پایان دوران آمریکا خیلی زودتر از موعد فرا رسید/ نابودی هژمونی ایالات‌متحده به‌وسیله مشکلات داخلی

به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، فرانسیس فوکویاما نظریهپرداز و متخصص روابط بینالملل آمریکایی طی یادداشتی نوشت: به نظر میرسید که تصاویر وحشتناک افغانهای ناامید برای خروج از کابل پس از فروپاشی دولت موردحمایت غرب در ماه آگوست، نشاندهنده یک مقطع بزرگ در تاریخ جهان است، زیرا آمریکا از جهان رویگردان شده است. بااینحال در حقیقت، پایان دوران آمریکا خیلی زودتر از موعد رسیده بود. سرچشمههای قدیمی ضعف و افول آمریکا بیشتر داخلی است تا بینالمللی... اینکه [آمریکا] چقدر [در جهان تأثیرگذار خواهد بود به توانایی آن در حل مشکلات داخلی بستگی دارد تا سیاست خارجیاش. فوکویاما در تحلیل خود در وبگاه جهانِ پیشرو (The World Ahead) توضیح داد: دوره اوج هژمونی آمریکا کمتر از ۲۰ سال طول کشید، از فروپاشی دیوار برلین در سال ۱۹۸۹ تا بحران مالی ۲۰۰۷-۲۰۰۹. این کشور در بسیاری از حوزههای قدرت - نظامی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی - مسلط بود. اوج غرور آمریکا حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ بود، زمانی که امیدوار بود نهتنها عراق و افغانستان (که دو سال قبل به آن حمله کرد)، بلکه کل خاورمیانه را تغییر شکل دهد. آمریکا کارایی قدرت نظامی را برای ایجاد تغییرات عمیق سیاسی بیشازحد تصور میکرد، حتی اگر تأثیر مدل اقتصادی بازار آزاد خود را بر امور مالی جهانی دستکم میگرفت. این دهه با گرفتار شدن سربازانش در دو جنگ ضد شورش و بحران مالی که بر نابرابریهایی که جهانیسازی به رهبری آمریکا ایجاد کرده بود، به پایان رسید. وی مشکلات داخلی آمریکا را مانند موریانههایی که تخته زیرین هژمونی جهانی این کشور را از درون نابود کردند، توصیف نموده و اظهار داشت: میزان تکقطبی در این دوره از تاریخ نادر بوده است، و جهان از آن زمان با قدرت گرفتن چین، روسیه، هند، اروپا و سایر مراکز نسبت به آمریکا به حالت عادیتر از چندقطبی بازگشته است. تأثیر نهایی افغانستان بر ژئوپلیتیک احتمالاً اندک خواهد بود: آمریکا با خروج از ویتنام در سال ۱۹۷۵ از یک شکست تحقیرآمیز قبلی جان سالم به در برد، اما در کمتر از یک دهه سلطه خود را دوباره به دست آورد. چالش بسیار بزرگتر برای جایگاه جهانی آمریکا، چالش داخلی است. این تحلیلگر آیندهنگر آمریکایی ادامه داد: جامعه آمریکا عمیقاً دوقطبی شده است، و دستیابی به اجماع در مورد هر چیزی را مشکل یافته است. این دوقطبی شدن بر سر مسائل مربوط به سیاستهای مرسوم مانند مالیات و سقطجنین آغاز شد، اما از آن زمان به یک مبارزه تلخ بر سر هویت فرهنگی تبدیلشده است. بهطورمعمول یک تهدید خارجی بزرگ مانند یک بیماری همهگیر جهانی باید فرصتی برای شهروندان باشد تا حول یک واکنش مشترک جمع شوند. اما بحران کووید ۱۹ با فاصلهگذاری اجتماعی، پوشیدن ماسک و واکسیناسیون نه بهعنوان اقدامات بهداشت عمومی، بلکه بهعنوان نشانههای سیاسی، بیشتر به تعمیق شکافهای آمریکا کمک کرد. این درگیریها به همه جنبههای زندگی، از ورزش گرفته تا برندها گسترشیافته است. از محصولات مصرفی که آمریکاییهای قرمز و آبی (اشاره به جمهوریخواهان و دموکراتها) خریداری میکنند. فوکویاما با وابسته دانستن نفوذ آمریکا در خارج به توانایی آن در رفع مشکلات داخلی، تحلیل کرد: قطبی شدن، مستقیماً بر سیاست