حسین مقامی
حسین مقامی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، درباره عملکرد تیم ملی وزنه‌برداری ایران در مسابقات قهرمانی آسیا گفت: ابتدا به ورزشکارانی که در این مسابقه موفق به کسب مدال شدند تبریک می‌گویم اما همان‌طور که جامعه ورزش و به خصوص وزنه‌برداران انتظار داشتند، تیم ملی توقعات را برآورده نکرد. تیمی که قهرمانی جهان در سال 2017 و همچنین قهرمانی در آسیا را در کارنامه دارد، نباید در فاصله سه ماه مانده به المپیک چنین نتایجی را رقم بزند که البته همه این مسائل به عدم مدیریت و برنامه‌ریزی رئیس فدراسیون برمی‌گردد.
وی افزود: در یک سال اخیر که به دلیل شیوع ویروس کرونا همه مسابقات به تعویق افتاد، فرصت خوبی برای وزنه‌برداری ایران بود که آمادگی خود را ارتقا دهند اما همان‌طور که دیدیم یا اردوها تعطیل بود یا اگر هم وزنه‌برداران اردویی داشتند آن‌قدر به آنها فشار وارد می‌شد که دچار آسیب‌دیدگی شدند. همان‌طور که در جریان این مسابقات هم دیدیم که وزنه‌برداران با آسیب‌دیدگی روبه‌رو شدند که من نوک پیکان تمام انتقادها در مورد عملکرد ضعیف تیم ملی را به سمت رئیس فدراسیون می‌دانم و برخلاف دوستانی که کادر فنی را مقصر می‌دانند، من مدیریت در فدراسیون را مورد انتقاد قرار می‌دهم.
کارشناس وزنه‌برداری کشورمان عنوان کرد: علی مرادی پیش از برگزاری مسابقات قهرمانی آسیا عنوان کرده بود که به دلیل سوءمدیریت در دوره‌های گذشته، سهمیه ایران در میدان المپیک کاهش پیدا کرده است و ما دو سهمیه بیشتر در المپیک نداریم. نکته جالب توجه اینکه این فدراسیون حتی هنوز نتوانسته این دو سهمیه را قطعی کند و اما و اگر در کسب آن وجود دارد. در حال حاضر مسابقات گزینشی کلمبیا آخرین فرصت وزنه‌برداری ایران برای کسب سهمیه است که فدراسیون حتماً باید سه ورزشکار خود علی هاشمی، کیانوش رستمی و سهراب مرادی را اعزام کند. این مسابقات 20 روز دیگر برگزار می‌شود و قطعاً حضور در این مسابقه برای وزنه‌برداران سخت خواهد بود ضمن اینکه چالش صدور ویزا هم وجود دارد.
مقامی تأکید کرد: ما وزنه‌برداران خوبی در ایران داریم که اگر همه آنها به خوبی هدایت شوند می‌توانند نتایج قابل قبولی کسب کنند. کیانوش رستمی یکی از بزرگان وزنه‌برداری ایران است. او ورزشکاری بی‌تجربه نیست اما چرا باید در زمان حضور در این مسابقات استرس داشته باشد؟ این نشان از فشار و بی‌برنامگی از سوی فدراسیون وزنه‌برداری است. جامعه بزرگ وزنه‌برداری انتظار چنین نتیجه‌ای را نداشتند. رشته‌ای که در ادوار المپیک ضلع مدال‌آوری کاروان ورزشی ایران و تاکنون 9 مدال در میدان المپیک به دست آورده است، نباید هنوز وضعیتش به این صورت باشد که سهمیه المپیک این رشته نامشخص باشد. وزنه‌برداری یک رشته رکوردی است و نتایج قابل پیش‌بینی است.
دبیر پیشین فدراسیون وزنه‌برداری اظهار کرد: در دسته فوق سنگین اگرچه علی داوودی عملکرد خوبی داشته اما در صورتی که درست هدایت شود می‌تواند روی سکو برود. ضمن اینکه او یک حریف قدرتمند مثل تالاخازه گرجستانی را در مقابل خود دارد که حتی شکستن رکورد رضازاده را در کارنامه دارد و به همین دلیل اگرچه داوودی شانس رفتن روی سکو را دارد، اما برای کسب مدال طلا کار بسیار سختی در پیش دارد. وزنه‌برداری ایران در المپیک ریو دو مدال طلا کسب کرده بود و در المپیک لندن هم سه طلا و یک برنز به دست آورده بود و حالا با نتایجی که از وزنه‌برداری می‌بینیم، در المپیک توکیو راه سختی پیش رو دارند. امیدوارم که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک نگاه ویژه‌ای به وزنه‌برداری داشته باشند. قطعاً برای آنها هم موفقیت و مدال‌آوری این رشته در المپیک مهم است.
