ضرورت انحلال یا تغییر راهبرد در پیمان آتلانتیک شمالی/ ناتو با حضور آمریکا به ویرانی در جهان دامن زده است
به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، علیرغم شکست در افغانستان و لیبی، آخرین نشست وزرای دفاع ناتو به این نیروها بار دیگر آدرس غلط داد تا بار دیگر آمریکا دیگر کشورهای عضو مخصوصاً اروپایی‌ها را در معرض جنگ قرار دهد و بتواند هزاران کیلومتر دور از معرکه جنگ احتمالی با روسیه یا چین به محقق ساختن رؤیاهایش در حکمرانی بر گیتی بیندیشد.
این بار نوبت به چین و روسیه رسید تا به‌عنوان قدرت‌های هسته‌ای غیرهمسو با آمریکا بهانه‌ای شوند تا ناتو دست پیش را بگیرد که به خیال خود پس نیفتد. کشورهای عضو ناتو بازهم تحت تأثیر هیاهوی اطلاعاتی و رسانه‌ای آمریکا قرار گرفتند. لوید آستین وزیر دفاع آمریکا قبل از نشست ناتو به واشنگتن‌تایمز گفته بود که رفتارهای قهری و تجاوزگرایانه رقبای راهبردی ما ازجمله روسیه و چین اعتقاد ما را در محقق ساختن امنیت جمعی تقویت می‌کند.
لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا
آمریکا سیاست‌های خود را به اعضا ناتو دیکته می‌کند
به‌خوبی پیداست که اظهارنظر آستین قبل شروع بکار اولین نشست ناتو در سال 2021 به‌منظور این بوده است که کشورهای غیر عضو بدانند ناتو قصد تمرکز بر چه موضوعی را دارد. به‌هرحال آمریکا قوی‌ترین عضو ناتو است و به‌نوعی بنیان‌گذار و همه‌کاره ناتو نیز هست.
استفاده از روسیه و چین برای توجیه افزایش آرایش نظامی غربی‌ها عامل اصلی در مفهوم راهبردی نیروهای ناتو تحت عنوان "ناتو 2030: متحد برای دوره‌ای جدید" است که قصد دارد نقش خود را در جهان برای یک دهه آینده معین کند.
ناتو در سال 1949 به‌وسیله ایالات‌متحده و 11 کشور غربی برای مقابله با اتحاد جماهیر شوروی سابق و ظهور کمونیسم در اروپا تأسیس شد. از زمان اتمام جنگ سرد ناتو کماکان به فعالیت خود ادامه داده و هم‌اکنون دارای 30 عضو است. این پیمان حالا اروپای غربی و تا حدی اروپای شرقی را تحت فرمان خود درآورده و سابقه طولانی هم در ایجاد جنگ‌های غیرقانونی، جنایات جنگی و بمباران غیرنظامی‌ها را در پرونده دارد.
در سال 1999 ناتو بدون تأیید سازمان ملل وارد جنگی در منطقه بالکان در اروپا شد تا کوزوو را از صربستان جدا کند. بمباران‌های غیرقانونی ناتو در این جنگ به کشته شدن و مجروحیت صدها شهروند انجامید.
بیشتر بخوانید:
شمار نیروهای ناتو در عراق ۸ برابر می شود
تصمیمی برای تغییر وضعیت نیرو در افغانستان نداریم
خیلی دورتر از آتلانتیک شمالی، ناتو به همراه آمریکا از سال 2001 در جنگ افغانستان شریک جرم بود. ناتو در سال 2011 به لیبی حمله کرد که هر دو حمله کشورهایی شکست‌خورده، ناامن، فقیر بر جای نهاده‌اند که با بحران پناهندگان هم‌دست به گریانند.
اولین فاز مفهوم راهبردی ناتو گزارش گروه انعکاس 2030 ناتو نام دارد که در آن ناتو به‌اجبار و به‌وضوح از تاریخچه پر از خون‌خواری‌اش سخن می‌گوید.
چرا باید سازمانی که برای بازدارندگی از جنگ و استقرار صلح تأسیس شد هم‌اکنون به آغازگر جنگ، قاتل هزاران انسان، ویرانگر کشورها و غوطه‌ور کننده ملل در فقر، خشونت و ناآرامی تبدیل شود؟
ضرورت تغییر راهبرد یا انحلال ناتو
اما متأسفانه این نوع درون‌گرایی چیزی نیست که ناتو منعکس‌کننده آن است. نقش ناتو در جنگ سرد جدید واقعاً یک‌گونه جدید از جنگ سرد اصلی است. به‌عنوان یک درس آموزنده، شایسته است که دلایل زشت پنهان در ورای تصمیم آمریکا برای تأسیس ناتو آشکار شود تا نسل جدید در آمریکا و اروپا مفهوم جهان امروز را تجربه کنند.
از سوی دیگر، هر جنگی با اتحاد جماهیر شوروی سابق یا روسیه فعلی همیشه اروپایی‌ها را در خط مقدم جنگ و تحمیل خسارات قرار می‌داده است ولی خوب وظیفه اول ناتو این است که تضمین کند مردم اروپا به انجام تکلیفی که در جنگ‌های آمریکا برای آن‌ها مشخص‌شده عمل می‌کنند.
ناتو در گزارش گروه انعکاس به‌صورت یک‌جانبه اشاره می‌کند که نقض قوانین بین‌المللی در کریمه توسط روسیه باعث شد روابط مسکو با غرب بدتر شود اما نقض قوانین بین‌المللی توسط آمریکا و نقش این کشور در احیای جنگ سرد را نادیده می‌گیرد. موارد زیادی وجود دارد که آمریکا پا روی قوانین واضح بین‌المللی گذاشته ازجمله اشغال کوزوو، افغانستان و عراق - شکستن پیمان در خصوص گسترش ناتو در اروپای شرقی – خروج آمریکا از معاهده‌های کنترل تسلیحاتی – استفاده از بیش از 300 هزار بمب و موشک علیه کشورها از 2001 تابحال – جنگ‌های نیابتی در لیبی و سوریه – مدیریت کودتای 2014 در اوکراین و چندین نمونه دیگر.
به نظر می‌رسد که سکوت در قبال اقدامات ناتو و سرسپردگی اعضای این سازمان در مقابل سیاست‌های توسعه‌طلبانه آمریکا به‌هیچ‌وجه جایز نیست و انحلال یا تغییر راهبرد این سازمان ضروری به نظر می‌رسد.
انتهای پیام/4155/
انتهای پیام/