کاوشگر جونو رکورد بیشترین مسافت طی‌شده فضاپیمای خورشیدی را زد
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از GizMag، ممکن است کاوشگر جونو هنوز 6 ماه تا رسیدن به سیاره مشتری فاصله داشته باشد اما همین حالا هم راهش را به کتاب رکوردهای گینس باز کرده است. این کاوشگر بدون سرنشین فضاهای عمیق ناسا، روز چهارشنبه سیزدهم ژانویه ساعت 2 بعد از ظهر در فاصله 793 میلیون کیلومتری از خورشید قرار گرفت که دورترین فاصله‌ای است که یک فضاپیمای خورشیدی ساخت دست بشر تاکنون در آن قرار گرفته است.
جونو نهمین کاوشگر اعماق فضای ناساست که از فضای بیرونی منظومه شمسی دیدن می‌کند و اولین کاوشگر فضایی است که برای تامین نیروی مورد نیازش به جای ژنراتورهای هسته‌ای متکی به پنل‌های خورشیدی است.
این کاوشگر 5 اوت 2011 از ایستگاه کیپ کاناورال نیروی هوایی به فضا پرتاب شد. جونو تقریبا پنج سال است که در حال سفر کردن به سر میبرد. این سیاحت فضایی شامل پرواز در ارتفاع کم این فضاپیما در کنار سیاره مشتری به عنوان مانوری از طرف زمین می‌شود.
این کاوشگر در تاریخ 4 ژوئیه سال جاری به سیاره مشتری یا ژوپیتر خواهد رسید. جونو در اولین سال رسیدن خود، 33 بار به دور سیاره عظیم خواهد چرخید که هر دو هفته مسافتی بالغ بر 500 کیلومتر خواهد شد. هدف اصلی این کاوشگر بررسی پوشش ابری اطراف مشتری است.
کاوشگر جونو هرچه به مقصد نهایی خود، مشتری، نزدیک‌تر می‌شود از خورشید دورتر شده که در نتیجه از شدت پرتوهای خورشید نیز کاسته می‌شود. فاصله مشتری تا خورشید پنج برابر زمین تا خورشید است و نور خورشید در این فاصله 25 برابر تضعیف می‌شود. با توجه به این حقیقت که تنها سوخت این کاوشگر نور خورشید است، سوال اینجاست که آیا این فضاپیما قادر به ادامه ماموریت خود است؟
براساس اعلانات ناسا، جونو هنوز هم قادر به استفاده از پنل‌های خورشیدی خود، حتی با وجود قرار گرفتن در فاصله 832 کیلومتری از خورشید، در طی ماموریت 16 ماهه خود خواهد بود.
این امر به این دلیل امکان‌پذیر است که صفحه‌های خورشیدی 9 متری این کاوشگر دارای 18698 سلول خورشیدی مجزا همراه با طرحی از سیلیکون پیشرفته و آرسنید گالیوم است که نیرویی برابر با 500 وات را برای این فضاپیمای چهار تنی فراهم می‌کند. این کار به کمک مدار محوری و برنامه مسیر سفر این فضاپیما صورت خواهد گرفت که صفحه‌های خورشیدی را برای جذب نور خورشید دور از سایه سیاره مشتری نگه می‌دارند.
جونو که ساخت کمپانی لاکهید-مارتین «Lockheed-Martin» است با استفاده از نشانگر، طیف‌سنج، پلاسما، آشکارساز ذرات پرانرژی، مغناطیس‌سنج و ابزار گرانشی به مطالعه درونی مشتری می‌پردازد. هدف از این ماموریت اندازه‌گیری میزان آب و آمونیاک موجود در ژرف اتمسفر است تا مشخص شود که این سیاره دارای هسته جامد است یا خیر. همچنین از این طریق سرنخ‌هایی درباره ساختار و منشا مشتری نیز جمع آوری می‌شود.
اسکات بولتون، محقق اصلی در موسسه تحقیقاتی جنوب غربی واقع در سن آنتونیو، در این‌باره می‌گوید: «هدف جونو درباره پیش بردن تکنولوژی به سمتی و سویی است که بشر اطلاعات بیشتری درباره منشاء خود کسب کند. ما از همه تکنولوژی‌ها و روش‌های شناخته‌شده برای مشاهده و درک ابرهای مشتری استفاده کردیم تا رازهایی را که این سیاره عظیم درباره تاریخ اولیه منظومه شمسی ما در خود پنهان کرده است فاش کنیم. این کار به نظر درست می‌رسد چرا که خورشید هم در حال کمک به ماست تا بیشتر درباره منشا مشتری و همچنین سیارات دیگری که در حال گردش به دورش هستند، یاد بگیریم».
رکورد قبلی بیشترین مسافت طی شده توسط یک فضاپیمای خورشید متعلق به روزتای آژانس فضایی اروپا بود. روزتا در اکتبر سال 2012، وقتی که در حال مانور برای رسیدن به ستاره دنباله دار 67 پی/چوریوموف-گراسیمنکو (یک دنباله‌دار با یک جریان تناوب مداری از 6/45 سال و یک دوره چرخش حدود 12/7 ساعت است) یا به اختصار چوری بود در فاصله 792 میلیون کیلومتری از خورشید قرار گرفت. این کاوشگر در بیشتر زمانی که در منطقه کمربند سیارک‌ها قرار داشت برای حفظ نیروی خود در حالت استراحت و فعالیت کم به سر میبرد.
کمربند سیارک‌ها به منطقه‌ای در منظومه خورشیدی گفته می‌شود که حدودا در میان مدارهای مریخ و مشتری واقع شده‌است. در این منطقه تعداد بسیار زیادی اجرام فضایی با شکل‌های نامنظم قرار گرفته‌اند که سیارک نامیده می‌شوند. در حدود نیمی از جرم کمربند سیارک‌ها را چهار سیارک بزرگ تشکیل می‌دهند که سرس، ۴ وستا، پالاس، و هایجیا نام دارند.
مترجم: هانا حیدری
انتهای پیام/