چرا برخی از همکاری ایران و روسیه در تولید مشترک واکسن کرونا عصبانی‌اند؟
به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، در روزهایی که به دلیل شیوع ویروس کرونا، کشورهایی چون چین و خصوصاً روسیه موفق به تولید واکسن شده‌اند و از آن مهم‌تر در حال تولید واکسن مشترک با ایران هستند (واکسن اسپوتنیک) برخی از دولت‌مردان و معاندین که نگاهشان تماماً به آمریکا و انگلیس است از اینکه نتوانستند قراردادی در حوزه واکسن کرونا با آمریکایی‌ها (فارغ از قابل‌اطمینان نبودن واکسن‌های تولیدی آن‌ها) ببندند به‌شدت از همکاری میان روسیه و ایران ناخرسندند و در همین راستا شبهاتی هرچند تکراری و قدیمی که بارها به آن‌ها پاسخ‌داده‌شده را در بستر فضای مجازی و رسانه‌ای مطرح می‌کنند تا باعث بدبینی مردم ما نسبت به همکاری‌های علمی کشورهای متحدمان شوند. ازجمله قیاس میان دو موضوع اشغالگری رژیم صهیونیستی در قبال کشور فلسطین و همچنین قراردادهای گلستان و ترکمانچای در دوره قاجار میان ایران و روس‌ها. و طرح این سؤال که چگونه است ما کشوری که خاک خودمان را اِشغال کرده به رسمیت می‌شناسیم اما کشوری را که خاک دیگران را تصرف کرده به رسمیت نمی‌شناسیم؟
بیشتر بخوانید:
سخنگوی سازمان غذا و دارو خبر داد؛ جزئیات تولید واکسن اسپوتنیک در ایران
و اما پاسخ:
اولاً که این سؤال در حقیقت قیاس مع‌الفارق است: بله، در گذشته ضعف ما و قدرت دشمنان باعث شد تا انگلستان فعلی بتواند بحرین و افغانستان را از خاک ایران جدا کند و روسیه تزاری (یعنی حکومت روسیه قبل از اتحاد جماهیر شوروی سابق - نه فدراسیون روسیه امروز) بتواند باعث جدا شدن جمهوری‌های آسیای مرکزی و قفقاز از ایران شود اما تمام این مناطق در زمان اتحاد شوروی، جمهوری‌های سابق اتحاد شوروی بودند و در حال حاضر هم کشورهای مستقلی (مثل جمهوری آذربایجان و...) یا کشورهای نیمه‌مستقل (مثل پادشاهی بحرین) هستند و البته مردم ایران هم هرگاه مردم این کشورها مورد ستم قرارگرفته‌اند به هرکدام از آن‌ها که توانسته در حد توان و مقدورات خود کمک کرده و می‌کند گو اینکه ایران نه در برابر ظلم به مردم افغانستان توسط اتحاد جماهیر شوروی ساکت نشست و نه در برابر ظلم به آن‌ها توسط رژیم طالبان و نه در برابر ظلم به آن‌ها توسط آمریکا، در مورد بحرین هم که مواضع ایران مشخص است. آنچه مسلم است اینکه هیچ‌یک از سرزمین‌هایی جداشده از ایران در حال حاضر جز خاک فدراسیون روسیه نیستند و امروز، ایران سرزمین اشغال‌شده توسط فدراسیون روسیه ندارد.
در مورد کشورهایی که از امپراتوری عثمانی جدا شدند هم مواضع مردم ایران دقیقاً همین بوده است، گو اینکه عراق (که زمانی پایتخت ساسانیان را در خود جای‌داده بوده) یا سوریه یا اردن یا عربستان سعودی و ... امروزه همه کشورهای مستقلی هستند که توسط ایران به رسمیت شناخته می‌شوند. در حقیقت مردم آگاه در حوزهٔ تمدنی ایران بزرگ این بخش از تاریخ را به‌عنوان فصل اسفباری که باید با همکاری‌های منطقه‌ای از زیان‌های آن کاسته شود در حالی پذیرفته‌اند که اغلب به لزوم رسیدن به فصلی جدید از همکاری‌های منطقه‌ای اعتقاد راسخ دارند.
ثانیاً در توضیحی حقوقی‌تر می‌توان گفت: در معاهده‌ای که مرتبط با فلسطین است طرف فلسطینی حضور نداشته است چراکه الگوی تشکیل اسراییل مشابه الگوی تشکیل آمریکا و استرالیا و کانادا و... یعنی از طریق کوچاندن مردم (از اروپا و آفریقا و..) و وادار کردن کوچ‌کردگان به کشتار ساکنین محلی اتفاق افتاده با این تفاوت که برخلاف قتل‌عام بومیانی که ساکنین اصلی آمریکا، کانادا، استرالیا و... بودند، هم قتل‌عام مردم فلسطین و هم تصاحب سرزمین‌هایشان و هم مقاومت آن‌ها در برابر اشغالگران تا امروز ادامه داشته و در برابر چشم‌های ما صورت می‌گیرد.
*دانش‌آموخته و نویسنده سیاسی
انتهای پیام/۴۱۰۶/
انتهای پیام/