بازداشتگاه گوانتانامو نمونه کوچک ساختار ایالات‌متحده آمریکا است / بایدن فاقد اراده جدی برای توقف فعالیت بازداشتگاه گوانتانامو
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، وقتی در اواسط فوریه سال جاری جن ساکی مدیر رسانه‌ای کاخ سفید در پاسخ به سؤال یک خبرنگار مبنی بر اینکه آیا دولت جو بایدن قصد توقف فعالیت بازداشتگاه بدنام گوانتانامو تا پایان دوره اول حضورش در کاخ سفید را دارد؟ به‌گونه‌ای غیر متعهدانه گفت که مطمئناً این هدف و قصد ماست، بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران از این پاسخ کوتاه و عاری از جدیت خانم ساکی نتیجه گرفتند که این دولت هم در خصوص متوقف کردن فعالیت غیرقانونی بازداشتگاه گوانتانامو برنامه خاصی ندارد و به‌احتمال فراوان مقاصدش در حد شعار باقی خواهد ماند.
زندان‌های غیرقانونی آمریکا در سراسر جهان اهانتی آشکار به قوانین بین‌المللی
برخی از تحلیلگران نیز پاسخ ساکی را تأییدی بر این دانستند که بالاخره رنج و دردی صدها نفر انسان که بیشترشان هم بی‌گناه بودند به پایان خواهد رسید. البته با توجه به تاریخچه گوانتانامو و وعده‌های محقق نشده باراک اوباما رئیس‌جمهور سابق آمریکا برای تعطیلی این بازداشتگاه همان گمان زنی اولیه درست‌تر به نظر می‌رسد و قصد و هدف جن ساکی در خصوص این برنامه نیز کارگشا و امیدوارکننده نخواهند بود.
حال زبان دولت جدید را با نحوه بیان به‌ظاهر دلسوزانه دولت باراک اوباما در خصوص انسانیت، عدالت و ارزش‌های آمریکایی که اوباما هر وقت از گوانتانامو سخن گفت به آنها اشاره می‌کرد مقایسه کنید. از سخنرانی اوباما در دانشگاه دفاع ملی در ماه مه سال 2013 می‌توانید دریابید که دیگر گوانتانامو در دیده مردم دنیا به‌عنوان الگوی یک آمریکایی است که حکومت قانون را به سخره می‌گیرد.
بیشتر بخوانید:
گوانتانامو؛ شکنجه‌گاه مخوفی که اوباما نتوانست درِ آن را تخته کند!
داعشی‌ها به گوانتانامو می‌روند
در آن دوره مخاطبین اوباما با شوق فراوان وی را ستایش می‌کردند اما دفعه بعد وقتی اوباما در سخنرانی جدید در خصوص گوانتانامو در چهار سال دوم ریاست‌جمهوری‌اش قرار داشت نگاه مردم به وی و وعده‌هایش در خصوص گوانتانامو تغییر یافته بود. وی در همان دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش به‌اندازه کافی زمان داشت تا گوانتانامو را ببندد که بدون هیچ نظارت بین‌المللی و کاملاً خارج از حیطه قوانین بین‌المللی و حتی قوانین داخلی آمریکا اداره می‌شد.
اوباما احتمالاً به خاطر سخنانش و نه به خاطر اقداماتش به یاد آورده خواهد شد. نه‌تنها اوباما نتوانست فعالیت گوانتانامو که بوسیله جورج دابلیو بوش در سال 2002 راه‌اندازی شده بود را متوقف کند بلکه این بازداشتگاه در دوره اوباما به شکوفا شدن خود ادامه داد. برای مثال در سخنرانی اوباما از 150 میلیون دلار هزینه سالانه بازداشتگاه برای نگهداری از 166 زندانی گلایه شده بود درصورتی‌که به گزارش نیویورکر بودجه سالانه گوانتانامو در سال 2016 به 445 میلیون دلار افزایش یافت.
