کلاس‌های مجازی و حقیقی ادغام می‌شوند؟
به گزارش خبرنگار حوزه نظام دانشگاهی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، آموزش مجازی در دوران کرونا از رونق جهانی برخوردار شده است و هر دانشگاهی که آموزش مجازی را در دستور کار قرار داده حتی توانسته برنامه‌هایی ویژه نیز طراحی کند که پیش از این امکان برگزاری آن‌ها را نداشته است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که کرونا برای توسعه آموزش مجازی در جهان و در پی آن در ایران مفید بوده است؛ چراکه در این زمینه بسیج امکانات صورت گرفته که شاید قبل از این چنین اولویتی وجود نداشت.
آموزش مجازی توانسته آموزش را به دورترین نقاط دسترسی ببرد و باعث شود تا حد امکان کسی از آموزش جا نماند. شاید لازم باشد اکنون در قرن ۲۱ برای توسعه آموزش در جهان و ایران آموزش مجازی در دستور کار قرار گیرد.
در این میان انتقاداتی نیز به آموزش مجازی مطرح می‌شود؛ اما همواره بسیاری از مسئولان امر تأکید می‌کنند که آموزش مجازی را در دوران پساکرونا نیز ادامه خواهند. منصور غلامی، وزیر علوم با اشاره به‌ضرورت تداوم آموزش‌های الکترونیکی در پساکرونا می‌گوید: باید ظرفیت ایجادشده در زمینه آموزش‌های مجازی تقویت شود.
علی خاکی صدیق، معاون آموزش وزارت علوم نیز ابراز امیدواری می‌کند که در دوران پساکرونا هم یادگیری الکترونیکی جزئی از سیستم آموزشی دانشگاه‌ها باشد و تلفیقی از دو سیستم حضوری و مجازی در آموزش‌های دانشگاه‌ها به کار گرفته شود.
استفاده از آموزش مجازی در دروس عمومی و نظری
بسیاری معتقدند که در دروس نظری و عمومی می‌توان از ظرفیت آموزش مجازی در دوران پساکرونا نیز استفاده کرد. احمد که دانشجوی سال آخر است و فقط دروس عمومی‌اش باقیمانده است می‌گوید: آموزش مجازی باعث شد بتوانم از خانه دروس عمومی را بگذرانم و حتی برای آزمون کارشناسی ارشد درس بخوانم.
سارا، دانشجوی رشته ریاضی می‌گوید: آموزش دروسی که جنبه نظری دارند و اساتید در کلاس‌ها فقط مطالبی را ارائه می‌دهند و آموزش به پایان می‌رسانند، باید به‌صورت الکترونیکی برگزار شود، چه نیازی است که برای دریافت آموزش در این دروس به دانشگاه برویم و مدت زیادی را در رفت و آمد باشیم در حالی که می‌توان این آموزش‌ها را به‌صورت مجازی نیز دریافت کرد.
وی می‌گوید: دروسی که جنبه درک و استدلال دارند باید حضوری برگزار شوند چراکه مدام نیاز است درباره مباحث مختلف از اساتید سؤال شود و اساتید نیز در همان لحظه نیز باید ابهامات را برطرف کنند.
عدم نیاز به جابه‌جایی دانشجویان
احمد که ساکن یکی از شهرهای گیلان است، برای حضور در دانشگاه باید به شهر دیگری برود. وی می‌گوید: برای آموزش حضوری لازم بود که حداقل هفته‌ای سه یا چهار بار مسافت ۵۰ کیلومتری را طی کنم؛ اما اکنون با آموزش مجازی هر روز می‌توانم از خانه آموزش‌ها دریافت کنم. همین جابه‌جا نشدن به میزان زیادی باعث صرفه‌جویی در هزینه‌های جاری شد.
مریم، دانشجوی دیگری که پیش از این برای حضور در کلاس‌ها باید خوابگاه اجاره می‌کرد نیز می‌گوید: آموزش مجازی باعث شد که دیگری نیازی به اجاره خوابگاه نداشته باشم و بتوانم در کنار خانواده آموزش‌ها را دنبال کنم. همین امر باعث شده که به میزان زیادی صرفه‌جویی کنم و حتی پس‌انداز داشته باشم.
اشتغال در کنار آموزش
رضا که در یکی از رشته‌های علوم انسانی مشغول به تحصیل است و از طرفی به کسب درآمد نیز علاقه‌مند است می‌گوید که می‌تواند در کنار تحصیل، اشتغال نیز داشته باشد چراکه کلاس‌ها مجازی برگزار می‌شود و می‌تواند در وقت‌های اضافی کار به آموزش اساتید گوش فرادهد.
فاطمه، دانشجوی دیگری که فرزندش نیز تازه متولد شده می‌گوید می‌توانم در کنار فرزندم درسم را نیز بخوانم و نیازی نیست که از خانه خارج شوم. ای کاش پس از کرونا نیز حق انتخاب داشته باشیم و بتوانیم برخی از دروس را مجازی یا حضوری بگذرانیم. این‌گونه می‌توانم مواقع بیشتری در کنار فرزند خردسالم باشم.
همان‌طور که در ابتدا اشاره شد آموزش مجازی با نواقصی روبه‌روست که می‌توان به عدم برقراری تعامل مناسب اساتید و دانشجویان، کاهش کیفیت تدریس در دروس استدلالی و عملی و عدم مشارکت مناسب دانشجویان اشاره کرد. به همین دلایل هیچ‌گاه نمی‌توان آموزش مجازی را جایگزین کاملی برای آموزش مجازی در نظر گرفت اما می‌توان آن را به‌عنوان تکمیل‌کننده آموزش حضوری همواره در دستور کار قرار داد و بسیاری از هزینه‌ها و اتلاف فرصت‌ها را کاهش داد.
انتهای پیام/۴۰۴۰/پ
انتهای پیام/