نسل جدید فلسطینی‌ها در پی راهکاری نو برای رهایی از اشغال هستند
به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، این روزها بار دیگر قدس اشغالی شاهد اقدام جمعی و واکنش خودجوش علیه بی‌عدالتی توسط فلسطینیانی است که خود را گرفتار در چنگال ساختار رهبرانی شکست‌خورده می‌بینند و تصمیم دارند که بر این روند خط بطلان بکشند.
مردم از شعارهای توخالی و راه و روش‌های بی‌فایده‌ای که برخی از رهبران و نخبگانشان برای دهه‌ها سر می‌داده‌اند خسته شده‌اند و بر آن شده‌اند که خودشان سکان این کشتی طوفان‌زده را به دست بگیرند. اما این چرخه اعتراضات که فراز و نشیب‌های فاجعه‌بار در خود دارد بدون وجود فضای اجتماعی حمایتی فراتر از مرزهای جغرافیایی به حرکت مداوم خود ادامه نخواهد داد و در یک جمله موفق نخواهد شد.
نسل جدید فلسطین مصمم‌تر از نسل‌های پیش رو به‌سوی رهایی
همان‌گونه که در امواج خشم مردمی در اکتبر سال ۲۰۱۵ و جولای سال ۲۰۱۷ فوران کرد، اقدام مردمی حال حاضر در قدس سیاست مقاومت را در پر جنب و جوش‌ترین شکل خود نشان می‌دهد. چنین اقدامات جمعی چالشی برای مقامات و نخبگان فلسطینی و ادعاهای نمایندگی آن‌ها است.
خلأ رهبری بزرگ‌ترین چالش در فلسطین است. پر کردن این خلأ با رهبری مشروع که بتواند همه آحاد مردم فلسطین را نمایندگی کند از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است
هنوز هم، تبدیل این عصبانیت به نماینده جنبش اجتماعی همه مردم فلسطین نیاز به تلاش فراوان دارد که با اتکا به ظرفیت‌های بالقوه قابل اجرا است. این امر مستلزم تلفیق اهداف جمعی بر اساس برنامه رهایی از استعمار و سرپیچی از مقامات و نخبگان ظالم است.
مردم فلسطین متوجه پویایی حرکت نسل جدید شده‌اند. آن‌ها می‌دانند که با تبدیل موج خشم به جنبشی گسترده‌تر، به رهایی و تعیین سرنوشت خود به دست خودشان نزدیک می‌شوند. به این منظور، همان‌طور که هانی المصری، تحلیلگر سیاسی در جریان موج اعتراضات مردمی در سال ۲۰۱۷ استدلال کرد، چهار شرط باید برآورده شوند تا این حرکت به نتیجه برسد. وی می‌گوید تأیید و همراهی گسترده مردمی، تداوم جنبش، عینیت و واقع‌گرایانه بودن خط‌مشی و رهبری این چهار شرط اساسی هستند.
اقدام جمعی فعلی فقط برخی از این شرایط را برآورده می‌کند. تقسیم جغرافیایی امکان پذیرش عمومی را محدود می‌کند و بدون عاملی که باعث تحریک مجدد و استحکام جنبش شود، قدرت و اراده مردم به‌طور حتم کاهش می‌یابد. این خط‌مشی یا برنامه اقدام هنوز در حال شکل گرفتن و تکامل است و مسیر انتقال از خواسته‌های فوری و اساسی به خواسته‌های درازمدت فرایندی دشوار و البته ضروری است.
بیشتر بخوانید:
در سخنرانی هفتگی ماه رمضان؛ قدردانی سید مقاومت از جوانان فلسطینی
بازداشت چندین فلسطینی در حمله سربازان رژیم صهیونیستی
باید گفت که خلأ رهبری، بزرگ‌ترین چالش در این راه است. پر کردن این خلأ با رهبری مشروع که بتواند همه آحاد مردم فلسطین را نمایندگی کند از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است زیرا این‌گونه رهبری خواهد توانست جهت دهنده یک ساختار سیاسی باشد.
