آمریکا برای تأمین منافع خود نزدیک‌ترین متحدانش را هم رها می‌کند
به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، در چند هفته اخیر شاهد بودیم که چگونه مقامات نظامی ایالات‌متحده به دستور جو بایدن، رئیس‌جمهور و فرمانده نیروهای مسلح آمریکا به‌یک‌باره دست به خروج شتاب‌زده از افغانستان زدند و این‌گونه شد که کاخ سفید بدون ادامه مذاکرات صلح با طالبان یا حمایت از دولت کابل برای تسریع روند مذاکرات بیناافغانی همه افراد و جریان‌های حامی غرب در کابل را به حال خود رها کرد و از معرکه گریخت. در خلال کمتر از سه هفته ولایات افغانستان یکی پس از دیگری به دست نیروهای طالبان فتح شدند و درنهایت روز یک‌شنبه محمد اشرف غنی، رئیس‌جمهور به خارج از کشور گریخت تا طالبان وارد کابل شوند و بر پایتخت تسلط یابند.
و اما آمریکا به در اشغال داشتن فرودگاه بین‌المللی کابل بسنده کرد تا شهروندان خود و دیگر کشورهای غربی و نیز تعدادی از افغان‌هایی را که در خدمت نهادهای آمریکایی بودند، به خارج منتقل کند. این تمام کاری بود که آمریکا برای رژیمی که ۲۰ سال به واشنگتن وفادار بود انجام داد.
تاریخ معاصر پر از خیانت‌ورزی آمریکا به متحدان بزرگ و کوچک
جو بایدن بدون اینکه ذره‌ای احساس شرم کند این هفته تأکید کرد که از خارج کردن نیروهای آمریکایی از افغانستان پشیمان نیست، زیرا به نظر می‌رسید طالبان قصد دارند کل کشور را تحت کنترل خود درآورند. این موضوع به این معنی است که بایدن و همکاران وی در پنتاگون حدس زده بودند که طالبان برای تسلط بر همه کشور مصمم است اما به دلیل ماهیت خائنانه خود و حتی ترس از درگیر شدن در یک جنگ سخت از افغانستان فرار کردند.
این عملکرد آمریکا در افغانستان درس واضحی برای همه کسانی در بردارد که به‌عنوان در ظاهر هم‌پیمان و درواقع نوکر برای آمریکا عمل می‌کنند که «خطر خیانت ایالات‌متحده همیشه وجود دارد».
هنری کیسینجر سیاستمدار ارشد آمریکایی می‌گوید: آمریکا متحدان دائمی ندارد، بلکه فقط منافع دارد
شاهد بودیم که رژیم دست‌نشانده در کابل که مورد حمایت ایالات‌متحده بود، نزدیک به دو دهه از همه سیاست‌های واشنگتن پیروی کرد و نوکر دست‌به‌سینه مقامات کاخ سفید و پنتاگون بود اما پس از ۲۰ سال جنگ بیهوده و به جا ماندن هزاران کشته و معلول و تریلیون‌ها دلار هزینه، عمو سام تصمیم گرفت وسایل خود را جمع کند و از افغانستان فرار کند تا مقامات غربگرای کابل را با بدبختی که در انتظارشان بود تنها بگذارد.
درحالی‌که طالبان مرکز ولایات را یکی پس از دیگری تصرف می‌کردند، سازمان اطلاعاتی مرکزی ایالات‌متحده (سیا) هشدار می‌داد که رژیم کابل ممکن است ظرف یک ماه سقوط کند. بایدن در یک نمایش ساختگی چند روز قبل از فتح کابل به دست طالبان به افغان‌ها گفت که باید به جنگ خود علیه طالبان ادامه دهند.
۲۰ سال پیش که آمریکا و متحدانش در ناتو به افغانستان حمله کردند، واشنگتن آن‌چنان شعارهای فریبنده‌ای سر می‌داد انگار که در یک دوره چندساله افغانستان به بهشت برین بدل خواهد شد؛ اما واشنگتن نتوانست هیچ‌کدام از وعده‌های خود را عملی کند و درنهایت همه آن‌ها را فراموش کرد.
بیشتر بخوانید:
سخنگوی نجبا: شرایط امروز افغانستان درس عبرتی برای متحدان آمریکاست
اولویت آمریکا خروج شهروندان غربی از کابل است
چه اتفاقی برای شعار آمریکا در مورد ملت‌سازی، مبارزه با تروریسم، دفاع از دموکراسی، و حمایت از حقوق زنان افتاد؟
ماجرای ناخوشایندی که در برای حکومت غربگرای افغانستان اتفاق افتاد در طول تاریخ معاصر چندین بار برای رژیم‌های وابسته به واشنگتن رخ‌داده است. همان‌طور که هنری کیسینجر سیاستمدار ارشد آمریکایی روزی اشاره کرد: آمریکا متحدان دائمی ندارد، بلکه فقط منافع دارد. یعنی اینکه آمریکا برای تأمین منافع خود نزدیک‌ترین هم‌پیمانان خود را نیز به‌راحتی زیر پا می‌گذارد.
