راز موفقیت مربیان نابغه مهارت ارتباطی‌شان است/ آنها راه پیروزی را زود می‌آموزند
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا - اکبر محمدی، عملکرد فوق‌العاده مربیانی چون توماس توخل در چلسی و یولیان ناگلزمان در لایپزیک باعث شده تا دنیا به این باور برسد که سن عملکرد فوق‌العاده مربیان نابغه کاهش یافته است و می‌توان پدیده‌های بزرگی را در این عرصه دید. مربیان مدرن با رویکرد نوین اشخاصی هستند که چند مهارت دارند. مهم‌ترین آیتم هوش بالای آنهاست که می‌توانند تصمیمات سخت و درستی در جریان مسابقه بگیرند. این اتفاق بر اساس خرد و دانش آنها اتفاق می‌افتد و البته که آنها خیلی زود مهم‌ترین نکات را برای کسب پیروزی فرا می‌گیرند.
چنین مربیانی وقت زیادی صرف حرفه‌شان می‌کنند. آنها تقریباً ۲۴ ساعت زندگی‌شان را درگیر کارشان می‌کنند و حتی در لحظاتی که خواب هستند، ضمیر ناخودآگاه آنها در اندیشه رشد و پیشرفت است. چنین مربیانی به خوبی فوتبال را تحلیل می‌کنند و فلسفه خاص و بینش دقیق و مناسبی دارند. آنها خیلی زود یاد می‌گیرند و جسارت بسیار زیادی دارند. شاید افراد بسیار زیادی باشند که در حرفه‌های مختلف بتوانند پیشرفت کنند اما این افراد فاقد جرئت معرفی خود بوده و هستند. بسیاری از افرادی که می‌توانند خیلی زود وارد عرصه مربیگری شوند از ۲۴، ۲۵ سالگی کار خود را شروع می‌کنند. البته برخی از بازیکنان که تعدادشان کم هم نیست پس از آنکه وارد ۳۰ سالگی شدند و هر ساله رو به بازنشستگی می‌روند، کلاس‌های مربیگری را پشت سر می‌گذارند تا بلافاصله پس از آویختن کفش‌هایشان فعالیتشان را در حرفه مربیگری شروع کنند.
این دست از افراد ارتباط فوق‌العاده‌ای با بازیکنان برقرار کرده و رویکردی بسیار حرفه‌ای دارند. راز موفقیت چنین مربیانی که با بازیکنان چند ملیتی سروکله می‌زنند مهارت ارتباطی و اجتماعی بالایی دارند و هنرشان استفاده صحیح از دانش فنی و روحی مناسب است تا بتوانند بهترین راندمان را از بازیکنان خود دریافت کنند. مربیان نابغه فوتبال جهان خیلی زود پیشرفت می‌کنند و در قیاس با مربیان سنتی، سن کمتری دارند. در نسل‌های قبلی بهترین سن مربیگری بین ۶۰ تا ۷۰ بود، در دهه گذشته بین ۵۰ تا ۶۰ سال بود، در این دهه ۴۰ تا ۵۰ سال است و در آینده سن ایده‌آل مربیگری ۳۰ تا ۴۰ سال خواهد بود که اوج عملکرد مربیان را نشان می‌دهد. البته که آنها باید شرط و شروط لازم را برای وفاداری به حرفه‌شان حفظ کنند.
در فوتبال دو موضوع خیلی مهم است؛ یکی انتخاب و دیگری تنظیم عملکرد که باید بر اساس ویژگی‌های شخصی و تخصصی باشد. کمیته فنی باشگاه‌ها عملکرد مربیان را مد نظر قرار می‌دهد. البته لزومی ندارد نتایج یک مربی با عملکرد او برابر شود ولی کارنامه او در طول یک فصل را مد نظر قرار می‌دهند تا تأثیر صعودی و نزولی بودن کار او مشخص شود. به عنوان مثال کمیته فنی باشگاه بایرن مونیخ وقتی متوجه شد یوپ هاینکس از لحاظ عملکردی خروجی مناسبی ندارد با وجود اینکه نتایج خوبی کسب می‌کرد، پپ گواردیولا را جایگزین او کردند چون آنها علاوه بر نتیجه خوب، نیاز به بازی‌های چشم‌نواز و دیدنی نیز داشتند.
در سال‌های اخیر مربیانی چون جولیان ناگلزمان، توماس توخل، هانسی فلیک و یورگن کلوپ عملکرد بسیار خوبی در عرصه مربیگری داشتند. این مربیان همگی آلمانی هستند و نشان می‌دهد این کشور در زمینه تربیت سرمربی پیشرفت خیره‌کننده‌ای داشته است. البته نباید از حق بگذریم که انگلیس و ایتالیا هم در زمینه تربیت مربی تلاش زیادی می‌کنند ولی مربیان خوب آنها که هنوز هم کارایی دارند در دهه گذشته موفق‌تر بودند و در حال حاضر نیاز به تحول خاصی است که آنها بتوانند در عرصه مربیگری موفق‌تر باشند.
انتهای پیام/۴۰۴۸/
انتهای پیام/