نباید انتظار کسب مدال در المپیک از دوچرخه‌سواری داشته باشیم/ دغدغه اصلی‌ام تنها بودن در توکیو است
به گزارش خبرنگار گروه ورزش آنا، سعید صفرزاده ملی‌پوش المپیکی دوچرخه‌سواری شب گذشته عازم توکیو شد. تنها نماینده کشورمان در رشته دوچرخه‌سواری قرار است با حریفان خود در این میدان رودررو شود. دوچرخه‌سواری ایران دوران پرفراز و نشیبی را سپری کرده است. در المپیک ریو سه نماینده دوچرخه‌سواری ایران حضور داشتند و انتظار می‌رفت که در المپیک توکیو با توجه به تعویق یکساله به دلیل شیوع ویروس کرونا تعداد نفرات نسبت به دوره قبل افزایش پیدا کند اما این اتفاق نیفتاد. در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار آنا با ملی‌پوش المپیکی کشورمان به شرح زیر است:
به بازی‌های المپیک نزدیک شدیم. تمرینات برای رسیدن به این آوردگاه چطور گذشت؟
تمرینات خوبی داشتم. در پنج اردوی سنگین و پرفشار برای حضور در المپیک شرکت کرده بودم. اردوی اول کارهای بدنسازی بود و در اردوی دوم روی دوچرخه‌سواری کار کردیم تا به مرحله آمادگی برسیم. مرحله به مرحله جلو آمدم. البته در اردوی سوم متأسفانه مبتلا به ویروس کرونا و کمی از شرایط آمادگی دور شدم. در اردوی آخر که به نوعی انتخابی هم محسوب می‌شد توانستم به عنوان نفر اول برای المپیک انتخاب شوم.
بعد از اینکه به‌عنوان ملی‌پوش المپیکی انتخاب شدید تمرینات به چه صورت بود؟
پس از اینکه به عنوان ملی‌پوش المپیکی انتخاب شدم، در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کردم. اگرچه مسیر این رقابت‌ها باب میل من نبود اما توانستم مقام اول را کسب کنم. پس از آن برای آمادگی بیشتر در مسابقات ترکیه شرکت کردم که چهار مسابقه تدارکاتی در این رقابت پشت سر گذاشتم که به لحاظ آمادگی برای حضور در المپیک کمک خیلی خوبی به من کرد.
دوچرخه جدید را چه زمانی تحویل گرفتید و به آن عادت کردید؟
دوچرخه‌ام را در مسابقات ترکیه تحویل گرفتم. اگر این دوچرخه یک هفته زودتر به دستم می‌رسید در مسابقات ترکیه عنوان اولی یا دومی را کسب می‌کردم اما به خاطر اینکه دوچرخه جدید بود و به آن عادت نداشتم، در آن مسابقه چهارم شدم. الان هم در حال تمرین با همین دوچرخه هستم تا بتوانم برای حضور در میدان المپیک به آن عادت کنم و نتیجه قابل قبولی به دست آورم. البته این دوچرخه آخرین مدل نیست و با دوچرخه‌های روز دنیا کمی فاصله دارد اما خوشبختانه به دستم رسید تا بتوانم در میدان المپیک با یک دوچرخه خوب رکاب بزنم.
حضور تک نماینده در المپیک سخت نیست؟!
دغدغه اصلی من تنها بودن در میدان المپیک است. در دوره گذشته سه ورزشکار در این مسابقات شرکت کردند. حضور یک هم‌تیمی قوت قلب برای دیگر رکابزنان است اما متأسفانه در این دوره من این شرایط را ندارم و باید به تنهایی در میدان المپیک حضور پیدا کنم. پراش به عنوان سرمربی تیم داخل ماشین من را کوچ می‌کند، با این حال تمام تلاشم را به کار می‌گیرم تا نتیجه قابل قبولی کسب کنم.
از دوچرخه‌سواری باید در المپیک انتظار چه نتیجه‌ای داشته باشیم؟
به نظرم انتظار کسب مدال در المپیک نه تنها برای ایران بلکه برای آسیا توقع غیرمعقولی است. من تلاش می‌کنم که نتیجه خوبی کسب کنم و به آن چیزی که در ذهنم است برسم اما واقعاً کسب مدال در این میدان سخت انتظاری دور از واقعیت است. هدف من این است که بین 50 تا 60 نفر اول بتوانم از خط پایان عبور کنم. امیدوارم که با شرایطی که پیش از مسابقات داشتم بتوانم به این هدفم برسم.
انتهای پیام/4057/
انتهای پیام/