درست زمانی که بودجه بازداشتگاه افزایش می‌یافت تعداد زندانیان کاهش پیدا می‌کرد. در حال حاضر 40 زندانی در عمارتی از آهن، بتون و سیم‌خاردار در پایگاه دریایی آمریکا در شرق کوبا در زمینی که در سال 1903 اجاره شد روزگار سپری می‌کنند.
زندان گوانتانامو مرکز شکنجه و اعتراف گیری
پس از این همه کش‌و‌قوس و بی اعتنایی واشنگتن به قوانین بین‌المللی بسادگی می‌توان به این نتیجه رسید که دولت آمریکا بازداشتگاه گوانتانامو را فقط به دلیل اجتناب از پاسخگویی بین‌المللی و نیز برای گرفتن اطلاعات از طریق شکنجه که حتی در قانون آمریکا هم قانونی نیست باز نگه‌داشته شده است. جنگ‌های آمریکا علیه افغانستان و عراق بر اساس قوانین بین‌المللی مشروع نبودند اما این امر نتوانست آمریکا و هم‌پیمانانش را از اشغال وحشیانه، تحقیر و شکنجه تمام مردم مناطق اشغال‌شده باز دارد یعنی اینکه واشنگتن از همان ابتدای اشغال خود را برای زیر پا گذاشتن دیگر قوانین هم آماده کرده بود.
حتی اگر بایدن موفق به بستن گوانتانامو شود عدالت کماکان در ساختار سیاسی آمریکا غایب خواهد بود
علاوه بر این گوانتانامو صرفاً یکی از چندین زندان و بازداشتگاهی است که آمریکا بدون مجوز و غیرقانونی در اختیار داشته است. تراژدی زندان ابوغریب در بغداد تنها زمانی مشهور شد که شواهد مستقیم از جنایات نیروهای ائتلاف تحت رهبری آمریکا به دست آمد و منتشر شد. در همان زمان بسیاری از مقامات آمریکایی و اعضای کنگره از رسوایی ابوغریب در سال 2004 استفاده کردند تا به دنیا بگویند که تنها افراد معدودی نیروی خودسر دست به اعمال خشونت علیه بازداشت‌شدگان در عراق زدند تا بتوانند با فریب افکارعمومی در آمریکا و نیز در سطح بین‌الملل دیگر سیاه‌کاری‌های نظامیان آمریکایی در سراسر گیتی را از اذهان جهانیان پاک کنند.
این طرز تفکر هم به‌وسیله جورج دابلیو بوش هم بوسیله باراک اوباما استفاده شد و هر دو مدعی بودند که گوانتانامو و ابوغریب نمی‌توانند نماینده روندی باشند که در کل جامعه آمریکا در جریان است. اما درواقع زندان‌هایی همچون ابوغریب و گوانتانامو دنیای کوچکی هستند که از روی ایالات‌متحده آمریکا ساخته شده‌اند.
از زندان بگرام در افغانستان تا ابوغریب در عراق تا گوانتانامو در کوبا و تا بسیاری از بازداشتگاه دیگر تحت کنترل آمریکا در سراسر جهان دولت و ارتش آمریکا قوانین بین‌المللی را به سخره می‌گرفتند.
حتی اگر بایدن قادر به غلبه بر فشارهای ارتش، سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سی.آی.ای)، کنگره ایالات متحده باشد و موفق به بستن گوانتانامو هم شود عدالت کماکان در ساختار سیاسی آمریکا غایب خواهد بود نه‌تنها به خاطر اینکه زندگی و جان هزاران نفر از بین رفته‌اند بلکه به این دلیل که آمریکا قصد ندارد از اشتباهات گذشته‌اش درس بگیرد. به همین دلیل است که زندان گوانتانامو شرمساری ابدی برای ایالات‌متحده بشمار می‌آید.
انتهای پیام/4155/
انتهای پیام/