گله معلولان از عملکرد کرونایی سازمان بهزیستی/ کمک معیشت بهزیستی، تحفه‌ای که دردی دوا نمی‌کند!
به گزارش خبرنگار حوزه رفاه گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، شیوع کرونا در کشور علاوه بر فشار سنگین بر نظام درمانی کشور، بخش‌های مختلف جامعه را با خود درگیر کرد که یکی از مهم‌ترین آنها بخش اقتصاد کشور بود؛ در این شرایط علاوه بر فشارهای تحریمی با تعطیلی کسب و کارها ناشی از شیوع کرونا، کشور شاهد نزول طبقه مردم از متوسط به پایین و از پایین به زیرصفر بود.
کاهش درآمدها و افزایش هزینه‌ها فی‌نفسه کل جامعه را به خود درگیر می‌کند اما این فشار برای اقشاری از جامعه که در حالت عادی از پس هزینه‌های زندگی خود برنمی‌آمدند بسیار بیشتر بود؛ معلولان به‌عنوان بخشی از جامعه هدف سازمان بهزیستی کشور جزو این دسته از افراد هستند که با وجود سختی در تأمین معاش با هزینه‌های درمانی‌شان نیز دست و پنجه نرم می‌کنند.
در ادامه به مشکلات برخی از معلولان در ایام کرونا اشاره می‌شود:
غلامرضا 35 ساله: من مادرزاد از دو پا فلج هستم و لیسانس دارم؛ بارها در آزمون استخدامی شرکت کردم و قصد داشتم از طریق سهمیه 3 درصد استخدام معلولان استفاده کنم ولی هر بار به بهانه‌ای رد شدم. تحت پوشش بهزیستی هستم و تا قبل از کرونا دستفروشی می‌کردم و با درآمد ماهی 1 تا 1و نیم میلیون تومان در کنار مستمری بهزیستی تا حدودی از پس هزینه‌هام برمیومدم ولی با شیوع کرونا کسب و کارم تعطیل شد و خونه‌نشین شدم و از اون زمان هیچ کس به دادم نرسید و نمی‌دونم الان باید چه کار کنم. دیگه حتی برای تأمین مایحتاج زندگیم هم لنگ هستم.
زینب 42 ساله: از ابتدا فلج نبودم و در یک حادثه رانندگی در سن 33 سالگی قطع نخاع شدم. از لحاظ خانوادگی چندان وضعیت مساعدی ندارم. هزینه سرم، آمپول، تعویض تشک مواج، پانسمان زخم بستر و... زیاد بود و به یکباره با شیوع کرونا سر به فلک کشید؛ هیچ ارگانی بابت درمان و افزایش هزینه‌ها به ما کمکی نکرد و مجبور شدیم بهای این موارد را با قیمت بسیار بالا تأمین کنیم.
امیر 48 ساله: من راننده بودم و در حادثه رانندگی پاهام رو از دست دادم و از آنجایی که زن و بچه داشتم نمی‌تونستم بیکار بمونم و به دستفروشی رو آوردم علاوه بر این‌که مستمری ناچیزی از بهزیستی می‌گرفتم با کمک یک خیریه اجناسی رو امانی در اختیارم قرار دادند تا بفروشم؛ کفاف زندگیم رو نمی‌داد ولی در کنار خانواده‌م راضی بودم تا این کرونای لعنتی اومد و زندگیمو از هم پاشید. با اومدن کرونا دیگه نتونستم کار کنم و خونه‌نشین شدم و همه درآمدم صفر شد، هیچ سازمان و ارگانی کمکم نکرد به‌خاطر این‌که نمی‌تونستم خرج زندگی رو دربیارم زنم ازم جدا شد.
موارد ذکرشده تنها بخشی از درد و دل‌های معلولانی بود که تحت پوشش سازمان بهزیستی قرار دارند. حال این سازمان حمایتی در این ایام کرونا چه کاری برای این افراد انجام داده است؟
مصطفی سراج مدیرکل دفتر امور مراکز توانبخشی و مراقبتی سازمان بهزیستی کشور می‌گوید حمایت‌های مالی سازمان بهزیستی به جامعه هدف این اداره کل با شیوع کرونا به دو بخش حمایت‌های مالی مستقیم و غیرمستقیم تقسیم شد.
وی در ارتباط با اشکال مختلف این حمایت‌ها عنوان می‌کند که افزایش حق پرستاری که قبلاً به 12 هزار نفر به ازای هر نفر ۲۵۰ هزار تومان پرداخت می‌شد ولی پس از کرونا این خدمت را به 28 هزار نفر با مبلغ 610 هزار تومان پرداخت می‌کنیم. در تلاش هستیم تعداد دریافت کنندگان این خدمت را به 32 هزار نفر افزایش دهیم. همچنین در بحث کمک هزینه معیشت «ماده ۲۷ قانون حمایت از حقوق معلولان» تا قبل از کرونا ماهیانه ۱۲۰ هزار تومان به هر مددجو پرداخت می‌شد ولی این مقدار به ۱۶۰ هزار تومان افزایش پیدا کرده که هر سه ماه پرداخت می‌شود و در حال برنامه‌ریزی هستیم که تعداد دریافت کنندگان این خدمت را به بیش از 180 هزار نفر افزایش دهیم.
مدیرکل دفتر امور مراکز توانبخشی و مراقبتی سازمان بهزیستی کشور در ارتباط با هزینه حق پرستاری افراد دارای آسیب نخاعی هم می‌گوید کمک هزینه حق پرستاری به افراد دارای آسیب نخاعی که ۵۵۴ هزار تومان بوده و در حال حاضر به 610 هزار تومان افزایش یافته است؛ همچنین در بخش حمایت از مراکز غیردولتی، سه مرحله کمک بلاعوض با سرانه ۵۰۰ هزار تومان به ازای هر مددجو که مقیم مراکز شبانه روزی هستند پرداخت کردیم.
نکته جالب توجه این‌که اعداد و ارقام اعلامی از سوی سازمان بهزیستی برای حمایت از معلولان با وجودی که افزایشی است ولی بسیار ناچیز است زیرا براساس اعلام فرامرز توفیقی عضو شورای عالی کار عدد سبد معیشت برای سال ۱۴۰۰ به میزان ۶ میلیون و ۸۹۵ هزار تومان (برای افراد سالم) تعیین شده و این یعنی اگر یک معلول بیکار باشد نهایتاً در بهترین حالت با دریافت 500 هزار تومان مستمری بتواند تنها دو روز و نیم معیشت خود را تأمین کند و دیگر هیچ.
انتهای پیام/4105
انتهای پیام/