یک تعریف ساده از انتخابات الکترونیک/ نگاه بدبینانه به تلفیق فناوری در سیستم رأی‌گیری

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، رأی‌گیری یا انتخابات الکترونیکی(E-voting) نوعی رأی‌گیری است که در آن از ابزارهای الکترونیکی برای کمک به تسهیل شمارش یا مراقبت از آرا استفاده می‌شود. این سیستم نوین انتخاباتی، یکی از روش‌های رایج در دولت‌ الکترونیکی است.

بسته به نحوه اجرأی سیاست‌های رأی‌گیری الکترونیکی ممکن است از دستگاه‌های رأی‌گیری الکترونیکی مستقل(EVM ) یا کامپیوترهای‌های متصل به اینترنت استفاده شود. چنین پروژه‌ای به طور معمول طیف وسیعی از خدمات اینترنتی را شامل می‌شود، از انتقال کلی جدول نتایج تا رأی‌گیری آنلاین به طور کامل از طریق دستگاه‌های خانگی.

هنوز تعریف دقیقی که نوع خدمات انتخابات الکترونیکی را مشخص کند در مورد چنین سرویسی ارائه نشده است و به همین علت، درجه اتوماسیون ممکن است محدود به علامت‌گذاری یک برگه رأی باشد یا ممکن است یک سیستم جامع ورودی و ضبط آرا، رمزگذاری داده‌ها و انتقال به سرورها و تلفیق و جدول‌بندی نتایج انتخابات را دربرگیرد.

همچنین سیستم رأی‌گیری الکترونیکی باید با مجموعه‌ای از استانداردهای تعیین‌شده توسط نهادهای نظارتی تطبیق داشته باشد. همچنین از چنین سیستمی انتظار می‌رود بتواند به طور قطعی مسائلی همچون امنیت، دقت، یکپارچگی، سرعت، حریم خصوصی، قابلیت کنترل، قابلیت دسترسی، مقرون به صرفه بودن، مقیاس‌پذیری و پایداری زیست‌محیطی را برآورده کند.

انواع انتخابات الکترونیک

فناوری رأی‌گیری الکترونیکی می‌تواند شامل کارت‌های پانچ، سیستم‌های رأی‌گیری با اسکن نوری، کیوسک‌های مخصوص رأی‌گیری(که شامل سیستم‌های رأی‌گیری الکترونیکی ضبط مستقیم خودکار یا DRE می‌شوند) باشد. همچنین می‌توانند شامل انتقال آرا از طریق تلفن، شبکه‌های خصوصی یا اینترنت باشند.

به طور کلی، دو نوع اصلی رأی‌گیری الکترونیکی وجود دارد:

۱) رأی‌گیری الکترونیکی از نوعی که در آن نمایندگان مقامات انتخاباتی دولتی یا مستقل (به عنوان مثال دستگاه‌های رأی‌گیری الکترونیکی مستقر در مراکز رأی‌گیری) بر پروسه نظارت فیزیکی دارند.

۲) رأی‌گیری الکترونیکی از راه دور از طریق اینترنت (که رأی‌گیری اینترنتی نیز نامیده می‌شود) جایی که رأی‌دهنده از هر مکانی که در آن مستقر است، رأی خود را به صورت الکترونیکی به ستاد انتخاباتی ارسال می‌کند

فواید انتخابات الکترونیکی چیست؟

فناوری رأی‌گیری الکترونیکی به طور بدیهی سرعت شمارش آرا را بالا می‌برد، شمار نیروهای مورد نیاز برای شمارش دستی آرا را کاهش می‌دهد و دسترسی بهتری را برای رأی دهندگان مسن و افراد معلول فراهم می‌آورد. همچنین در بلند مدت و پس از انتقال انتظار می‌رود که هزینه‌ها کاهش یابد. نتایج می‌توانند سریع‌تر تجمیع، بررسی و منتشر شوند. از سوی دیگر رأی‌دهندگان نیز با داشتن استقلال مکانی می‌توانند در وقت و هزینه خود صرفه‌جویی کنند. این مسئله ممکن است میزان مشارکت رأی دهندگان را افزایش دهد. شهروندانی که در خارج از کشور زندگی می‌کنند، افراد ساکن در مناطق روستایی دور از مراکز رأی‌گیری و معلولان دارای نقص تحرک نیز از آن سود می‌برند.