واضح است که اقدامات جمعی می‌توانند کوتاه‌مدت یا پایدار و نهادینه‌شده یا ازهم‌گسسته باشد اما همین اقدامات جمعی و اعتراض‌آمیز در هر شکلی که باشند به دلیل اینکه معترضان قادر به دسترسی به نهادهای نمایندگی برای بازپس‌گیری جایگاه سیاسی خود نیستند و نیز مقامات سرکوبگر و رهبران سیاسی سنتی دیدگاه‌ها و منافع حداقلی آن‌ها را نیز به چالش می‌کشند درنهایت به جنجال کشیده می‌شوند. به نظر می رسد که فلسطینیان باید فکری به حال این دو معظل بکنند تا تلاش‌هایشان بی نتیجه نماند.
مردم وقتی در چرخه سرکوب قرار دارند فراموش می‌شوند اما مطمئناً وقتی فعالانه در یک اقدام جمعی و یکپارچه شرکت کنند فراموش نخواهند شد
عدالت‌خواهان باید توجیه شوند که برای دستیابی به حقوق ملی نبردی طولانی علیه ستمگران در پیش خواهند داشت و نباید پیروزی‌های موضعی را خیلی زود جشن بگیرند. پیروزی واقعی مستلزم حفاظت از دستاوردها و ادامه اقدامات مردمی است.
بیداری کنونی در بیت‌المقدس فرصتی دیگر برای رهایی از چرخه سرکوبی است که زندگی فلسطینیان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و نیز می‌تواند خواسته‌های مردم را به خیابان‌ها و کوچه‌ها بکشاند.
مقاومت مردمی در برابر استعمارگر و ابزارهای مورداستفاده استعمارگر برای رهایی ضروری است. مردم ممکن است وقتی در چرخه سرکوب قرار دارند فراموش شوند، اما مطمئناً وقتی فعالانه در یک اقدام جمعی مردمی و یکپارچه شرکت کنند، فراموش نمی‌شوند. این امر نه‌تنها در مورد فلسطین، بلکه در سایر جنبش‌های آزادی‌خواهانه در سراسر جهان نیز صادق است.
بسیاری از رهبران و نخبگان محقق‌کننده خواسته‌های نسل جدید فلسطینیان نیستند
برای اینکه مردم بتوانند راهبردی متحد و مشترک را بسط دهند به محیط مناسبی برای این اقدام نیاز دارند. این محیط اجتماعی برای دستیابی به راهبردی مشترک تحت رهبری سیاسی معمولی غیرقابل دستیابی است. این‌گونه رهبری فقط باعث اضطراب و فشار بر جنبش مردمی می‌شود.
بااینکه طیف و دامنه اعتراضات متفاوت است، اما خوشبختانه نسل جدید فلسطینی‌ها بارها اعلام کرده‌اند که آماده حرکت در این مسیر هستند.
عامل تعیین‌کننده دیگری نیز وجود دارد که نباید نادیده گرفته شود که حمایت فعالان سیاسی از مقاومت فلسطینی‌ها است. تنها در این صورت است که اختلاف بین مردم و رهبری کمرنگ می‌شود و به فلسطینیان اجازه می‌دهد پس از دهه‌ها شکست در اتخاذ راهبردی مشترک، قدرت خود را به همگان ثابت کنند. در این صورت است که فلسطینی‌ها خود را واقعاً آماده رویارویی با صهیونیست‌های استعمارگر خواهند یافت و نیز خط بطلان بر توطئه سازش خواهند کشید.
نباید کتمان کرد که مردم در فلسطین به ساخت پایگاهی متحد و مطلوب فعلاً نزدیک نیستند اما از دستیابی به آن‌هم نباید ناامید باشند.
مردم فلسطین برای محقق کردن خواسته‌هایشان و در آغوش کشیدن رهایی، باید چشم‌اندازها، برنامه‌ها و استدلال‌هایشان را عالمانه رشد دهند. این امر همان چیزی است که اتفاق خواهد افتاد. راهی پر زحمت به‌سوی آزادی.
انتهای پیام/۴۱۵۵/
انتهای پیام/