گلایه هنرمند کاریکاتوریست از بی‌توجهی و حمایت‌نکردن مسئولان/ پس از مرگ هنرمند تندیس او ساخته می‌شود!
گروه استان‌های خبرگزاری آنا- هاشم پورزاهد؛ هنرمندان تأثیرگذار همیشه در حافظه جامعه خویش ماندگار می‌شوند. افراد پیشرو انسان‌های خلاقی هستند که نیاز‌های جامعه را بهتر از دیگران کشف و برای رفع آن راه‌های مناسبی را پیدا می‌کنند و یا می‌سازند.
بدون شک هنر کاریکاتور در استان اردبیل مدیون فعالیت‌های افرادی مانند اصغر زارع، داور نجفی، حسین رحمتی، قاسم لطفی ، رسول حاجی زاده و مرحوم شهرام رضایی است. نسلی که با دید متفاوت پا به عرصه گذاشته‌اند و به انحای محتلف، سعی داشتند با فعالیت‌هایشان بر روند حرکتی و پرورش نسل بعد تأثیرگذار باشند.
در این بین رسول حاجی‌زاده از ۲۵ سال پیش وارد عرصه کاریکاتور شده و با انجام فعالیت برون‌مرزی، دوستی و ارتباط با داوران بین‌المللی ایرانی و همچنین تاسیس خانه کاریکاتور و انجمن کاریکاتور اردبیل تلاش کرده است تا این رشته را از شخص محوری خارج کند و اکنون یکی از پیشروان هنر کاریکاتور اردبیل و ایران است که بهمن امسال موفق به کسب هشتاد و هشتمین عنوان بین‌المللی خود شد.
خبرنگار آنا در اردبیل به همین مناسبت با این هنرمند و کاریکاتوریست بین‌المللی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل گفت‌وگویی داشته است که مشروح آن را می‌خوانید:
آنا: لطفاً خودتان را معرفی و مختصری درباره فعالیت‌های‌تان توضیح دهید.
حاجی‌زاده: متولد 27 اردیبهشت 1358 اردبیل هستم. از نظر تحصیلی هم دیپلم گرافیک از هنرستان استاد شهریار، کاردانی هنرهای تجسمی از دانشگاه جامع علمی-کاربردی از نوع دانشجوی نمونه کشوری و کارشناسی مدیریت حرفه‌ای امور فرهنگی - برنامه‌ریزی فرهنگی دارم و البته دانشجوی کارشناسی ارشد علوم ارتباطات دانشگاه آزاد اسلامی نیز هستم.
آنا: چگونه با کاریکاتور آشنا شدید؟
حاجی‌زاده: کاریکاتور و کارتون را شاید بتوان یکی از شاخه‌های عمومی‌تر هنر دانست که در ارتباط بیشتری با مردم عادی قرار دارد و در مقایسه با شاخه‌های دیگر در حوزه نقاشی و طراحی در مواجهه با مسائل سیاسی و اجتماعی جامعه حساس بوده و دست به واکنش می‌زند. بنده در زمان کودکی در ایام‌الله دهه فجر که استاد بهمن عبدی با کشیدن کاریکاتور شاه و وقایع 22 بهمن در برنامه سیما انجام می‌دادند با این رشته آشنا شدم.
آنا: از چه زمانی وارد عرصه هنر کاریکاتور شدید؟
حاجی‌زاده: پس از کسب مقام برتر کشوری و استانی در رشته‌های مدادرنگی، پاستیل و طراحی، حدوداً از سال 1375 رشته کاریکاتور را انتخاب کردم.
آنا: چه هنرهای دیگری را دنبال می‌کنید یا در آن فعال هستید؟
حاجی‌زاده: با اکثر هنرهای تجسمی آشنا هستم؛ اما به‌صورت حرفه‌ای به جز رشته کاریکاتور در رشته‌های تصویرگری و انیمیشن فعالیت می‌کنم.
آنا: چه سبکی را در کاریکاتور دنبال می‌کنید؟
حاجی‌زاده: اکنون سبک کارتون‌های مطبوعاتی و کارتون‌های خنده‌دار را به‌صورت حرفه‌ای دنبال می‌کنم.
آنا: مرز بین کارتون و کاریکاتور چیست؟
حاجی‌زاده: کارتون از نظر تخصصی به موضوعاتی که مربوط به مسائل روزمره است و سوژه طنز دارد، می‌گویند. کاریکاتور معمولاً فقط به چهره اختصاص دارد، یعنی اغراق‌کردن اجزای صورت. به‌دلیل اینکه هر دو واژه غیرایرانی هستند، خیلی نیازی نیست که قید و بندی باشد که یک اثر کاریکاتور یا کارتون باشد. در برخی از کشورهای اروپایی روی بروشورهایی که برای فراخوان نمایشگاه‌های کاریکاتور منتشر می‌کنند، برخی کارتون می‌نویسند و عده‌ای دیگر کاریکاتور؛ تفاوت آنچنانی ندارد. در ایران زمانی که می‌گوییم کاریکاتور منظورمان صرفاً کاریکاتور چهره نیست؛ بلکه همه کاریکاتورهای طنزی است که در نشریات و مطبوعات منتشر می‌شود.