خارجی تأثیر گذاشته است. در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما، جمهوری خواهان موضعی جنگطلبانه اتخاذ کردند و دموکراتها را به دلیل آغاز مجدد [روابط با] روسیه و ادعای سادهلوحی در مورد ولادیمیر پوتین سرزنش کردند. دونالد ترامپ با در آغوش گرفتن آقای پوتین جدول را برگرداند و امروز تقریباً نیمی از جمهوریخواهان معتقدند که دموکراتها تهدیدی بزرگتر از روسیه برای سبک زندگی آمریکایی هستند. وی با پرداختن به موضوع چین، ادامه داد: در مورد چین اجماع آشکارتری وجود دارد: هم جمهوریخواهان و هم دموکراتها موافق هستند که این [کشور] تهدیدی برای ارزشهای دموکراتیک است. اما این امر فقط آمریکا را تا اینجا پیش میبرد. اگر تایوان موردحمله مستقیم چین قرار گیرد، آزمونی بسیار بزرگتر از افغانستان برای سیاست خارجی آمریکا خواهد بود. آیا ایالاتمتحده حاضر است پسران و دختران خود را برای استقلال آن جزیره قربانی کند؟ یا در واقع، اگر روسیه به اوکراین حمله کند، خطر درگیری نظامی با روسیه وجود دارد؟ اینها سؤالات جدی و بدون پاسخ آسان هستند، اما یک بحث مستدل در مورد منافع ملی آمریکا احتمالاً عمدتاً از طریق دریچه چگونگی تأثیر آن بر مبارزات حزبی انجام میشود. این استاد دانشگاه آمریکایی، بزرگترین شکست سیاستی دولت جو بایدن در سال اول ریاستجمهوریاش را ناتوانی آن در برنامهریزی مناسب برای جلوگیری از فروپاشی سریع افغانستان دانسته و توضیح داد: بایدن گفت که خروج [از افغانستان] برای تمرکز بر رویارویی با چالشهای بزرگتر یعنی روسیه و چین ضروری است. امیدوارم او در این مورد جدی باشد. اوباما هرگز در ایجاد یک محور برای آسیا موفق نبود، زیرا آمریکا همچنان بر [سیاست] ضد شورش در خاورمیانه متمرکز بود. در سال ۲۰۲۲، دولت باید هم منابع و هم توجه سیاستگذاران را برای بازدارندگی رقبای ژئوپلیتیکی و تعامل با متحدان خود احیا کند. فوکویاما در پایان نوشت: آمریکا احتمالاً موقعیت هژمونیک قبلی خود را بازنمییابد و همچنین نباید آرزوی آن را داشته باشد. آنچه میتواند به آن امیدوار باشد حفظ نظم جهانی حامی ارزشهای دموکراتیک با کشورهای همفکر است. اینکه بتواند این کار را انجام دهد به بازیابی حس هویت و هدف ملی در خانه بستگی دارد. پیشازاین نیز شی جین پینگ رئیسجمهور چین با انتقاد از کشورهای غربی برای ایجاد موانع در مسیر پیشرفت کشورهای دیگر، گفته بود جهانیان خواستار عدالت هستند، نه هژمونی و سلطه قدرت. وی در اظهاراتی کنایهوار خطاب به آمریکا، تصریح کرد: جهان خواستار عدالت است، نه هژمونی. یک کشور بزرگ، باید از طریق نشان دادن مسئولیتپذیری بیشتر از خود، یک کشور بزرگ به نظر بیاید [نه سلطه بر دیگران]. وانگ یی وزیر خارجه چین نیز گفته است: چین نمیپذیرد که کشوری در جهان وجود داشته باشد که خود را برتر از سایرین قرار دهد و در مورد امور جهانی حرف آخر را بزند. اگر ایالاتمتحده به رویارویی ادامه دهد، چین بدون هیچ ترس و وحشتی مسیر خود را پیش خواهد گرفت. انتهای پیام/۴۱۰۶/

صفحه نخست

آناتک

آنامدیا

دانشگاه

علم

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

همدان

هرمزگان

یزد

پخش زنده

پایان دوران آمریکا خیلی زودتر از موعد فرا رسید/ نابودی هژمونی ایالات‌متحده به‌وسیله مشکلات داخلی

تغییر معادلات ژئواستراتژیک به سود ایران، روسیه و چین/ اولین‌بار است که اروپا دیکته دیگران را در مذاکرات وین می‌نویسد