سیستم‌های رأی‌گیری الکترونیکی در دنیا/ هندی‌ها چطور در سرنوشت کشورشان شریک می‌شوند؟

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، شاید تصور کنید سیستم‌های انتخابات الکترونیکی پدیده‌ای نوظهور است اما جالب است که بدانید سیستم‌های رأی‌گیری الکترونیکی از دهه شصت میلادی با ظهور سیستم‌های کارت پانچ مورد استفاده قرار گرفتند. اولین کاربرد گسترده این سیستم‌ها در ایالات متحده آمریکا بود که هفت ایالت این کشور برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۶۴ به این روش روی آوردند.

سیستم‌های رأی‌گیری با اسکن نوری به کامپیوتر این امکان را می‌داد که نشان رأی‌دهنده را در برگه رأی بشمارند. هم اکنون دستگاه‌های رأی‌گیری DRE که آرا را در یک ماشین جمع‌آوری و جدول‌بندی می‌کنند در انتخابات کشورهایی همچون برزیل، هند و همچنین در مقیاس وسیع در ونزوئلا و ایالات متحده مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این سیستم‌ها در کشوری همچون هلند نیز در مقیاس وسیعی مورد استفاده قرار گرفته اما پس از نگرانی‌های عمومی در مورد ابهاماتِ آن از رده خارج شده است. استفاده از دستگاه‌های رأی‌گیری DRE در برزیل خطا را کاهش داده و فرآیند شمارش را تسهیل کرده و این امر موجب افزایش حق رأی افراد عمدتاً کم‌سواد در روند انتخابات شده است. چنین صرفه‌جویی در وقت و هزینه و نیروی انسانی موجب می‌شود دولت‌ها بتوانند این منابع وسیع را به سمت‌وسوی دیگری سوق دهند.

سیستم رأی‌گیری الکترونیکی مبتنی بر کاغذ

تا پیش از پیشرفت‌های کامپیوتری همه چیز در انتخابات به صورت دستی انجام می‌شد. با ظهور ماشین‌های الکترونیکی، سیستم‌هایی به وجود آمد که هر چند کارت‌ها یا ورق‌ها به صورت دستی نوشته و مشخص می‌شدند اما به صورت الکترونیکی مورد شمارش قرار می‌گرفتند. این سیستم‌ها شامل رأی‌گیری با کارت پانچ، مارکسنس(marksense) و سپس سیستم‌های رأی‌گیری دیجیتالی که با قلم نوری انجام می‌گرفت هستند.

این سیستم‌ها می‌توانند شامل دستگاه نشانگر رأی‌گیری الکترونیکی باشند که به رأی‌دهندگان اجازه می‌دهد انتخاب خود را با استفاده از یک ورودی الکترونیکی معمولاً با یک سیستم صفحه لمسی شبیه به DRE انجام دهند. سیستم‌هایی از جمله دستگاه نشانگر رأی‌گیری الکترونیکی می‌توانند اشکال مختلف فناوری کمکی را در خود داشته باشند. در سال ۲۰۰۴، کنسرسیوم رأی‌گیری آزاد از پروژه‌ای با نام Dechert Design رونمایی کرد که در آن سیستم استاندارد منبع باز با بارکد روی هر برگه رأی مورد پذیرش قرار گرفت.

سیستم رأی‌گیری الکترونیکی ثبت مستقیم (DRE)

در دستگاه رأی‌گیری الکترونیکی ثبت مستقیم(DRE)، آرا با استفاده از صفحه رأی‌دهنده‌ای که دارای اجزای مکانیکی یا الکترواپتیکی است ثبت می‌شود و صرفاً توسط رأی‌دهنده فعال می‌شود(به طور معمول از طریق دکمه یا صفحه لمسی). داده‌ها سپس از طریق نرم‌افزار کامپیوتری پردازش می‌شوند و داده‌های رأی‌گیری و تصاویر برگه‌های انتخاباتی در اجزای حافظه به ثبت می‌رسد.

پس از انتخابات، جدولی از داده‌های ثبت‌شده انتخابات در یک ابزار قابل جابه‌جایی و همچنین به صورت نسخه چاپی تولید می‌شود. برخی از DRE ها دارای وسیله‌ای برای انتقال آرا به صورت منفرد یا کلی به یک مکان مرکزی هستند تا در آنجا آرا تلفیق شود و گزارشی از نتایج حوزه‌های مرکزی فراهم آید. سیستم‌های مزبور از روش شمارش محلی(در هر حوزه اخذ رأی) استفاده می‌کنند که طی آرا در محل رأی‌گیری جدول‌بندی می‌شود و نتایج پس از پایان رأی‌گیری به چاپ می‌رسد.