آنا: بیشتر چه سوژه‌هایی را برای کاریکاتور انتخاب می‌کنید؟
حاجی‌زاده: سوژه‌یابی در کارهای مطبوعاتی و غیرمطبوعاتی کاملاً با هم متفاوت است. در کارهای مطبوعاتی به‌دلیل به‌روز بودن خبر و کمبود وقت، باید خیلی سریع‌تر به سوژه‌یابی پرداخت و تمام جوانب و عواقب مستقیم و غیرمستقیم را باید در نظر گرفت؛ اما در کار جشنواره‌ای که برای خود بنده خوشایندتر است و بیشتر به آن علاقه‌مند هستم، اتفاقات بسیاری می‌توانند سرچشمه یک سوژه باشند.
به‌طور مثال جریان مهاجران، آوارگان و دغدغه‌های جهانی می‌تواند دلیل طرح یک سوژه خوب باشد؛ اما در کل، بسیاری از سوژه‌ها برایم از زندگی روزمره خودم، دوستانم و در کل مردمی که هر روز می‌بینم، به وجود می‌آیند. به نظرم اگر کارتونیست به‌دنبال خلق یک اثر متفاوت و خوب است، باید به موضوعی که در ذهن دارد به‌صورت غیرمستقیم بپردازد و در عین حال حرف خود را نیز بزند.
آنا: شما به شکل دیجیتال کار می‌کنید یا دستی؟
حاجی‌زاده: هر دو، حدود 20 سال به‌صورت دستی ( آبرنگ، اکولین و اکریلیک و مدادرنگ) کار می‌کردم و حدوداً پنج سال است که با قلم نوری و دیجیتال کار می‌کنم.
آنا: نخستین کاریکاتور شما با چه موضوعی بود؟ آیا آن اثر را همچنان دارید؟
حاجی‌زاده: نخستین اثر را درباره مطبوعات کار کرده بودم که نخستین مقام کشوری را هم برایم آورد و همزمان به‌دلیل کسب مقام نخست کشوری، جزء هیئت تحریریه نشریه آفتابگردان و بعدها همکاری‌ام با نشریات طنز گل آقا و طنز پارسی و نشریات سراسری بیشتر شد.
آنا: به‌طور معمول چه‌قدر روی یک اثر کار می‌کنید؟
حاجی‌زاده: بستگی به موضوع دارد، گاهی نزدیک به یک ماه با موضوع مورد نظر کار می‌کنیم و طرح‌ها و ایده‌های مختلفی کار می‌کنیم تا اینکه نهایی شود.
آنا: در ایران و خارج از کشور به کدام کاریکاتوریست‌ها علاقه‌مند هستید؟
حاجی‌زاده: به آثار استادانی مانند شجاعی طباطبایی، جواد علیزاده، کامبیز درمبخش و آثار دوستان هنرمندم مرحوم شهرام رضایی رفیق و برادر 20 ساله‌ام، علیرضا پاکدل، سعید صادقی، محمود نظری از ایران و آثار آنجل بولیگان آرژانتینی، JITET KUSTANA از اندونزی،MARCIN BONDAROWICZ از لهستان و میخائیل زلاتوفیسکی و استادان مرحوم این رشته کینو از آرژانتین و یوری کوزوبوکین از اوکراین علاقه‌مند هستم. استادان رشته کاریکاتور با سبک و شیوه‌های عالی واقعاً زیاد هستند.
آنا: درباره مهم‌ترین مقام‌هایی که تاکنون در این حوزه به‌دست آورده‌اید، توضیح دهید.
حاجی‌زاده: مهم‌ترین مقام‌ها شامل کسب عنوان ستاره برتر هنری ایران به‌دلیل کسب عنوان‌های مختلف بین‌المللی در بهمن 1399؛ جزء 100 کاریکاتوریست برتر 100 سال اخیر ایران؛ برنده بیش از 88 جایزه ملی و بین‌المللی در رشته‌های هنری و ورزشی؛ هنرمند برگزیده سال پیامبر اکرم(ص) سال 1385 ایران-اردبیل؛ جوان برتر گروه هنر در جشنواره حضرت علی‌اکبر(ع) در سال 88؛ کسب جایزه ویژه و تندیس ششمین جشنواره رسانه‌ای ابوذر در بهمن 1399؛ نخستین داور بین‌المللی کارتون و کاریکاتور در استان اردبیل و عضو رسمی آسیفا؛ کسب مدال طلای مسابقه UYACC کشور چین 2020؛ کسب تندیس و مدال برنز کشور مقدونیه 2020؛ کسب جایزه ویژه REDBULL کشور اتریش 2020؛ کسب لوح سپاس از مسابقات بین‌المللی کشورهای کلمبیا، کنیا، اندونزی و ... در 2020 و برنده دیپلم افتخار و جایزه ویزه (بشقاب طلایی) مسابقه بین‌المللی کاریکاتور از کشور سوریه است.
