دلایل خشونت طرفداران در ورزشگاه‌ها/ باور هواداران به فقدان عدالت میان تیم‌ها
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، بحث هواداری در فوتبال ایران با تمام دنیا متفاوت است و تعریف این مقوله هم‌خوانی با کل طرفداران جهان ندارد. بدون شک هوادار نقش مهمی در دیده شدن فوتبال دارد. اگر ماه آخر سال 98 و کل سال 99 را به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا که مانع حضور هواداران در ورزشگاه‌ها شد نادیده گرفته شود و در انتظار آن باشیم تا با یافتن راه قطعی درمان این بیماری تماشاگران به ورزشگاه‌ها بازگردند، بدون شک طرفداران نقش عمده‌ای در رشد صنعت فوتبال دارند. تصمیم داریم تا در 6 گزارش تا حدودی به جوانب مختلف هواداری اشاره کنیم که اولین مورد را در ادامه خواهید خواند.
عوامل زیادی وجود دارد که باعث شده تا هواداران در فوتبال ایران وارد جریاناتی شوند که مانع از تشویق اختصاصی آنها برای تیمشان می‌شود. بارها این جمله عنوان شده که هواداران تنها تیم خودشان را تشویق کنند و از بدگویی به تیم حریف و طرفدارانش بپرهیزند. این به معنای از بین بردن هیجان فوتبال نیست ولی اتفاقاتی رخ می‌دهد که ناخواسته هواداران از قالب غریزی خود خارج نمی‌شوند و علیه تیم مقابل شعار می‌دهند. جالب اینکه در بسیاری مواقع رخ داده هواداران علیه تیم یا تیم‌هایی شعار می‌دهند که تیمشان با آن حریف مسابقه نمی‌دهد و این موضوع ریشه در رقابت سنتی یا جدولی آنها دارد. بسیاری از کارشناسان به دلیل عدم درک درست از مفهوم آرامش، آن را چیزی مخالف با ذات فوتبال می‌دانند. آرامش در تماشای مسابقه و تشویق متحد و اختصاصی برای تیم خودی خواسته‌ای منطقی است به شرطی که شرایط برای تیم‌ها یکسان پیش برود. در واقع باور بسیاری از طرفداران فوتبال این است که عدالت در مورد تیمشان رعایت نمی‌شود و در حقیقت رفتار ناعادلانه را حلقه گمشده‌ای می‌دانند که با دادن شعارهای مختلف علیه تیم رقیب، فدراسیون فوتبال، داوری و ... تلاش می‌کنند تا ضمن خارج کردن هیجانشان فضایی حاصل کنند که عوامل مختلف تحت تأثیر قرار بگیرند و به اتفاقات مثبتی برای تیمشان منجر شود.
یکی دیگر از عوامل مهمی که باعث می‌شود تا تماشاگران از حیطه اخلاق خارج شوند، بداخلاقی‌هایی است که بازیکنان، مربیان و مدیران تیم‌ها از خود بروز می‌دهند که این موضوع باعث می‌شود تا تماشاگر برداشت غلطی کند و به رفتاری نامناسب روی آورد. غالباً هواداران ناراحتی خود را با استفاده از شعارهای تند و الفاظ نامناسب مطرح می‌کنند اما مواردی رخ داده که تماشاگران پا را فراتر از دادن فحش‌های رکیک گذاشته‌اند و با شکستن صندلی یا ایجاد درگیری فیزیکی با مأموران ورزشگاه‌ها تلاش کرده‌اند تا اعتراض خود را بروز دهند. در دین اسلام توصیه‌های زیادی در مورد ورزش شده و همه اذعان دارند که ورزش برای سلامتی روح و جسم لازم است اما نکته‌ای که قابل توجه است اینکه ورزش برای سلامتی است و تماشای آن تفریح به حساب می‌آید. بنابراین نباید تماشای فوتبال به شکلی که هر از گاهی شاهد آن هستیم، به تمام زندگی یک فرد مبدل شود. بارها رخ داده که تماشای بازی در ذهن افراد بالاتر از این موضوع نشان داده شده و جدیت در پیگیری این مسئله منجر به بروز مشکلات غیراخلاقی می‌شود. در حقیقت تماشای بازی باعث شده تا تماشاگران از حالت عادی خارج شوند و به رفتاری روی آورند که انتظار آن وجود ندارد.
