققان قرار گرفته است. محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر طراحی غشاهای نانوالیاف را به صورتی انجام داده‌اند که از یک سو خاصیت عدم چسبندگی به بافت‌های بدن را داشته و از سوی دیگر با کمک چسب زیستی حامل داروی ترمیم زخم، به بستن و التیام زخم ناشی از جراحی کمک کند.

انتهای پیام/۴۰۲۱