سال ۲۰۰۲ در ایالات متحده، قانون رأی‌گیری دولت این کشور را موظف کرد که در هر محل رأی‌گیری یک سیستم قابل دسترسی برای افراد معلول ارائه کند. در نهایت بیشتر حوزه‌های قضایی تصمیم گرفتند به جای ساخت یک دستگاه جدید این کار را با استفاده از دستگاه‌های رأی‌گیری DRE معمول انجام دهند و بدین منظور برخی دستگاه‌های DRE به طور کامل تغییر کاربری داده شدند. محبوبیت این سیستم‌ها موجب شد در سال ۲۰۰۴، ۹/۲۸ درصد از رأی‌دهندگان ایالات متحده از نوعی سیستم رأی‌گیری الکترونیکی ثبت مستقیم استفاده کنند. این مسئله از این جهت دارای اهمیت است که DRE در آن کشور فناوری تازه‌ای به شمار نمی‌رفت و در سال ۱۹۹۶ رقم مشارکت تنها ۷/۷ درصد بود.

سیستم DRE در هندوستان

هند در سال ۲۰۰۴ سیستم رأی‌گیری الکترونیکی (EVM) را برای انتخابات پارلمان خود تصویب کرد و ۳۸۰ میلیون رأی‌دهنده با استفاده از بیش از یک میلیون دستگاه DRE رأی خود را ثبت کردند. چنانچه در گزارش مرتبط با تعریف رأی‌گیری الکترونیکی مطرح شد به طورمعمول دولت‌ها نسبت به واردات این دستگاه‌ها ظنین هستند. از سوی دیگر بسیاری از کشورها به فناوری یا سرمایه لازم برای ساخت دستگاه‌هایی با تعداد زیاد دست نیافته‌اند. بدین منظور دستگاه‌های DRE مورد استفاده در هندوستان توسط وزارت دفاع این کشور در دو نسخه توسعه یافته است. هر یک از این سیستم‌ها از دو باتری ۷.۵ وُلت استفاده می‌کنند.

دستگاه‌های اول در حوزه‌های انتخاباتی مورد استفاده قرار می‌گیرند(و توسط رأی‌دهندگان استفاده می‌شوند)، دستگاه‌های دوم به نام واحد کنترل(control unit) توسط مأموران و کادر مدیریت حوزه انتخابیه استفاده و اداره می‌شوند. دستگاه‌های مزبور در هر حوزه انتخاباتی توسط یک کابل پنج متری به هم متصل می‌شوند.

دستگاه‌های رأی‌دهندگان برای هر نامزد دارای یک دکمه آبی است. اطلاعات مرتبط با دستگاه‌های مورد استفاده در هندوستان نشان می‌دهد که هر دستگاه می‌تواند شانزده کاندیدا را در خود جای دهد. بنابراین اگر تعداد نامزدها از این میزان بیشتر است(مثلاً فرض کنید انتخابات شورای شهر در تهران) می‌توان چند دستگاه را سمت رأی‌دهندگان را به صورت زنجیره‌ای به هم شبکه کرد(حداکثر چهار واحد را می‌توان زنجیره‌ای کرد تا ۶۴ نامزد را در خود جای دهد).

دستگاه کنترل که توسط کاربران انتخابات مورد استفاده قرار می‌گیرد دارای سه دکمه است؛ دکمه اول برای انتشار یک رأی واحد، دکمه دوم برای دیدن تعداد کل آرا و دکمه سوم برای خاتمه دادن به روند انتخابات. به طور معمول دکمه خاتمه انتخابات پلمب ‌شده است و برای فشردن دکمه باید فک پلمب انجام داد. به عبارت دیگر نمی‌توان آن را فشار داد مگر اینکه قبلاً فک پلمب شده باشد. طبیعتاً این سیستم‌ها هم مشکلات مرتبط با خود را دارند. در انتخابات اخیر هندوستان، ‌ هنگامی که یک دستگاه رأی‌دهی از کار افتاد و در مجمع دهلی بحث و جدال ایجاد شد و اعتبار چنین سیستمی زیر سؤال برده شد.

انتهای پیام/۴۱۶۰/پ