کسی نمی‌داند چه تعداد نظامی و شبه‌نظامی خارجی در افغانستان وجود دارد
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، روزنامه جامعه‌باز افغانستان در مقاله‌ای با عنوان« شکاف اطلاعاتی، رشد تندروها را تشدید می‌کند » نوشته است: «پنج‌ساله پیش، ارتش ایالات‌متحده و متحدانش در اوج حضور خود در افغانستان، در۸۵۲ پایگاه و پاسگاه در سراسر این کشور عملیات انجام می‌دادند. اکثر آن‌ها برای دیده‌بانی مناطق دورافتاده در این کشور وسیع و کوهستانی، خبرچین‌ها، هواپیماهای پهپاد و بالون‌های نظارتی خود را داشتند. امروز اکثر این دارایی‌های جاسوسی- اطلاعاتی عمدتاً از کشور خارج‌شده است. تا ماه سپتامبر غیر از ۲۰ تأسیسات، مابقی آن‌ها که شبکه گسترده‌ای از جمع‌آوری اطلاعات بودند، مسدود و ویران‌شده یا به حکومت افغانستان تحویل داده‌شده‌اند.»
به نوشته این روزنامه «اکنون که بخش‌های گسترده‌ای از قلمرو افغانستان دیده‌بانی نمی‌شود، مقام‌های افغان و غربی هراس دارند که تندروهای بیشتری از داعش، القاعده و دیگر گروه‌های شبه‌نظامی بتوانند برای خود پناهگاه‌هایی در داخل مرزهای این کشور ایجاد کنند. یک مقام نیروهای ایالات‌متحده آمریکا در افغانستان گفته است: ما گوش‌ها و چشم‌های بسیاری را از دست‌داده‌ایم. گزارش‌دهی از استانها تقریباً وجود ندارد.»
این روزنامه سپس به تاثیر این وضعیت بر افزایش توانمندی طالبان اشاره می‌کند و می‌نویسد: «شکاف اطلاعاتی همچنین به طالبان کمک کرده است که حملات غافل‌گیر کننده به مقیاس بزرگ‌تری را راه‌اندازی کنند، فرمانداری‌ها را به تصرف درآورند و تعداد زیادی از نیروهای افغان را بکشند.»
روزنامه جامعه در ادامه مقاله خود می‌نویسد: «القاعده و طالبان تنها گروه‌های شبه‌نظامی نیستند که ظاهراً از این شکاف اطلاعاتی بهره می‌گیرند. پس از حملات نیروهای ارتش پاکستان در سال جاری به پناهگاه‌های شبه‌نظامیان، هزاران شبه‌نظامی اسلام‌گرای آسیای میانه و جنوب آسیا از مرز افغانستان عبور کردند که ردگیری نشد‌ه‌اند. مقام‌های امنیتی افغان و ایالات‌متحده می‌گویند، این گروه‌ها شامل ستیزه‌جویان جنبش اسلامی ازبکستان و اعضای دو گروه پاکستانی تحریک طالبان پاکستان و لشکر طبیه هستند.»
حنیف اتمر، مشاور امنیت ملی اشرف غنی نیز به این رزونامه گفته است: «کاهش چشمگیر توانایی‌های مبارزه با تروریسم در افغانستان، به گسترش گروه‌های تندرو کمک کرده است.» با محدودیت شبکۀ اطلاعاتی حکومت، هیچ‌کسی با اطمینان شمار شبه‌نظامیان خارجی در افغانستان را نمی‌داند، هرچند آماری که از سوی مقام‌های افغان و خارجی تخمین زده می‌شود، بین ۵ تا 7 هزار نفر است. به هر حال، هنوز هم پیکارجویان خارجی خطرناک به افغانستان هجوم می‌آورند که سند آن تصرف کوتاه‌مدت شهر قندوز در شمال از سوی طالبان در ماه سپتامبر بود، که حکومت کابل و نیروهای بین‌المللی را شوکه کرد. ستیزه‌جویان طالبان از سوی شبه‌نظامیان ازبک و پاکستانی حمایت می‌شدند.»
به نوشته این روزنامه «حضور جنگجویان خارجی در افغانستان، چیز تازه‌ای نیست؛ ولی خیزش دوباره طالبان به مفهوم یک محیط دوستانه برای آن‌هاست تا عملیات انجام دهند. ژنرال کمپل معتقد است: همه آن‌ها برای پول، مسکن، گذران زندگی و برای انتقال اطلاعات به یکدیگر وابسته‌اند؛ بنابراین تفکیک و تمیز گروه‌های ستیزه‌جوی مختلف از یکدیگر دشوارتر و دشوارتر می‌شود. یکی از اهداف اولیۀ مداخلۀ ایالات‌متحده در ۲۰۰۱، حصول اطمینان از این بود که افغانستان هرگز به پناهگاهی امن برای تروریست‌ها تبدیل نشود. افزایش نفوذ گروه‌های شبه‌نظامی همانند القاعده، عاملی در تصمیم رئیس‌جمهور باراک اوباما در ماه اکتبر برای حفظ شماری از نیروهای ایالات‌متحده در سطح ۹۸۰۰ سرباز در این کشور بود. این اقدام درپی فشار از سوی فرماندهان ارشد و مقام‌های پنتاگون در اوایل سال جاری اجرا می‌شود که خواستار کند شدن روند خروج نیروها شده بودند ـ تلاشی که بخشی از آن ریشه در رشد نگرانی‌ها در میان مقام‌های نظامی بر سر ازدست‌رفتن توانایی‌های اطلاعاتی و ضد تروریستی در این کشور دارد.»
این روزنامه در پایان چنین نوشته است که «امروز حمایت اطلاعاتی ایالات‌متحده از ارتش افغانستان به ارائه اطلاعات برای عملیات نظامی مشخص نیروهای عملیات ویژه نخبه افغانستان محدود است. مقام‌های ائتلاف برای کمک در جهت ایجاد سرمایه‌های اطلاعاتی افغانستان کار می‌کنند. به گفتۀ ژنرال گوردون داویس، فرمانده نظارت بر پیشرفت نیروهای افغان، در حال حاضر نیروهای افغان آموزش می‌بینند که چگونه عملیات انجام دهند و بالون‌های دیدبانی را مهار سازند، و انتظار می‌رود سال آینده اولین محموله هفت هواپیمای پهپاد را دریافت کنند.»
انتهای پیام/