نگرانی‌ها و دغدغه‌ها

به تجربه هرچه سیستم‌های رأی‌گیری پیچیده‌تر شوند و واسط‌های نرم‌افزاری را در برگیرند، روش‌های مختلف تقلب در انتخابات بیشتر امکان‌پذیر می‌شود! برخی دیگر نیز استفاده از رأی‌گیری الکترونیکی را از دیدگاه نظری به چالش می‌کشند و معتقدند که انسان نمی‌تواند به درستی عملیاتی را که در یک ماشین الکترونیکی اتفاق می‌افتد مورد تأیید قرار دهد و چون ماشین قابل اعتماد نیست در نهایت به این عملیات هم نباید اعتماد کرد. به علاوه برخی از کارشناسان محاسبات در مورد این مفهوم گسترده‌تر بحث کرده‌اند که نمی‌توان به برنامه ای که دیگری برنامه‌نویسی کرده و توسعه داده است اعتماد کرد.

استفاده از رأی‌گیری الکترونیکی در انتخابات همچنان یک موضوع بحث‌برانگیز است. برخی از کشورها مانند هلند و آلمان ابتدا استفاده از آن را در دستور کار قرار دادند و سپس با توجیه «غیرقابل اعتماد بودن» به کارگیری از آن را متوقف کرده‌اند. در نقطه مقابل، کمیسیون انتخابات کشوری مانند هند با توجیه قابل اعتماد بودن آن را در دستور کار قرار داده است. مشارکت ذینفعان مختلف از جمله شرکت‌های تولیدکننده این ماشین‌ها، این مسئله را پیچیده‌تر می‌کند.

منتقدان رأی‌گیری الکترونیکی، کارشناسان امنیت کامپیوتری در این زمینه اتفاق نظر ندارند. برخی معتقدند آرای الکتریکی باید دارای برگه‌های قابل تأیید رأی‌دهندگان نیز باشد. نرم‌افزار مورد استفاده در ماشین‌های DRE باید برای نظارت عمومی و صحت سیستم‌های رأی‌گیری قابل استفاده باشد.

در برخی حالات رأی‌گیری الکترونیکی رمز عبورهای پیش‌فرض مانند کُد ملی و تاریخ تولد استفاده می‌شود که دور زدن آن کار آسانی است. از این‌رو، موضوعات کلیدی رأی‌گیری الکترونیکی عبارتند از: باز بودن سیستم برای حسابرسی عمومی توسط متخصصان خارجی، ایجاد یک رکورد معتبر برای آرا صادرشده و سوابق و... چالش دیگر این است که معمولاً دولت‌ها به آن دسته از پیشرفت نرسیده‌اند تا خود دستگاهی را بسازند و از سوی دیگر نمی‌توان به شرکت‌های ثالث اعتماد کامل کرد.

به ویژه در انتخابات اخیر ایالات متحده این بحث وجود داشت که رأی‌گیری الکترونیکی، به ویژه رأی‌گیری DRE، می‌تواند تقلب در انتخابات را تسهیل کند و ممکن است کاملاً قابل کنترل نباشد. علاوه بر این، رأی‌گیری الکترونیکی به دلیل غیرضروری و گران‌قیمت بودن مورد انتقاد قرار گرفته است. در حالی که کشورهایی مانند هند همچنان از رأی‌گیری الکترونیکی استفاده می‌کنند، چندین کشور سیستم رأی‌گیری الکترونیکی را لغو کرده و یا تصمیم به خاتمه دادن در مقیاس گسترده‌ای گرفته‌اند.

در کنار تمام این بحث‌ها، این مسئله را مدنظر داشته باشید که هنوز بسیاری از افراد دسترسی به اینترنت پر سرعت ندارند و یا فاقد مهارت‌های لازم برای استفاده از آن هستند. مسئله اصلی، روانشناسی اعتماد است. رأی‌دهندگان می‌ترسند که رأی آنها توسط ویروس موجود در کامپیوترهای شخصی یا هنگام انتقال به سرورهای دولتی تغییر کند. در عین حال هزینه‌های نصب سیستم رأی‌گیری الکترونیکی بالا است.

انتهای پیام/۴۱۶۰