همچنین جزء 11 نفر برگزیده مسابقه بین‌المللی Fano Funny کشور ایتالیا با موضوع پاپ؛ عضو افتخاری انجمن کاریکاتوریست‌های لهستان (به‌عنوان کاریکاتوریست صلح‌طلب)؛ برگزیده در جشنواره‌های رومانی، اندونزی، ایتالیا، لهستان، چین، اوکراین و ...؛ راه‌یابی 6 اثر (کاریکاتور) به مرحله نهایی جشنواره بین‌المللی و چاپ در کاتالوگ جشنواره بین‌المللی هنر مقاومت 1399؛ راه‌یابی پنج اثر (کاریکاتور) به مرحله نهایی جشنواره بین‌المللی و چاپ در کاتالوگ جشنواره بین‌المللی رندون کلمبیا 2021 و راه‌یافتن اثر (کاریکاتور) به مرحله نهایی جشنواره بین‌المللی و چاپ در کاتالوگ جشنواره بین‌المللی غزه از دیگر مقام‌هایی است که تاکنون در این حوزه کسب کرده‌ام.
آنا: درباره موفقیت اخیر خود توضیح دهید.
حاجی‌زاده: به لطف خدا و پشتکار شبانه‌روزی 20 مقام بین‌المللی و ملی را در سال 99 کسب کردم که بین آنها طلای چین و کسب عنوان ستاره طلایی هنر ایران برایم باارزش‌تر هستند. به این ترتیب عنوان‌های بین‌المللی این‌جانب به 88 مقام رسیده است.
آنا: آیا اثری وجود دارد که بیش از سایر آثارتان برای شما ارزشمند باشد؟
حاجی‌زاده: مانند پدر یا مادری که همه بچه‌های خود را به یک اندازه دوست دارند، همه آثار برایم ارزشمند هستند.
آنا: چه مقاطعی را در دانشگاه آزاد اسلامی تحصیل کرده‌اید؟
حاجی‌زاده: اکنون دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد علوم ارتباطات دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل هستم.
آنا: آیا در کسب موفقیت‌های خود از حمایت‌های دانشگاه برخوردار شده‌اید؟
حاجی‌زاده: شخصاً درخواست حمایت نداشته‌ام؛ اما روابط عمومی دانشگاه آثار و موفقیت‌های کسب‌شده را منتشر کرد که جای تشکر دارد.
آنا: هنگام خلق اثر بیشتر به چه مواردی توجه می‌کنید؟
حاجی‌زاده: یک کارتونیست از کنار هر موضوعی به‌راحتی عبور نمی‌کند؛ یعنی می‌ایستد، صبر می‌کند و سوژه را کنکاش می‌کند. حال هر سوژه‌ای که باشد؛ فرهنگی، سیاسی، هنری، ورزشی و … من هم معمولاً از کنار هر سوژه‌ای به‌راحتی رد نمی‌شوم. فکر می‌کنم و همان لحظه یا بعد کاریکاتوری به ذهنم می‌رسد که موجب می‌شود مرتباً با خودم کلنجار بروم تا اثری خوب از کار در بیاید.
آنا: و سخن پایانی ...
حاجی‌زاده: امسال به لطف خدا بین 80 کشور جهان پرچم ایران را بارها به اهتزاز درآورده‌ام؛ اما سکوت مسئولان استان در قبال موفقیت‌های به‌دست‌آمده برایم جای سؤال است و معتقدم حمایت‌نکردن و توجه‌نکردن به امثال بنده به فرهنگ و هنر استان صدمه می‌زند.
مسئولان معمولاً برای ورزشکاری که از مسابقات جهانی بازمی‌گردد، برای پیشواز به فرودگاه می‌روند و مصاحبه‌های تلویزیونی انجام داده و به طرق مختلف آن شخص را به جامعه معرفی می‌کنند؛ اما متأسفانه برای اهل هنر چنین اتفاقاتی نمی‌افتد؛ پس از مرگش تندیسی ساخته می‌شود؛ گالری هنری و خیابان به نامش می‌زنند که دیگر دیر شده است.
انتهای پیام/4103/4062/
انتهای پیام/