یک نمونه تاریخی از خیانت واشنگتن به رژیم‌های وابسته به حدود ۴۶ سال پیش باز می‌گردد. در ۱۹۷۵ میلادی، سقوط سایگون باعث شد ایالات‌متحده که از یک رژیم فاسد دست‌نشانده در ویتنام جنوبی حمایت کرده بود، دست به فراری مشابه فرار از افغانستان بزند.
نمونه دیگر خیانت واشنگتن، انداختن شبه‌نظامیان کُرد به دام ترکیه در زمان حمله ارتش ترکیه به شمال سوریه در دوران ریاست جمهوری ترامپ رئیس‌جمهور سابق آمریکا است. بنابراین هرکسی که حمایت آمریکا را می‌پذیرد، باید بداند که یک موضوع در این قرارداد همکاری با آمریکا وجود دارد که باید حتماً رعایت شود: «عمو سام مجاز است به انتخاب خود و برای تأمین منافع خود هر زمان که تشخیص داد زیر قرارداد بزند.»
می‌توان با جدیت گفت که از زمان سقوط سایگون در ۱۹۷۵ تابه‌حال افغانستان بارزترین سند خیانت آمریکا به رژیم‌های وابسته به واشنگتن است.
آمریکا در سیاست خارجی و حمایت نظامی از کشورهای متحد به هیچ اصلی پایبند نیست و به‌محض اینکه منافع واشنگتن و درنهایت وال‌استریت به خطر بیفتد نه هم‌پیمانی می‌شناسد نه همراه و متحدی
به‌هرحال این یک داستان هشداردهنده برای دیگران نیز هست که به طرز باورنکردنی خود را از این قاعده مستثنا می‌دانند و هنوز واگن خود به قطار اتحاد با ایالات‌متحده که ره به‌سوی ناکجاآباد دارد، چسبانده‌اند.
بار مالی هزینه‌های اشغال دیگر کشورها بر دوش مالیات‌دهندگان آمریکایی
نمونه دیگر، حمایت آمریکا از رژیم غربگرای اوکراین است. حاکمان کی‌اف قرن‌ها تاریخ مشترک با روسیه را قربانی جلب حمایت واشنگتن کرده‌اند. جنگ داخلی هفت‌ساله که با دو میلیارد دلار از کمک‌های نظامی آمریکا حمایت‌شده است، صلح و رفاه اوکراین را از بین برده و روابط همسایگی با روسیه را نیز خدشه‌دار کرده است. می‌توان مطمئن بود به‌محض اینکه واشنگتن متوجه شود که استفاده از اوکراین به‌عنوان پیاده‌نظام علیه روسیه بیهوده شده است، دولت وابسته اوکراین را دور خواهد انداخت.
نمونه بالقوه دیگر از خیانت آمریکا موضوع تایوان است. آمریکا به تایوان تسلیحات پیشرفته می‌فروشد و خود را متعهد به دفاع از این جزیره می‌داند. در مقابل پکن هشدار داده است که فروش تسلیحات واشنگتن باعث تحریک جناح‌های جدایی‌طلب در این جزیره می‌شود. چین حق حمله نظامی به تایوان و بازپس‌گیری کنترل آن را باقدرت اعلام کرده است. چنین اقدامی می‌تواند باعث ایجاد جنگ بین ایالات‌متحده و چین شود زیرا واشنگتن بارها وعده داده است که از تایوان دفاع خواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
برگزاری نشست گروه ۷ در خصوص تحولات افغانستان
افغانستان نقطه سیاه در کارنامه بایدن
اما همان‌طور که تجربه افغانستان به ما یادآوری می‌کند، این احتمال بسیار قوی وجود دارد که واشنگتن تایوانی‌ها را در تقابل نظامی با سرزمین اصلی چین به حال خود واگذارد.
نمونه افغانستان نشان داد که آمریکا در سیاست خارجی و حمایت نظامی از کشورهای متحد به هیچ اصلی پایبند نیست و به‌محض اینکه منافع واشنگتن و درنهایت وال‌استریت به خطر بیفتد نه هم‌پیمانی می‌شناسد نه همراه و متحدی.
خوشبختانه افکار عمومی در داخل آمریکا نسبت به دهه‌های قبل بیدارتر شده است و به اقدامات خودخواهانه و خائنانه این کشور در دیگر نقاط جهان واکنش نشان می‌دهد.
به‌عنوان نمونه، طبق یک نظرسنجی جدید از سوی رویترز و ایسوس، محبوبیت جو بایدن در آمریکا به دلیل سقوط دولت افغانستان، به پایین‌ترین سطح خود از زمان آغاز به کار او رسیده است. محبوبیت بایدن در روز جمعه ۵۳ درصد ارزیابی شده بود، اما پس از تسلط طالبان بر افغانستان میزان محبوبیت او به ۴۶ درصد رسید.
انتهای پیام/۴۱۵۵/پ
انتهای پیام/