مقامی در پاسخ به این سؤال که چرا کادر فنی تیم ملی را مقصر این نتایج نمی‌داند؟ اظهار کرد: متأسفانه در وزنه‌برداری این‌طور جا افتاده است که هر وقت اتفاق ناگواری رقم می‌خورد، رئیس فدراسیون شانه خالی می‌کند و بار مسئولیت را به گردن دیگران می‌اندازد در صورتی که کادر فنی را چه کسی انتخاب می‌کند؟ در ماه‌های گذشته که ورزشکاران دچار آسیب‌دیدگی شدند، وظیفه چه کسی بود که به این موضوع ورود و تغییراتی ایجاد کند؟ به همین خاطر است که من ضعف مدیریت را به دوش کادر فنی نمی‌اندازم. علی مرادی قبل از المپیک ریو درست یا نادرست تصمیم گرفت در فاصله 6 ماه مانده به المپیک حسین توکلی را از هدایت تیم ملی برکنار کند. بنابراین تصمیم‌گیرنده همه امور، رئیس فدراسیون است و هر رکنی که در این مجموعه فعالیت می‌کند با رئیس است. اگرچه او دخالتی در وضعیت تمرینی تیم ملی ندارد اما مگر آسیب‌دیدگی‌های قبل از مسابقات را ندید؟ چرا هیچ تصمیمی در این باره نگرفت؟
وی گفت: وقتی کیانوش رستمی یا سهراب مرادی موفق به مدال‌آوری می‌شدند، رئیس فدراسیون بلافاصله به سمت آنها می‌دوید. حالا که آنها مثل سابق نیستند، باید پاسخگوی این ضعف باشد، هر چند که او تنها می‌خواهد مدیر باشد و هیچ برنامه‌ای ندارد. رشته‌ای که همه مردم از آن توقع مدال دارند، نباید چنین وضعیتی داشته باشد. مصاحبه‌ای از علی مرادی دیدم که در آن گفته بود به دنبال رایزنی برای کسب سهمیه هستیم، در حالی که وزنه‌برداری ایران به چنین چیزی نیاز ندارد. درست است که در این رشته باید دیپلماسی ورزشی داشته باشیم اما وزنه‌برداران ما خودشان را روی تخته نشان می‌دهند و سابقه وزنه‌برداری ایران برای تمامی کشورها مشخص است. قطعاً اگر شرایط مهیا بود وزنه‌برداران می‌توانستند به سهمیه برسند. کشور قطر در همان وزنی که وضعیت سهمیه ما مشخص نیست، صاحب سهمیه شده است در حالی که اگر بخواهیم واقع‌بین باشیم، قطر در کجای وزنه‌برداری دنیا جای دارد و آیا با ایران قابل مقایسه است؟
مقامی در مورد اینکه شانس کسب سهمیه از سوی سهراب مرادی بیشتر است یا کیانوش رستمی؟ پاسخ داد: از نظر امتیاز وضعیت سهراب مرادی بهتر است. البته که هر دو این ورزشکاران باید به مسابقات کلمبیا اعزام شوند. ضمن اینکه شنیدم سهراب مرادی به خاطر مصدومیت کهنه‌اش از ناحیه کتف در این مسابقات هم کمی اذیت شده است. با این‌حال اگر شرایط برای هر دو یکسان و خوب باشد، این دو وزنه‌بردار ستاره‌های تیم ایران هستند و بسیار باتجربه‌اند. به لحاظ امتیازی وضعیت سهراب بهتر است اما وضعیت علی هاشمی بهتر از هر دو آنهاست که متأسفانه در مسابقات قهرمانی آسیا نمی‌دانم دعوت نشده یا اینکه دچار مصدومیت شد.
دبیر پیشین فدراسیون وزنه‌برداری همچنین در مورد عملکرد علی داوودی که 20 کیلو کمتر از رکوردش در مسابقات لیگ وزنه زد، عنوان کرد: اگر علی داودی در این مدت باقی مانده تا المپیک خوب هدایت شود قطعاً شانس کسب مدال را دارد. او در دسته فوق سنگین می‌تواند رکورددار باشد. در این مسابقات من زدن رکورد را ملاک نمی‌بینم چرا که او با همین وزنه‌ها هم توانست به سه مدال طلا برسد و به احتمال زیاد نگاه کادر فنی هم کسب مدال طلا برای داوودی بوده است تا رکوردشکنی. از طرفی دیگر شاید این یک تاکتیک از سوی کادر فنی بود که در فاصله سه ماه مانده به المپیک به علی داوودی فشار نیاورند تا دچار آسیب‌دیدگی نشود. به همین خاطر نیازی به رکوردشکنی ندیدند. او سه مدال طلای سنگین وزن این مسابقات را گرفت و قطعاً یکی از آینده‌داران ایران در دسته فوق سنگین خواهد بود.
انتهای پیام/4057/
انتهای پیام/