سیاست و ورزش
حوادث و وقایع رخ داده در جهان نشان می‌دهد که ورزش به صورت اجتناب‌ناپذیری با سیاست پیوند خورده است. ورزش یکی از واجبات زندگی اجتماعی است و از عرصه‌های بسیار مهم در حکومت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی محسوب می‌شود. سیاسیون از ابعاد مختلف سیاسی و اجتماعی به ورزش نگاه و برای نیل به اهداف خود از آن استفاده می‌کنند. ضمن اینکه تمایل افکار عمومی جهانی به کسب اخبار و اطلاعات رویدادهای جهانی به خصوص فوتبال باعث می‌شود تا انعکاس وقایع ورزشی در رسانه‌های ارتباط جمعی جهانی اهمیت دو چندان پیدا کند. نباید فراموش کنیم که قلمرو ورزش و سیاست روز به روز به هم نزدیک‌تر می‌شوند به گونه‌ای که از پرطرفدارترین ورزش دنیا که فوتبال است به‌عنوان ابزاری برای دوستی ملت‌ها استفاده می‌شود. بگذریم که در تاریخ فوتبال مسابقات زیادی برگزار شده که تیم‌ها نگاه دوستانه‌ای به آن بازی نداشته‌اند ولی برگزاری جام جهانی فوتبال یا رقابت‌های جام ملت‌های فوتبال و همچنین برگزاری رقابت‌های بین‌المللی در عرصه باشگاهی به عنوان ابزاری در جهت دوستی بوده است و نمی‌توان این موضوع را هم رد کرد که بسیاری از تیم‌ها حاضر نیستند از فوتبال به‌عنوان ابزاری برای دوستی استفاده کنند، با این حال تعویض پیراهن در پایان مسابقات یکی از نشانه‌های دوستی در فوتبال است ولی نمی‌توان فراموش کرد که آتش زدن پرچم تیم‌های مقابل مانند اتفاقی که سال‌ها قبل در دیدار ایران و بحرین رخ داد و هواداران بحرین پرچم مقدس کشورمان را آتش زدند، باعث تیره شدن این روابط شد.
دوستی در فوتبال
مهم‌ترین خواسته برای پیشرفت هواداران فوتبال ایران این است که آنها شاهد عدالت یکسان برای تیم‌هایشان باشند. هیچ‌گاه نباید در فوتبال شرایط به گونه‌ای پیش برود که این باور به یکایک طرفداران داده شود که تبعیضی میان تیم آنها با تیم‌های دیگر وجود دارد. البته این موضوع نیازمند توضیحات کامل‌تری است که باید به دقت به آنها پرداخته شود. منشور اخلاقی هواداران یکی از مواردی است که نوشته شده و در مطالب بعدی به آن خواهیم پرداخت ولی این موضوع به هیچ عنوان نباید نادیده گرفته شود که بودن منشور اخلاقی به تنهایی کافی نیست چون عوامل زیادی برای رضایت طرفداران وجود دارد و نباید نگاه یکسویه‌ای به موضوع داشت. البته که یکی از نشانه‌های مهم ضعف در فوتبال باشگاهی ایران، از بین رفتن تیم‌های زیادی هستند که طرفداران متعددی داشتند ولی تنها چیزی که برای آنها ماند، حسرت و اندوه بود و اینکه ناچار شدند حامی تیمی شوند که در ابتدا مورد علاقه‌شان نبود که در مطالب بعدی اشاره‌ای به بسیاری از این تیم‌ها خواهیم کرد.
انتهای پیام/4048/
انتهای پیام/